سابقه و هدف: زاینده رود رودخانه اصلی در مرکز ایران بوده و یکی از مهم ترین منابع آب برای آبیاری، توسعه صنایع و استفاده های شهری می باشد. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات در آلودگی رسوبات این رودخانه می‌باشد.

مواد و روش‌ها: نمونه‌ها از 6 ایستگاه در کف رودخانه گرفته شده و هدایت الکتریکی، pH، مواد آلی و غلظت سرب، کادمیوم و نیکل کل در نمونه‌های رسوب اندازه‌گیری شدند.

نتایج: نتایج این مطالعه حاکی از یک افزایش سریع در هدایت الکتریکی از ایستگاه چهارم (پل اژیه) تا گاوخونی است. هم چنین، pH رسوبات زاینده رود در تمام مسیر قلیائی بوده و بین 3/7 تا 9/7 تغییر می‌کند. کمترین pH اندازه گیری شده مربوط به ایستگاه دوم (پل چوم) و بیشترین آن مربوط به پل اژیه می باشد. مقدار نیکل و مواد آلی از ایستگاه اول (سی ‌و ‌سه ‌پل) تا ایستگاه سوم (پل زیار) افزایش داشته و بیشترین مقدار سرب برابر با 1/72 میلی‌گرم بر کیلوگرم موبوط به پل چوم می‌باشد.

نتیجه‌گیری: به طور کلی در منطقه شهری نسبت به پایین ‌دست رودخانه مقدار سرب بیشتری مشاهده شد. بیشترین مقدار کادمیوم (2 میلی گرم بر کیلوگرم) در ایستگاه پنجم (پل ورزنه) و در بقیه ایستگاه‌ها مقدار آن بسیار ناچیز بود. بنابراین، رسوبات زاینده‌رود از نظر میزان حضور کادمیوم غیر‌آلوده می‌باشد.