سابقه و هدف: حوادث شغلی یکی از مهمترین مشکلات کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه محسوب می­شود. مهمترین بخش هزینه­های این حوادث، هزینه­های انسانی آنها می­باشد. مرگ­های ناشی از حوادث شغلی باعث اتلاف عمر، سال­های کاری و هزینه­های مرتبط می­گردد.

مواد و روش­ها: داده‌های مورد نیاز پژوهش از طریق چک ل یست اختصاصی و با مراجعه به واحدهای مختلف سازمان تامین اجتماعی جمع‌آوری گردید. محاسبه­ی هزینه­های انسانی حوادث بر اساس تعیین سال­های از دست رفته­ی زندگی، سال­های از دست رفته­ی مشارکت اقتصادی و درآمد سالیانه­ی افراد فوت شده صورت گرفت. هدف کلی این پژوهش محاسبه­ی هزینه­ی انسانی حوادث شغلی منجر به فوت ‌بیمه‌شدگان استان تهران با استفاده از روش سرمایه­ی انسانی بود.

نتایج: در سه سال مورد بررسی، حوادث شغلی منجر به فوت در استان تهران بیش از 7552 سال زندگی و 3656 سال مشارکت اقتصادی را از بین برده و هزینه­ی انسانی آن بیش از 777 میلیارد ریال بوده است. سرانه­ی هزینه­ی انسانی برای هر فوت 36 /3 میلیارد ریال و مجموع هزینه­ی انسانی حوادث شغلی منجر به فوت سالانه معادل 03/0% کل تولید ناخالص داخلی بوده است.

نتیجه­گیری: قابل توجه بودن هزینه­های انسانی حوادث شغلی منجر به فوت، توجه بیشتر به ارایه­ی خدمات ایمنی و بهداشت کار را طلب می­کند.