سابقه و هدف: بنا بر گزارش سازمان بین­المللی کار (ILO) در هر سال در دنیا بیش از 15 میلیون حادثه ناشی از کار رخ می­دهد و در حدود یک میلیون نفر در سال در اثر سوانح شغلی جان خود را از دست می­دهند، علاوه بر آن سوانح شغلی باعث معلولیت و آسیب­دیدگی می­گردند. در ایران متاسفانه به دلیل عدم وجود آمار دقیق در این مورد اطلاعات درستی درباره­ی خسارات وارده وجود ندارد. این پژوهش با هدف بررسی همه­گیری شناسی آسیب­های ناشی از کار در شهرستان کاشان از مهرماه سال 1384 لغایت پایان شهریور سال 1385 انجام گرفت.
مواد و روش­ها: پژوهش از نوع توصیفی از نوع داده­های جدید روی 1517 شاغل در واحدهای صنعتی، تولیدی، کشاورزی و خدماتی شهرستان کاشان که در فاصله­ی زمانی یک ساله دچار آسیب­ در حین کار خود شده و برای درمان به یکی از بیمارستان­های شهر کاشان مراجعه نموده بودند، توسط پرسش­نامه طراحی شده به وسیله کارشناس آموزش­دیده در زمان مراجعه انجام گرفت. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون کای دو استفاده شد.
نتایج: از 1517 شاغل آسیب­دیده، 1476 مورد (3/97 درصد) مرد و 41 مورد (7/2 درصد) زن و محدوده­ی سنی آسیب­دیده بین 12 تا 75 سال (2/10±7/29) سال بود. بیشترین فراوانی با 3/41 درصد در محدوده­ی سنی 29-20 سال و بیشترین فراوانی از نظر سابقه­ی کار با 7/42 درصد در محدوده­ی سنی زیر 4 سال قرار داشت. بیشترین نوع آسیب مربوط به آسیب­های چشمی 6/53 درصد و پس از آن بیشترین آسیب مربوط به دست (از مچ تا انگشتان) با  6/26 درصد بود. بیشترین فراوانی عامل حادثه در آسیب­دیدگان ناشی از کار تصادف و برخورد با اشیاء 3/39 درصد و پس از آن کار با ماشین­آلات 3/14 درصد و بیشترین فراوانی آسیب­ها در بخش خدمات 2/50 درصد و بعد از آن بخش صنعت و معدن با 3/48 درصد و بخش کشاورزی 5/1 درصد بود. ارتباط معنی­دار بین محل آسیب و محل کار دیده شد (0001/0p<). همچنین ارتباط معنی­داری بین عضو آسیب­دیده و نوع آسیب­ دیده شد (0001/0p<).
نتیجه­گبری: با توجه به شیوع بیشتر سوانح در بخش خدمات و صنعت شهر کاشان و درگیری بیشتر قشر جوان و همچنین قابل پیشگیری بودن سوانح شغلی می­توان با اقدامات اولیه مثل آموزش و بالا بردن سطح ایمنی در محیط­های کاری تعداد سوانح را در این شهر صنعتی کاهش داد.