سابقه و هدف: خواب یکی از مهم­ترین چرخه ­های شبانه­ روزی است. اختلالات متابولیک به­خصوص دیابت می­تواند کمیت و کیفیت خواب را تحت تأثیر قرار دهد. هدف از این پژوهش تعیین ارتباط کمیت و کیفیت خواب با بیماری دیابت است.

مواد و روش ­ها: مطالعه مقطعی با استفاده از داده­ های مطالعه سلامت مردم یزد (یاس)، با استفاده از بخشی از پرسشنامه پیتزبورگ و تعیین دیابت با اندازه­گیری قند خون ناشتا بررسی شد. جامعه آماری کلیه افراد 20 تا 70 سال با حجم نمونه 3559 نفر بود. داده ­ها با نرم افزار­آماری SPSS  ویرایش 18 و از طریق آزمون­ های مجذور کای، OR،CI  و رگرسیون لجستیک مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.

نتایج: از مجموع شرکت کنندگان در این مطالعه 49/5 درصد مرد بودند. 10/9 درصد مردان و 13/5 درصد زنان دیابت داشتند. میانگین سنی 2/31±45 سال و کمترین میزان دیابت بین 29-20 سال، 1/7 درصد و بیشترین در سن 69-60 سال 29/6 درصد بود. طول مدت خواب، مصرف قرص خواب­آور، دفعات دیدن کابوس، دفعات نا­خواسته بیدار شدن از خواب (P&le0/0001) و نسبت شانس ابتلا به دیابت در آن­ها بیشتر بود. افراد با خواب کمتر از 6 و بیش از 10 ساعت به­ ترتیب دارای نسبت شانس تطبیق شده 7/49 و 12/44 بودند. نیمی از افراد اختلال در کمیت و کیفیت خواب را نشان دادند و حدود یک سوم شانس ابتلا به دیابت داشتند.

نتیجه­ گیری: در مجموع می­ توان گفت یافته ­های مطالعه حاضر لزوم توجه به کمیت و کیفیت خواب هم در پیشگیری از بروز دیابت و هم در بیماران دیابتی را نشان می­دهد.