سابقه و هدف: درد زایمان در زنان یکی از شدیدترین دردهای تجربه شده است . از طرفی انجام سزارین به جز در موارد ضروری دارای خطرات تأیید شده‌ای برای مادر می باشد . با بیحسی اپیدورال می توان درد ناشی از انقباضات رحمی را تسکین داد.

  در حین زایمان به علت استرس ، غلظت اپی نفرین خون افزایش می‌یابد و بی‌حسی اپیدورال با کاهش غلظت اپی‌نفرین خون، جریان خون رحمی را افزایش می‌دهد. با توجه به تناقضات و کاستی‌های موجود در مطالعات مختلف در مورد تأثیر بی‌حسی اپیدورال بر مراحل زایمانی بر آن شدیم تا مطالعه‌ای جهت بررسی تأثیر بی‌حسی اپیدورال بر غلظت اپی‌نفرین خون و طول مرحله اول زایمان انجام دهیم.

مواد و روش‌ها: این تحقیق با طراحی کارآزمایی بالینی بر روی 100 خانم نخست‌زای ترم و سالم با حاملگی تک قلو و بدون عارضه طبی ماژور در دیلاتاسیون سرویکس 4 سانتی متر انجام شد که 50 نفر تحت بی‌حسی اپیدورال با 10 میلی‌لیتر لیدوکائین 5% قرار گرفتند و 50 نفر دیگر 50 میلی‌گرم پتدین (مپریدین) به صورت داخل وریدی دریافت کردند. 5 سی سی خون وریدی از همه بیماران در انتهای مرحله اول زایمان گرفته شد. همه نمونه‌ها با روش رادیوایمونواسی از نظر اپی‌نفرین خون آنالیز شدند. در این مطالعه از t test ، کولموگراف و اسمیرنوف جهت تجزیه و تحلیل یافته‌ها استفاده شد.

یافته‌ها: غلظت اپی‌نفرین خون در گروه شاهد 2/22 ± 9/95 پیکوگرم بر میلی‌‌لیتر و در گروه اپیدورال 4/15±4/41 پیکوگرم بر میلی‌‌لیتر بود که غلظت اپی‌نفرین پلاسما در گروه اپیدورال کمتر بود. (0001/0 p < ) مدت زمان فعال مرحله اول زایمان در گروه شاهد 1/25 ± 6/166 دقیقه و در گروه اپیدورال 26 ± 8/153 دقیقه بود که طول فاز فعال مرحله اول زایمان در گروه اپیدورال کوتاهتر بود (02/0 p< ).

نتیجه‌گیری و توصیه‌ها: بی حسی اپیدورال در طی لیبر غلظت اپی‌نفرین خون را کاهش می‌دهد و طول مرحله اول زایمان را کوتاهتر می‌کند. از این یافته‌ها می‌توان نتیجه گرفت که بی‌حسی اپیدورال یک روش موثر بی‌دردی در سیر زایمان می‌باشد.