سابقه و هدف: با توجه به شیوع متفاوت توکسوپلاسموز در کشور و عوارض ناشی از این بیماری و به منظور تعیین شیوع عفونت توکسوپلاسما در مناطق شهری و روستایی کاشان این مطالعه در سال ۱۳۷۲ انجام پذیرفت.
مواد و روش ها: این تحقیق به روش توصیفی در ۱۴ خانه بهداشت روستایی و ۵ مرکز بهداشتی درمانی شهری و بر روی ۲۰۸۰ نفر در گروه های سنی ۷۰-۲ سال که به نسبت جمعیت هر مرکز به طور تصادفی انتخاب شده بودند، صورت پذیرفت. خصوصیات نمونه های مورد بررسی در فرم اطلاعاتی ثبت و از هر نفر ۵cc خون وریدی گرفته با IFA و در رقت های ۱/۲۰ و ۱/۱۰۰ آنتی بادی های موجود در سرم بررسی شد و سرم هایی که در رقت ۱/۱۰۰ روش مثبت بود، برای رقت های بالاتر نیز تعیین تیتر می شد. ملاک تعیین آلودگی تیتر ۱/۲۰ بود و تیتر ۱/۴۰۰ تیتر با ارزش محسوب می گردید. فاصله اطمینان شیوع با احتمال ۹۵% برای مناطق شهری و روستایی برآورد شد.
یافته ها: شیوع توکسوپلاسموز در منطقه مورد مطالعه، ۵۰,۸% تعیین شد (۷.۵۳-۴۸.۷=CI). این میزان برای مناطق شهری ۴۷.۶ درصد (۵۰.۴-۴۴.۸=CI) برآورد گردید و برای مناطق روستایی ۵۵.۲ درصد (CI=۵۲-۵۸.۴) بود. این مطالعه تیتر آنتی بادی ۲۶۴ نفر (۱۲.۷%) از افراد مورد مطالعه از ۱/۴۰۰ بالاتر نشان داد با افزایش سن بتدریج بر میزان آلودگی افزوده می شود.
نتیجه گیری: تحقیق نشان داد عفونت توکسوپلاسما در منطقه مورد مطالعه از شیوع بالایی برخوردار است. از این رو، توجه به بیماری بخصوص در افراد با سن بالا حائز اهمیت می باشد. همچنین توصیه می شود تحقیقات بعدی در زمینه تعیین آلودگی در منابع انتقال عفونت اکتسابی و میزبان نهایی و افراد در معرض خطر بیماری صورت پذیرد.