سابقه و هدف: لیشمانیازیس جلدی یکی از بیماری های انگلی و از معضلات مهم بهداشتی در بسیاری از نقاط جهان می باشد. در حال حاضر برای درمان بیماری از ترکیبات پنج ظرفیتی آنتیموان از جمله پنتاستوم وگلوکانتیم استفاده می شود که مقاومت به این داروها یک مشکل جدی می باشد. باتوجه به اهمیت موضوع، مطالعه حاضر به منظور تعیین موتاسیون در ژن مقاومت در برابر داروی سدیم استیبو گلوکانات روی مبتلایان به لیشمانیوز جلدی مراجعه کننده به مراکز بهداشتی نقاط مختلف کشور طی سال های 1385 تا 1386 به روش PCR صورت پذیرفت.

مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی روی 150 ایزوله از لیشمانیا تروپیکا و لیشمانیا ماژور برای بررسی وجود موتاسیون در ژن مقاومت دارویی صورت گرفت. ابتدا کلون های پروماستیگوت تهیه شده از لیشمانیا ماژور و تروپیکا در محیط RPMI1640 غنی شده کشت داده شده و سپس DNA ژنومیک استخراج شد. نمون های استخراج شده با یک جفت پرایمر طراحی شده قطعه ای در حدود 400 نوکلئوتید از ژن فوق تکثیر گردید. محصولات PCR به دست آمده طبق روش CSGE غربال گری شد و با روش RFLP با آنزیم Sdu1 موتاسیون آنها تائید گردید.

نتایج: غربال گری با روش (Conformation Sensitive Gel Electrophoresis (CSGF و هم چنین هضم آنزیمی نشان داد که در حدود 3/6 درصد از نمونه های مورد بررسی حامل موتاسیون در ژن مقاومت به سدیم استیبوگلوکونات می باشند.

نتیجه گیری: لیشمانیاریس جلدی در برابر سدیم استیبوگلوکانات مقاوم می باشد و توصیه می شود مطالعات بیشتری برای تعیین مکانیسم های مقاومت دارویی صورت پذیرد.