زمینه و هدف:ناباروری یک اختلال پیچیده است که با عواملی مانند ژنتیک، شغل و عوامل محیطی مرتبط است. تاکنون راههای متعددی برای درمان ناباروری پیشنهاد و به کار گرفته شده است که از آن جمله میتوان به استفاده از گیاهان دارویی نظیر عصاره جنسینگ، زنجبیل، و خارخاسک اشاره کرد. مواد و روش ها: در این مطالعه 50 سر موش نرسوری به صورت تعداد 5 موش در 10 گروه تقسیم شدند. گروهها تیمار شامل: کنترل(گروه اول)، اتانول(گروه دوم)، آب مقطر(گروه سوم)، جنسینگ(گروه چهارم)، خارخاسک(گروه پنجم)، زنجبیل(گروه ششم)، جنسینگ+خارخاسک(گروههفتم)،جنسینگ+زنجیل(گروه هشتم)،خارخاسک+زنجبیل(گروه نهم)، جنسینگ+خارخاسک+زنجبیل(گروه دهم) و به مدت 35 روز به صورت گاواژ دریافت کردند. در نهایت پارامترهای اسپرمی شامل تحرک و حیات، وضعیت کروماتین هسته شامل کمبود پروتامین، قطعه قطعه شدن DNA و هم چنین MDA در خون تمام گروههای موشهای نر بررسی و با آنالیزهای آماری مقایسه شد. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان دهنده کاهش معنیدار تمامی پارامترهای اسپرمی مورد بررسی در گروه تیمار شده با اتانول به عنوان مدل ناباروری با گروه کنترل و شم بود(05/0 >p). تحرک، حیات و وضعیت کروماتین در تمامی گروه های تیمار شده با گیاهان دارویی به صورت انفردای و ترکیبی نسبت به گروه اتانول بهبود چشمگیر داشت. ولی استفاده ترکیبیاز داروها در مقایسه با استفاده انفردای اثرات قوی تری نداشت. نتیجه گیری: بنابراین نتایج مطالعه فوق نشان داد استفاده از عصاره گیاهان زنجبیل، خارخاسک و جینسینگ می توانند باعث بهبود پارامترهای اسپرمی در موش های نابارور القا شده با الکل شود.