مقدمه: بیماریهای حاد کلیوی امروزه به عنوان بیشترین چالش با بیشترین تعداد مرگ و میر شناخته میشود. لذا هدف مطالعه حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین شنا و مکمل دهی زینک بر برخی نشانگرهای عملکردی کلیه در موشهای صحرایی متعاقب انسداد کامل یکطرفه حالب در موشهای صحرایی بود. روشها: در این مطالعه تجربی 32 سر موش صحرایینفرکتومی شده با سن 8-10 هفته و وزن 190-220 گرم به طور تصادفی به گروههای (1) کنترل نفرکتومی (Nef)، (2) تمرین شنا (ST)، (3) مکمل زینک (Z) (4) تمرین شنا + مکمل زینک (ST+Z) تقسیم شدند؛ همچنین جهت بررسی اثرات انسداد کامل یکطرفه حالب تعداد 8 سر موش صحرایی سالم در گروه کنترل سالم قرار گرفتند. گروههای ST و ST+Z به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه 20-45 دقیقه در استخر ویژه حیوانات شنا کردند. گروههای Z و ST+Z نیز روزانه mg/kg 30 زینک سولفات را به روش گاواژ معدی دریافت نمودند. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون آنالیز واریانس یکراهه همراه با آزمون تعقیبی توکی استفاده شد (05/0≥P). نتایج: مقادیر Na و کراتینین در گروههای Z، ST و ST+Z به طور معنیداری کمتر از گروه Nef بود (05/0≥P). مقادیر K در گروه Z به طور معنیداری کمتر از گروه Nef بود (018/0=P). مقادیر فسفر در گروه ST+Z نسبت به گروه Nef به طور معنیداری کمتر بود (003/0=P). نتیجهگیری: نتایج این مطالعه نشان داد تمرین و مکمل دهی زینک دارای اثرات تعاملی بر بهبود یونها و کاهش کراتینین سرم متعاقب انسداد کامل یک طرفه حالب در مدلهای حیوانی میباشند. اگر چه نقش هر کدام به تنهایی نیز قابل توجه است. بنابراین پیشنهاد میشود در شرایط اختلالات کلیوی از تعامل تمرین شنا و مکمل زینک استفاده شود.
.png)
.png){kind=logo}
