سابقه و هدف: دیابت نوع دو یکی از اختلالات متابولیکی شایع در جهان است که تغییر سبک زندگی اولین توصیه درمانی به این بیماران میباشد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر تمرینات هوازی و مقاومتی همراه با مصرف زنجبیل بر شاخص مقاومت به انسولین در مردان مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. مواد و روشها: در این مطالعه نیمه تجربی، ۶۰ مرد مبتلا به دیابت نوع دو (۴۰ تا ۶۵ ساله) به صورت تصادفی به شش گروه دهنفره تقسیم شدند: تمرین هوازی با مصرف زنجبیل، تمرین هوازی بدون زنجبیل، تمرین مقاومتی با زنجبیل، تمرین مقاومتی بدون زنجبیل، مصرف زنجبیل بدون تمرین، و گروه کنترل. برنامه تمرینی شامل هشت هفته تمرین هوازی (سه جلسه در هفته با شدت ۵۰-۷۰٪ ضربان قلب ذخیره) و تمرین مقاومتی (با شدت ۴۰-۴۵٪ یک تکرار بیشینه) بود. مصرف زنجبیل به صورت خوراکی و روزانه انجام شد. نمونهگیری خونی به صورت ناشتا ۲۴ ساعت قبل و ۴۸ ساعت پس از پایان مداخله انجام شد. نتایج: نشان داد که پس از دوره مداخله، شاخص مقاومت به انسولین در تمامی گروههای مداخله نسبت به گروه کنترل کاهش معنیداری داشت (۰۵/۰p<).با این وجود، تفاوت معنیداری در شاخص مقاومت به انسولین بین گروههای تمرینی با و بدون مصرف زنجبیل مشاهده نشد (۰۵/۰p>). نتیجهگیری: تمرینات هوازی و مقاومتی و مصرف زنجبیل به طور مستقل میتوانند مقاومت به انسولین را در مردان مبتلا به دیابت نوع دو بهبود دهند، اما مصرف همزمان زنجبیل با تمرین ورزشی اثر همافزایی قابل توجهی بر شاخص مقاومت به انسولین نداشت.