حسن حسنی بافرانی، منوره احمدی، غلامرضا خسروی، عرفان خسروی، محمد کریمیان،
دوره ۲۳، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۸ )
سابقه و هدف: آسیب های ناشی از استئوآتریت به وسیله انواع سیتوکین ها، فاکتورهای رشد و واسطه‌های التهابی میانجیگری شده و اهمیت خانواده اینترلوکین ۱۷ در این بیماری به طور فزایندهای آشکار است. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط واریته rs۷۶۳۷۸۰ ژن اینترلوکین ۱۷F با ریسک ابتلا به استئوآرتریت زانو میباشد.
مواد و روش ها: در این پژوهش مورد-شاهدی ۲۰۰ شرکت کننده شامل ۱۰۰ فرد سالم و ۱۰۰ فرد مبتلا به استئوآرتریت زانو مراجعه کننده به بیمارستان شهید بهشتی کاشان وارد مطالعه شدند. بعد از جمع آوری نمونه های خون از افراد شرکت‌کننده در مطالعه، ژنوتایپ نمونه ها در محل پلیمورفیسم فوق به وسیله روش PCR-RFLP تعیین شد.
نتایج: آنالیز داده‌ها نشان داد که ارتباط معناداری بین ژنوتایپ AG با افزایش ریسک ابتلا به استئوآرتریت زانو وجود داشته (۰/۰۱<P، ۲۵/۸-۴۸/۱CI=، ۹۵ درصد، ۴۹/۳OR=) و ژنوتایپ GG با ریسک ابتلا به استئوآرتریت زانو ارتباط ندارد. همچنین، آنالیز آللی نشان داد که ارتباط معناداری بین آلل G و استئوآرتریت زانو وجود دارد (۰/۰۱<P،۳۰/۶-۱/۳۹CI=، ۹۵ درصد، ۲/۹۷OR=).
نتیجه گیری: براساس یافته‌های فوق، rs۷۶۳۷۸۰ می تواند یک فاکتور خطر برای استئوآرتریت زانو محسوب شود. لذا، این پلیمورفیسم می تواند به عنوان یک بیومارکر بالقوه برای غربالگری افراد مستعد به استئوآرتریت زانو مورد توجه قرار گیرد.
_-_Copy.png)
.png){kind=logo}
