سابقه و هدف: اختلالات اسکلتی ـ‌ عضلانی مرتبط با کار یکی از مشکلات مهم شغلی می­باشد و در این بین،‏ْ مشکلات کمردرد که حتی می­تواند باعث ناتوانی افراد شود در درجه اول اهمیت قرار دارد. پرسنل درمانی با توجه به نوع وظایف‌شان در معرض این آسیب­ها قرار دارند. عواملی از قبیل حمل و نقل بیماران، وضعیت بدنی نامناسب حین کار، ایستادن­های مداوم و استرس­های روانی شغل در بروز و شیوع این اختلالات موثر می­باشند. لذا مطالعه­ای با هدف تعیین شیوع شکایات اسکلتی ـ عضلانی در بین پرسنل درمانی بیمارستان­های کاشان انجام گرفت تا با شناخت شکایات بتوان راه­کاری مناسب جهت کاهش آن ارائه داد.

مواد و روش­ها: تحقیق به روش مقطعی بر روی 278 نفر (212 زن و66 نفر مرد) از پرستاران، بهیاران، ماماها و تکنسین­های بیهوشی و اتاق عمل که از 5 بیمارستان به صورت تصادفی طبقه­ای انتخاب شدند، صورت گرفت. پس از انتخاب افراد به آنها مراجعه گردید و با استفاده از پرسش‌نامه و مصاحبه، اطلاعات جمع­آوری گردید. در این بررسی از پرسش‌نامه بررسی اختلالات اسکلتی ـ عضلانی نوردیک استفاده شد که اعتبار آن از طریق آزمون و باز آزمون مورد بررسی قرار گرفته و به عنوان یک ابزار غربالگری تایید شده است. داده­ها با استفاده از آزمون­های مجذور کای و آزمون دقیق فیشر برای حذف اثر مخدوش­کننده تحلیل گردید و به بیان ارتباط بین متغیرها پرداخته شد.

نتایج: از کل افراد مورد بررسی، 241 نفر (7/86 درصد) حداقل در یک عضو بدن ناراحتی و یا درد داشته­اند و این عدد در مردان، 4/86‌ درصد و در زنان، 8/86‌ درصد بوده است. بیشترین فراوانی در قسمت تحتانی پشت (4/60 درصد) بوده و پس از آن مربوط به زانو (8/51 درصد) بوده است. در این تحقیق مشخص شد که بیشترین فراوانی مشکلات اسکلتی ـ عضلانی در افراد 30 تا 39 سال (2/91 درصد) و کمترین آن در افراد زیر 30 سال (7/78 درصد) بوده است. ارتباط معنی­داری بین مشکلات اسکلتی ـ عضلانی با سابقه کار دیده شد. (05/0 p< ). با توجه به نتایج آزمون­ها تفاوت معنی­داری بین مشکلات اسکلتی ـ عضلانی کلیه اعضای بدن با جنس و سن مشاهده نگردید.

نتیجه­گیری: شیوع مشکلات اسکلتی ـ عضلانی در تمامی رده­های پرسنل درمانی بالا بوده است. دلیل اصلی آن را حجم زیاد کار این پرسنل می­توان بیان کرد. بدون در نظر گرفتن اثر سن، بیشترین شیوع مشکلات اسکلتی ـ عضلانی در قسمت تحتانی پشت و آرنج می‌باشد. افزایش سن بر شیوع مشکلات اسکلتی ـ عضلانی در قسمت­های دیگر بدن تاثیر ندارد.