سابقه و هدف: با توجه به شیوع برگر و تداوم درد و عوارض شناخته شده آن در این بیماران و احتمال فیستول شریانی-وریدی این تحقیق به صورت یک مطالعه مقدماتی به منظور تعیین تاثیر فیستول بر روی مبتلایان به برگر مراجعه کننده به بیمارستان شهدای هفتم تیر تهران طی سال 1377 انجام گرفت.

مواد و روش ها: تحقیق به روش تجربی بر روی تعداد 5 بیمار مبتلا به برگر صورت پذیرفت. تشخیص بیماری براساس پاتولوژی استوار بود. اقدام ما ایجاد یک فیستول شریانی-وریدی در اندام دردناک ایسکمیک و بررسی اثر آن بر روی PVO2 اندام ایسکمیک و کاهش میزان درد بود و در نهایت، نتایج حاصل با Paired t-test بررسی آماری شد که معنی دار بود (P<0.0001).

یافته ها: قبل از عمل 6.28±44.4=PVO2 و پس از عمل 4.2±69.6=PVO2 با اختلاف 3.11±25.2 یا افزایش 56.75% در فشار اکسیژن وریدی مشاهده گردید. میزان درد در تمام بیماران حداقل 75% کاهش یافت. ایجاد فیستول شریانی-وریدی بر روی سیر بیماری و نیاز به آمپوتیشن در کوتاه مدت تاثیری نداشت.

نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه بسیار امیدوار کننده می باشد. انجام تحقیقات گسترده در این زمینه و نیز پیگیری بیماران فعلی از نظر ابقای بی دردی در دراز مدت، پیشنهاد می گردد.