سابقه و هدف: با توجه به شیوع و روند رو به افزایش بیماران دیالیزی و گزارش های مبنی بر اضطراب در این بیماران و نواقصی که در تحقیقات به عمل آمده وجود داشته و عدم اطلاع از وضعیت آن در کشور و به منظور تعیین رابطه اضطراب و دیالیز، این تحقیق در مرکز درمانی امام حسین (ع) و مرکز دیالیز سوده اسلام شهر در سال 1379 انجام گرفت.

مواد و روش ها: تحقیق به روش مقطعی (Cross sectional) صورت پذیرفت. بیماران گروه مورد کسانی بودند که حداقل یک سال تحت همودیالیز بوده و موافقت خود را برای همکاری با طرح اعلام داشتند. گروه شاهد آن ها افرادی بودند که همزمان در همان مراکز حضور داشته و مبتلا به بیماری نبودند و به لحاظ سن، جنس و وضعیت تاهل مشابه افراد گروه مورد بودند. میزان اضطراب مطابق آزمون اضطرابی همیلتون، توسط دستیار روانپزشکی و تحت نظارت متخصص روانپزشکی، به عمل آمد.

یافته ها: تحقیق بر روی 54 نفر گروه شاهد و 51 نفر گروه مبتلا انجام گرفت. در گروه شاهد درجه اضطراب براساس آزمون اضطرابی همیلتون 2.4±3.4 و در گروه بیماران 8.2±24.9 بود. یافته ها در دو گروه با آزمون آماری Kruskall-wallis مورد ارزیابی قرار گرفت که بیانگر معنی دار بودن میزان اضطراب در گروه بیماران نسبت به گروه شاهد است.

نتیجه گیری: دیالیز در بروز اضطراب موثر است. علت اضطراب در بیماران دیالیزی چیست؟ و نیز تعیین تاثیر خدمات روانپزشکی و نفرولوژی بر هزینه، سیر بیماری و درمان بیماران دیالیزی نیازمند پژوهش های بیشتر است که انجام آن توصیه می گردد.