سابقه و هدف: ECT یک روش درمانی غیرفارماکولوژیک مهم و موثر برای درمان افسردگی اساسی و سایر اختلالات روانی بعضا نورولوژیک است. از آنجایی که ECT می تواند موجب برادیکاردی و به دنبال آن تاکیکاردی و پرفشاری خون گردد، مصرف آتروپین به عنوان پیش داروی بیهوشی در این بیماران همواره مورد بحث بوده است. این مطالعه به منظور تعیین اثرات آتروپین بر روی تغییرات قلبی عروقی بیماران روانی پس از ECT انجام گرفت.

مواد و روش ها: این پژوهش به روش کارآزمایی بالینی دوسوکور بر روی تعداد 80 بیمار صورت گرفت. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه 40 تایی تقسیم گردیدند. در گروه مورد قبل از اینداکشن بیهوشی 0.5 میلی گرم آتروپین و در گروه شاهد 1 میلی لیتر نرمال سالین به صورت وریدی تزریق گردید. پس از اینداکشن بیهوشی ECT اعمال می گردید. فشار خون و تعداد ضربان قلب بیماران قبل از بیهوشی، یک دقیقه بعد از اینداکشن بیهوشی و 1 و 3 و 5 دقیقه پس از ECT اندازه گیری ثبت و مقایسه گردید.

یافته ها: در گروه شاهد و مورد تعداد مردان و زنان مساوی و به ترتیب برابر 31 (77.5%) و 9 نفر (22.5%) بود. سن بیماران در گروه شاهد 7.6±33.1 و در گروه مورد 8.8±35.3 سال بود که به لحاظ آماری توزیع بیماران از نظر سن و جنس تفاوت معنی داری نشان نداد. در دقیقه سوم پس از ECT میانگین فشار خون متوسط شریانی در گروه مورد بیشتر از گروه شاهد بود (P=0.043). در دقیقه اول بعد از اینداکشن و دقیقه پنجم بعد از ECT میانگین ضربان قلب در گروه مورد بیشتر بود (P<0.05). در سایر دقایق میانگین فشار خون متوسط شریانی و تعداد ضربان قلب در گروه مورد و شاهد تفاوت معنی داری نشان نداد.

نتیجه گیری و توصیه ها: تزریق آتروپین قبل از اینداکشن بیهوشی و ECT فقط در برخی از دقایق موجب افزایش فشار خون و نبض گردید. به علاوه در این مطالعه در گروهی که آتروپین دریافت نکرده بودند برادیکاری مشاهده نشد. توصیه می گردد از تزریق آتروپین به صورت روتین قبل از ECT در بیمارانی که قلب هیپودینامیک دارند یا تحت درمان با داروهای وقفه دهنده سمپاتیک هستند یا در ECT های قلبی دچار برادیکاردی شده اند، استفاده شده ولی در سایر موارد فقط در موانع لزوم مصرف گردد.