[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره مجله :: شماره جاری :: تمام شماره‌ها :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
بانک‌ها و نمایه‌ها::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
اخلاق در پژوهش::
برای داوران::
تسهیلات پایگاه::
تماس با ما::
هوش مصنوعی::
::
Basic and Clinical Biochemistry and Nutrition
..
DOAJ
..
CINAHL
..
EBSCO
..
IMEMR
..
ISC
..
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
..
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
..
enamad
..
:: ::
برگشت به فهرست مقالات برگشت به فهرست نسخه ها
بررسی بیان و عملکرد ژن HIF1 در سرطان معده بر اساس رویکردهای درون تراشه‌ای
مرضیه امینی قهفرخی ، مریم کلانتری دهقی ، مجتبی عمادی بایگی*
، emadi-m@sku.ac.ir
چکیده:   (11 مشاهده)
چکیده فارسی
سابقه و هدف:
فاکتور 1 قابل القای هیپوکسی (HIF1) یک عامل رونویسی هترودیمر فعال­‌شونده در شرایط هیپوکسی است که بیان ژن­‌های سازگارکننده با این وضعیت را تنظیم می‌­کند HIF1 .در تنظیم مسیرهای پاسخ به هیپوکسی، رگ‌زایی، گذار اپیتلیال-مزانشیمی (EMT) و متاستاز نقش کلیدی دارد. این مطالعه با هدف بررسی نقش HIF1 در تهاجم، EMT و پیش‌­آگهی بیماران مبتلا به سرطان معده انجام شد.
مواد و روش:
مطالعه حاضر از نوع هم­گروهی گذشته­نگر محاسباتی (Retrospective cohort computational study) است که بر اساس داده‌های بیان ژن و داده­های بالینی استخراج‌شده از پایگاه TCGA طراحی و اجرا شد. بیماران بر اساس میزان بیان HIF1 به دو گروه تقسیم شدند. تحلیل بیان متمایز ژن­‌ها با بسته‌ی Limma، رگرسیون کاکس تک­‌متغیره و چند­متغیره برای ارزیابی ارتباط با بقاء و تحلیل شبکه هم­‌بیانی WGCNA جهت شناسایی ماژول‌­های ژنی مرتبط با HIF1 انجام گردید. همچنین مسیرهای عملکردی با ابزار enrichR بررسی شدند. برای ارزیابی اثر HIF1 بر بقاء، از تحلیل کاپلان مایر و منحنی ROC استفاده شد. در نهایت، نوموگرام‌­هایی بر پایه بیان HIF1 و داده­های بالینی برای پیش‌بینی بقاء طراحی گردیدند.
نتایج:
در مجموع 15060 ژن متمایز بین دو گروه بیان بالا و پایین شناسایی شد. از میان ژن­‌های مرتبط با تهاجم و متاستاز، 10 ژن از جملهCD44 ، COL1A1، SLC12A3 و NT5E ارتباط معناداری با بقاء بیماران نشان دادند. ماژول آبی شناسایی­‌شده در تحلیل WGCNA بیشترین همبستگی را با بیان HIF1 داشت و در مسیرهایی نظیر سیگنالینگ سایتوکین­‌ها، پاسخ‌­های ایمنی، تنظیم VEGF و سازماندهی ماتریکس خارج‌سلولی فعال بود. تحلیل بقاء نشان داد بیماران با بیان بالای HIF1 بقاء کوتاه‌­تری دارند. مدل­‌های پیش­‌بینی بر پایه نوموگرام نیز دقت بالایی در پیش‌­بینی بقاء 3 و 5 ساله بیماران داشتند.
نتیجه‌گیری:
یافته­‌های این مطالعه نشان می­‌دهد که HIF1 نه‌تنها در پیشرفت سرطان معده از طریق مسیرهای EMT، رگ‌زایی، متاستاز و التهاب نقش دارد، بلکه به‌عنوان یک نشانگر مستقل و قابل اعتماد برای پیش­‌بینی بقاء نیز شناخته می­‌شود. بنابراین، HIF1 می­‌تواند به ‌عنوان یک نشانگر پیش­آگهی و هدف درمانی بالقوه مطرح شود و هدف‌گیری مسیرهای مرتبط با آن، چشم‌اندازهای نوینی در درمان شخصی­‌سازی­‌شده سرطان معده ایجاد کند.


 
واژه‌های کلیدی: سرطان معده، HIF1، هیپوکسی، گذار اپیتلیال-مزانشیمی، تحلیل بقاء، بیان ژن ، نوموگرام، متاستاز
     
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1404/4/27 | ویرایش نهایی: 1404/8/12 | پذیرش: 1404/8/3
ارسال پیام به نویسنده مسئول

ارسال نظر درباره این مقاله
نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

CAPTCHA


XML   English Abstract   Print



Creative Commons License
This open access journal is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial ۴.۰ International License. CC BY-NC ۴. Design and publishing by Kashan University of Medical Sciences.
Copyright ۲۰۲۳© Feyz Medical Sciences Journal. All rights reserved.
برگشت به فهرست مقالات برگشت به فهرست نسخه ها
مجله علوم پزشکی فیض Feyz Medical Sciences Journal
Persian site map - English site map - Created in 0.18 seconds with 46 queries by YEKTAWEB 4725