[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره مجله :: شماره جاری :: تمام شماره‌ها :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
بانک‌ها و نمایه‌ها::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
اخلاق در پژوهش::
برای داوران::
تسهیلات پایگاه::
تماس با ما::
هوش مصنوعی::
::
Basic and Clinical Biochemistry and Nutrition
..
DOAJ
..
CINAHL
..
EBSCO
..
IMEMR
..
ISC
..
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
..
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
..
enamad
..
:: ::
برگشت به فهرست مقالات برگشت به فهرست نسخه ها
تأثیر هشت هفته تمرین تداومی با شدت متوسط (MICT) بر سطوح بیان پروتئین‌های تنظیم‌کننده حجم عضلانی در مسیر سیگنالینگ MAPK در بافت عضله اسکلتی رت‌های نر ویستار مبتلا به دیابت نوع ۲
ملیحه بوند ، الهه حیدرنیا* ، مهرزاد مقدسی
دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز ، heidarniae@yahoo.com
چکیده:   (36 مشاهده)
زمینه و هدف: دیابت به عنوان یک استرس بالینی می‌تواند منجر به نقص در عملکرد مسیرهای سلولی کلیدی در عضلات اسکلتی شود. از طرفی تمرین‌های ورزشی هوازی به عنوان یک استرس فیزیولوژیک می‌تواند منجر به تعدیل این اختلالات شود. بنابراین هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر هشت هفته تمرین تداومی با شدت متوسط (MICT) بر سطوح بیان پروتئین‌های تنظیم‌کننده حجم عضلانی در بافت عضله دوقلوی رت‌های نر ویستار مبتلا به دیابت نوع ۲ بود.
روش‌ها: در این مطالعه تجربی، 18 سر رت انتخاب و خریداری شدند. 12 سر از رت‌ها با پروتکل ترکیبی رژیم پرچرب (شامل ۶۰ درصد کالری از چربی)، تزریق استرپتوزوتوسین (۶۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن) و نیکوتین‌آمید (۱۱۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن) به دیابت نوع 2 مبتلا شدند و سپس به‌طور تصادفی به 2 گروه تقسیم گردیدند: گروه دیابتی MICT و گروه دیابتی کنترل (هر گروه 6 سر). همچنین یک گروه کنترل سالم  (6 سر) نیز در نظر گرفته شد. پروتکل تمرینی به مدت هشت هفته و به صورت پنج جلسه در هفته به شکل تدریجی و فزاینده اجرا شد. ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، نمونه‌های بافت عضله دوقلو برداشته شد و محتوای پروتئین‌ها به روش وسترن بلات سنجیده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS و گراف‌پد پریسم انجام شد. سطح معناداری 05/0>p در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: سطوح بیان پروتئین‌های  RAF-1 (961/0= η²؛ 001/0=p؛ 06/183=(2،15)F) و p-ERK1 (960/0= η²؛ 001/0=p؛ 85/181=(2،15)F) در گروه MICT به‌طور معناداری نسبت به هر دو گروه کنترل دیابتی و کنترل سالم افزایش یافت. در مقابل کاهش معناداری در سطوح قند خون به دنبال انجام پروتکل MICT مشاهده شد (967/0= η²؛ 001/0=p؛ 64/221=(2،15)=F).
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد افزایش محتوای پروتئین‌های RAF-1 و p-ERK1 به دنبال هشت هفته برنامه MICT، می‌تواند نشان‌دهنده فعال‌سازی مسیرهای سیگنالینگ مرتبط با سنتز پروتئین باشد؛ بنابراین، MICT می‌تواند به عنوان یک مداخله غیردارویی مؤثر برای بهبود وضعیت متابولیک و ارتقای سلامت عضلانی در آزمودنی‌های مبتلا به دیابت نوع ۲ در نظر گرفته شود.
واژه‌های کلیدی: تمرین تداومی با شدت متوسط، دیابت نوع ۲، مسیر MAPK، عضله اسکلتی
     
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1404/8/3 | ویرایش نهایی: 1404/9/10 | پذیرش: 1404/9/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول

ارسال نظر درباره این مقاله
نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

CAPTCHA

Ethics code: IR.US.PSYEDU.REC.1404.042


XML   English Abstract   Print



Creative Commons License
This open access journal is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial ۴.۰ International License. CC BY-NC ۴. Design and publishing by Kashan University of Medical Sciences.
Copyright ۲۰۲۳© Feyz Medical Sciences Journal. All rights reserved.
برگشت به فهرست مقالات برگشت به فهرست نسخه ها
مجله علوم پزشکی فیض Feyz Medical Sciences Journal
Persian site map - English site map - Created in 0.16 seconds with 46 queries by YEKTAWEB 4732