سابقه و هدف: مدل مخاطره متناسب کاکس، رایجترین روش برای تجزیه و تحلیل اثر متغیرها بر روی زمان بقاء میباشد، اما، تحت شرایط معین مدلهای پارامتری میتوانند بر مدل کاکس برتری داشته باشند. در مطالعه حاضر با استفاده از مدل کاکس و جایگزین های پارامتری از قبیل مدل وایبل، نمایی و لگ نرمال، عوامل مؤثر بر بقاء بیماران مبتلا به سرطان معده، ارزیابی و کارآیی مدلها برای ارائه بهترین مدل مقایسه گردید.
مواد و روشها: به منظور تعیین عوامل مستقل کاهنده بقا در سرطان معده، روشهای پارامتری و نیمه پارامتری بر روی بیماران ثبت شده در مرکز ثبت تومور استان فارس اعمال گردید. مقایسه مابین مدلها با استفاده از معیار آکائیکه ( Akaike Information Criterion ) صورت پذیرفت.
نتایج: از 442 بیمار، 266 نفر (2/60 درصد) در طول دوره فوت کرده بودند. نتایج تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از مدل کاکس و مدلهای پارامتری تقریبا مشابه بود. بر اساس معیار آکائیکه، مدلهای وایبل و نمایی به ترتیب، با مقادیر 848 و 850 بهترین برازش را بر دادههای بقاء داشتند. بیماران با سنین 75-60 و بیشتر از 75 سال در زمان تشخیص و همین طور درجه تمایز یافتگی ضعیف تومور و وجود متاستاز در زمان تشخیص بیماری با خطر بالاتر مرگ همراه بودند (05/0 p< ).
نتیجهگیری: اگرچه نسبت مخاطره در مدل کاکس و مدلهای پارامتری تقریبا مشابه بود، ولی بر اساس معیارآکائیکه، مدلهای وایبل و نمایی، مدلهای بهتری برای تحلیل بقا میباشند.
Rajaeefard A, Moghimi Dehkordi B, Tabatabaee H R, Zeighami B, Safaee A, Pourhoseingholi M et al . Applying parametric models for survival analysis of gastric cancer. Feyz 2009; 13 (2) :83-88 URL: http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-730-fa.html
رجائی فرد عبدالرضا، مقیمی دهکردی بیژن، طباطبائی سید حمید رضا، ضیغمی بهرام، صفائی آزاده، امین پور حسینقلی محمد و همکاران.. کاربرد مدل های پارامتری در تحلیل بقا در سرطان معده. مجله علوم پزشکی فيض. 1388; 13 (2) :83-88