[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره مجله :: شماره جاری :: تمام شماره‌ها :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
بانک‌ها و نمایه‌ها::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
اخلاق در پژوهش::
برای داوران::
تسهیلات پایگاه::
تماس با ما::
::
Basic and Clinical Biochemistry and Nutrition
..
DOAJ
..
CINAHL
..
EBSCO
..
IMEMR
..
ISC
..
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
..
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
..
enamad
..
:: دوره 19، شماره 1 - ( دوماه نامه 1394 ) ::
جلد 19 شماره 1 صفحات 14-8 برگشت به فهرست نسخه ها
اثر تجویز عصاره آبی گیاه بادرنجبویه (Mellissa officinalis ) بر شاخص های استرس اکسیداتیو در بافت مغز میانی
راضیه ملک محمدی ، مهرداد روغنی ، محمود سلامی
دانشگاه علوم پزشکی کاشان ، salami-m@kaums.ac.ir
چکیده:   (5629 مشاهده)
سابقه و هدف: بیماری پارکینسون یک اختلال نوروپاتولوژیک شایع است که به علت دژنراسیون نورون های دوپامینرژیک بخش متراکم جسم سیاه ایجاد شده و افزایش سطح استرس اکسیداتیو در آن منجربه دژنره شدن سلول های جسم سیاه می شود. با توجه به اثرات آنتی اکسیدانی گیاه بادرنجبویه این مطالعه به منظور ارزیابی اثر تجویز عصاره آبی گیاه مذکور بر عامل های استرس اکسیداتیو بافت مغز میانی انجام شد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی تعداد 48 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن تقریبی 250-300 گرم به 4 گروه شاهد، شاهد تحت تیمار با عصاره، ضایعه دیده و ضایعه دیده تحت تیمار با عصاره تقسیم شدند. در این بررسی، مدل اولیه بیماری پارکینسون توسط تزریق 5/12میکروگرم 6-هیدروکسی دوپامین (6-OHDA) به داخل استریاتوم طرف چپ ایجاد گردید. دو گروه شاهد و ضایعه دیده تحت تیمار، 3 مرتبه با فاصله زمانی 24 ساعت مورد گاواژ عصاره بادرنجبویه یک بار در روز به میزان 100 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن قرار گرفتند. در هفته دوم پس از جراحی سطح مالون دی آلدئید، نیتریت و فعالیت سوپراکسید دیسموتاز در بافت مغز میانی بررسی گردید.
نتایج: افزایش معنی دار سطح مالون دی آلدئید در موش های پارکینسونی مشاهده شد و پیش تیمار با عصاره میزان آن را به طور معنی داری کاهش داد. به علاوه، سطح فعالیت سوپراکسید دیسموتاز در گروه ضایعه دیده از گروه شاهد کمتر بود. عصاره بادرنجبویه تاثیری روی فعالیت سوپراکسید دیسموتاز و سطح پلاسمایی نیتریت نداشت.
نتیجه گیری: تجویز خوراکی عصاره آبی بادرنجبویه به میزان 100 میلی گرم به ازاء کیلوگرم وزن بدن باعث کاهش شاخص های استرس اکسیداتیو در بافت مغز میانی می شود.
واژه‌های کلیدی: گیاه بادرنجبویه، 6-هیدروکسی دوپامین، مالون دی آلدئید، نیتریت، سوپراکسید دیس موتاز
متن کامل [PDF 247 kb]   (1858 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: medicine, paraclinic
دریافت: 1393/12/5 | ویرایش نهایی: 1393/12/25 | پذیرش: 1393/12/5 | انتشار: 1393/12/5
ارسال پیام به نویسنده مسئول

ارسال نظر درباره این مقاله
نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

CAPTCHA


XML   English Abstract   Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Malek-Mohammadi R, Roghani M, Salami M. The effect of aqueous extract of Melissa officinalis on the oxidative stress indices in the midbrain tissue. Feyz 2015; 19 (1) :8-14
URL: http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-2516-fa.html

ملک محمدی راضیه، روغنی مهرداد، سلامی محمود. اثر تجویز عصاره آبی گیاه بادرنجبویه (Mellissa officinalis ) بر شاخص های استرس اکسیداتیو در بافت مغز میانی. مجله علوم پزشکی فيض. 1394; 19 (1) :8-14

URL: http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-2516-fa.html



Creative Commons License
This open access journal is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial ۴.۰ International License. CC BY-NC ۴. Design and publishing by Kashan University of Medical Sciences.
Copyright ۲۰۲۳© Feyz Medical Sciences Journal. All rights reserved.
دوره 19، شماره 1 - ( دوماه نامه 1394 ) برگشت به فهرست نسخه ها
مجله علوم پزشکی فیض Feyz Medical Sciences Journal
Persian site map - English site map - Created in 0.07 seconds with 46 queries by YEKTAWEB 4645