سابقه وهدف: عفونت‌های عمقی گردن به‌نسبت شایع بوده و به‌علت مجاورت با عروق بزرگ، اندام حیاتی و مدیاستن با عوارض شدید و مرگ و میر قابل توجه همراه می‌باشد. هدف از این مطالعه تعیین اپیدمیولوژی عفونت‌های عمقی گردن در بیماران بستری در بیمارستان متینی کاشان از مهرماه 1385 لغایت مهرماه 1386 است.

مواد و روش‌ها: در این تحقیق مقطعی کلیه بیماران مبتلا به عفونت عمقی گردن بستری شده در بیمارستان متینی کاشان وارد مطالعه شدند. در پرسشنامه مربوط ابتدا مشخصات دموگرافیک بیمار، سابقه و علایم بیماری براساس یافته‌های بالینی ثبت شده، سپس جهت تهیه اسمیر، کشت و آنتی‌بیوگرام از کانون عفونت نمونه گرفته شد و نتایج آزمایشات و اقدامات درمانی ثبت شد.

نتایج: تعداد 66 بیمار با تشخیص عفونت فضاهای عمقی گردن بررسی شدند. از این تعداد 9/40 درصد مرد و مابقی زن بودند. سن بیماران 71/17±48/34 سال بود. بیشترین علائم حین بستری تب (70 درصد)، درد (67 درصد)، تندرس و دیسفاژی (حدود 52 درصد) بود. از نظر اتیولوژی باکتری‌های مخلوط با 39/39 درصد در رتبه اول، بی‌هوازی با 33/33 درصد در رتبه دوم و عوامل هوازی در رتبه سوم بودند. حدود دوسوم بیماران مورد جراحی قرار گرفتند. بیمارانی که مورد جراحی قرار گرفتند نسبت به سایر بیماران زمان بستری کمتری داشتند (0002/0P=).

نتیجه‌گیری: آبسه پری‌تانسیلر و ساب‌منتال بیشترین موارد عفونت فضاهای گردنی در بیماران بستری در بیمارستان متینی کاشان را شامل شده و به‌طور معمول منشا آن عفونت اولیه لوزه‌ها‌، فارنکس و دست‌کاری دندانپزشکی بود.