سابقه و هدف: دیابت شیرین نوع 2 را میتوان بهعنوان یک بیماری کنفورماسیونی تعیین کرد، زیرا در آن پروتئین تشکیلدهنده سلولهای بتا، آمیلین، دستخوش تغییری در ساختار سوم متعاقب انباشتگی میشود. در این پژوهش اثرات سرب و روی بر رسوب آمیلین تحت شرایط آزمایشگاهی بررسی شد.
مواد و روشها: برای القاء رسوب آمیلین، محلول استوک به بافر کربس- هنسلیت، 4/7 pH: اضافه شده تا غلظت نهایی 4/0 میکرومولار رقیق شد و بهمدت شش روز در o C 37 انکوبه گردید. غلظتهای μM 50 از روی و μM 10 از سرب نیز جداگانه در محلول حاوی آمیلین و همچنین ترکیبی از روی و سرب و آمیلین با همین غلظتها تهیه شد. نمونههای بدون عناصر کمیاب بهعنوان گروه کنترل انتخاب شدند. تجمع پپتید با اندازهگیری فلورسانس تیوفلاوین تی با فلوریمیتر LS55 اندازهگیری شد.
نتایج: یافتهها نشان داد که روی به میزان 31/12 درصد و سرب به میزان 17/23 درصد رسوب آمیلین را نسبت به گروه کنترل افزایش داد. ترکیب سرب و روی نیز در مقایسه با گروه سرب 24/0 درصد رسوب آمیلین را افزایش داد.
نتیجهگیری: این تحقیق بیان میدارد که تحت شرایط آزمایشگاهی سرب و روی بهطور جداگانه اثر ترویجی در تشکیل صفحات بتا آمیلوئید دارند، اما سرب به همراه روی اثر سینرﮊیستی در رسوب آمیلین ایفا نمیکند.
Mirhashemi S M, Bahmani F, Nejati F, Talebi F, Khalaji F, Mahdizade M. Determining the effect of trace elements (Lead and Zinc) on amylin Amyloidogenesis in vitro. Feyz Med Sci J 2013; 16 (7) :737-738 URL: http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-1835-fa.html
میرهاشمی سید مهدی، بهمنی فرشته، نجاتی فاطمه، طالبی فهیمه، خلجی فرزانه، مهدی زاده محسن. تعیین اثر عناصر کمیاب سرب و روی بر آمیلوئیدوژنز آمیلین تحت شرایط آزمایشگاهی. مجله علوم پزشکی فيض. 1391; 16 (7) :737-738