مرکز تحقیقات بیوشیمی و تغذیه در بیماریهای متابولیک، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران ، taghizadeh_m@kaums.ac.ir
چکیده: (157 مشاهده)
خلاصه سابقه و هدف: بیماری پارکینسون به عنوان یک اختلال پیشرونده ناشی از تخریب نورونهای دوپامینرژیک منجر به کندی حرکات، ، لرزش و اختلال عملکرد شناختی میشود. تجویز عناب در مدل های حیوانی اختلال سیستم عصبی اثرات مطلوبی بر توانایی حافظه و بیومارکرهای استرس اکسیداتیو داشته است . بر این اساس،ما تأثیر تجویز عصاره آبی عناب را بر یادگیری، حافظه، فعالیت حرکتی و بیومارکر استرس اکسیداتیو در موش های صحرایی مبتلا به پارکینسون بررسی کردیم. مواد و روش ها: تعداد40 سر موش صحرایی بالغ نژاد ویستار به چهار گروه تقسیم شدند: گروه کنترل، گروه پارکینسونی درمان نشده و دو گروه تحت تیمار با عصاره آبی عناب در دو غلظت مختلف 500 و 1000 میلی گرم بر کیلوگرم در روز. القای مدل پارکینسون با تزریق 6-هیدروکسی دوپامین (6-OHDA) انجام شد. فعالیت چرخشی با تزریق آپومورفین ارزیابی شد. از ماز آبی موریس برای ارزیابی یادگیری و حافظه فضایی استفاده شد. همچنین استرس اکسیداتیوتوسط بیومارکر مالون دیآلدئید (MDA) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: دادههای ما نشان داد که پارکینسون القا شده با 6-هیدروکسی دوپامین منجر به اختلال در یادگیری، حافظه و فعالیت چرخشی میشود. تجویز 1000 میلی گرم بر کیلوگرم عناب باعث بهبود یادگیری و حافظه شد(0001/0P<). علاوه بر این، دوزهای 500 و 1000 میلیگرم بر کیلوگرم عناب چرخشهای ناشی از آپومورفین را کاهش داد(0001/0P<). همچنین، عناب باعث کاهش سطح مالون دیآلدئید (MDA) در مغز میانی و هیپوکمپ شد(05/0 > P). نتیجه گیری: به طور کلی، ما نشان دادیم که عصاره آبی عناب تجویز شده در مدل حیوانی پارکینسون اثر مطلوبی بر حافظه، یادگیری، چرخش های ناشی از آپومورفین و سطح مالون دیآلدئید (MDA) مغز دارد.