سابقه و هدف: بیماری کراتوکونژنکتیویت ورنال یک بیماری دو طرفه و عود کننده فصلی است. که با توجه به عدم جواب کافی در برخی بیماران، استفاده از داروهای قوی تر اجتناب ناپذیر است. لذا به منظور تعیین تاثیر میتومایسین-C موضعی در مبتلایان به کراتوکونژنکتیویت ورنال مقاوم به درمان های رایج، این تحقق روی مراجعین به کلینیک های چشم پزشکی شیراز در سال 1379 انجام گرفت.

مواد و روش ها: این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی انجام گرفت. سی و یک بیمار در گروه مورد و 27 مورد به عنوان کنترل مورد بررسی قرار گرفتند. همه بیماران قبلا از داروهای فلورومتامون و کرومولین سدیم استفاده کرده ولی علایم بیماری باقی مانده بود. بیماران به مدت 2 هفته تحت درمان با قطره میتومایسین-C یک صدم درصد قرار گرفته و شکایات و علایم پس از دو هفته با شکایات و علایم ابتدای درمان مقایسه شد. بیماران 4 هفته بعد برای بررسی نیاز مجدد به درمان، مورد مطالعه قرار گرفتند.

یافته ها: کاهش محسوس در علایم و شکایات بیماران در پایان دو هفته مشاهده گردید. یک بیمار (3.2%) در گروه مورد در طی چهار هفته بعد از قطع درمان نیاز به استفاده مجدد از دارو داشت (P<0.001) و در مقایسه 26 نفر (96.3%) از افراد گروه کنترل احتیاج به درمان بعد از دو هفته داشته اند (P<0.001). در دو مورد (6.5%) بیماران به علت بروز عوارض بعد از 10 روز درمان، دارو قطع گردید.

نتیجه گیری و توصیه ها: استفاده کوتاه مدت از میتومایسین-C موضعی در درمان موارد پیشرفته بیماری کراتوکونژنکتیویت ورنال، موجب کاهش نیاز مصرف دارو و بهبود علایم بیماری می گردد. بررسی تاثیر این دارو با دوز و مدت کمتر برای تعیین اثرات درمانی و عوارض طولانی مدت توصیه می شود.