سابقه و هدف: نقره یکی از فلزات سنگین محیطی بوده و میزان آن در پوسته زمین در حدود 1/0 گرم در هر تن می­باشد. نیترات نقره به­عنوان عامل ایجادکننده ROS (گروه­های فعال اکسیژنی) شناخته شده و به­وسیله مکانیسم­های متنوع، شامل برهم­کنش با گروه­های سولفیدریل پروتئین­ها و آنزیم­ها به سلول آسیب می­زند. درحالی­که بخش وسیعی از نقره در آب­های سطحی به­صورت طبیعی برداشت می­گردند، فعالیت­های بشری از قبیل معدن، ساخت جواهرات و عکاسی می­توانند سطوح نقره را در آب­های محیطی افزایش دهند.

مواد و روش­ها: در این مطالعه فعالیت پراکسیداز ترب کوهی ( HRP ) تحت شرایط سینتیک تعادلی مشخص شده بود. انکوباسیون آنزیم با 100-1 میلی­مولار نیترات نقره به­مدت 60-1 دقیقه در دمای اتاق دو تاثیر متفاوت داشت.

نتایج: مهار پیش رونده­ی فعالیت آنزیم بعد از 60-30 دقیقه انکوباسیون با 100-05/0 میلی­مولار از یون نقره مشاهده شد. بعد از 30 و60 دقیقه مدت زمان انکوباسیون، مهار آنزیم به­ترتیب (60-35) و (96-55) درصد بود، درحالی­که در غلظت پایین (05/0 میلی­مولار) و انکوباسیون 15 دقیقه، یک اثر معکوس مشاهده شد و فعالیت آنزیم به 7/14 میکرومولار بر ثانیه افزایش یافت.

نتیجه­گیری: اثر نیترات نقره روی آنزیم HRP وابسته به زمان و غلظت می­باشد.