سابقه و هدف: مولتیپل اسکلروز ( MS ) یک بیماری مزمن با علت ناشناخته می باشد که با التهاب و تخریب نسبی بافت سفید مغز و جایگزینی بافت گلیوز مشخص می گردد. این بیماری چندعاملی بوده و اساس اتوایمیون در ایجاد آن مورد نظر است. پرولاکتین یک پپتید نورواندوکرین می باشد که خصوصیات تنظیم ایمنی را دارد. هیپر پرولاکتینمی چندین اختلال اتوایمیون را تشدید می کند و ممکن است نقشی در ایجاد بیماری مولتیپل اسکلروز داشته باشد. با توجه به تناقضاتی که در زمینه ارتباط بین سطح سرمی پرولاکتین و بیماری مولتیپل اسکلروز وجود دارد این مطالعه به منظور تعیین چنین رابطه ا ی، در بیماران مرا جعه کننده به مرکز نورولوژی کاشان در سا ل های 84-1383 صورت پذیرفت.

مواد و رو ش ها: ابن مطالعه به صورت تحلیلی (مورد ـ شاهدی) و با بررسی و مطالعه بر روی 70 نفر شامل 35 بیمار مبتلا به مولتیپل اسکلروز و 35 نفر شاهد صورت پذیرفت. از کلیه افراد 2 سی سی خون وریدی در حالت ناشتا گرفته شد و سطح سرمی پرولاکتین توسط کیت الیزا و با روش RIA انداز ه گیری شد و از آزمون t test برای قضاوت بالینی استفاده گردید.

نتایج: در این تحقیق سن افراد مورد مطالعه 4/6 ± 3/32 سال بود و 28 نفر (80%) از بیماران در گروه سنی 40 - 20 سالگی قرار داشتند و ضعف عضلانی، اختلال بینایی و پارستزی به ترتیب با شیوع 80% ، 1/57% و 2/34% شایع تر ین علایم بالینی بودند و میانگین سطح سرمی پرولاکتین در بیماران مبتلا 8/114 ± 5/350 و در گروه شاهد 6/57 ± 7/160 بود (0001/0 p< ). با ارزیابی الگوی بالینی بیماری مولتیپل اسکلروز، الگوی MS عودکننده ـ بهبودپذیر با شیوع 2/54% شایع تر ین الگوی بالینی بود.

نتیجه گیر ی: سطح سرمی پرولاکتین در مبتلایان به مولتیپل اسکلروز به طور قابل ملاحظه ا ی افزایش یافته است و این یافته احتمالاً استفاده از آنتاگونیست ها ی پرولاکتین را جهت کاهش علایم و عوارض بیماری در آینده مطرح خواهد کرد. تحقیق تجربی در خصوص اثربخشی این آنتاگونیست ها توصیه می شود.