[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره مجله :: شماره جاری :: تمام شماره‌ها :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
بانک‌ها و نمایه‌ها::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
اخلاق در پژوهش::
برای داوران::
تسهیلات پایگاه::
تماس با ما::
هوش مصنوعی::
::
Basic and Clinical Biochemistry and Nutrition
..
DOAJ
..
CINAHL
..
EBSCO
..
IMEMR
..
ISC
..
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
..
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
..
enamad
..
:: جستجو در مقالات منتشر شده ::
۷ نتیجه برای پاتولوژی

میترا بهرشی، حسین نیکزاد، سید غلامعباس موسوی، داود مظلومی،
دوره ۳، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۷۸ )
چکیده

سابقه و هدف: هیسترکتومی (برداشتن رحم) از اعمال جراحی شایع در زنان می باشد. با توجه به اهمیت تعیین شیوع و علل منجر به هیسترکتومی در برنامه ریزی های بهداشتی-درمانی و عدم اطلاع از وضعیت آن در کاشان، این تحقیق به منظور تعیین شیوع و علل منجر به هیسترکتومی در افراد مراجعه کننده به زایشگاه دکتر شبیه خوانی کاشان طی سال ۷۵-۱۳۷۴ انجام گرفت.

مواد و روش ها: پژوهش حاضر به روش توصیفی (Descriptive) بر روی ۱۵۰ زن مراجعه کننده به زایشگاه دکتر شبیه خوانی کاشان جهت عمل هیسترکتومی صورت پذیرفت. اطلاعات مورد بررسی شامل سن، شغل، وضعیت تاهل، میزان تحصیلات، تعداد زایمان، وضعیت یائسگی، روش عمل، تشخیص قبل از عمل براساس معاینات فیزیکی و آزمایش های پاراکلینیکی و نتایج گزارش پاتولوژی بعد از عمل پس از دریافت در پرسش نامه های مربوط ثبت گردید. در پایان داده های فرم اطلاعاتی بعد از استخراج و طبقه بندی با آمارهای توصیفی ارایه شد.

یافته ها: این تحقیق نشان داد که ۵,۹% اعمال جراحی زنان انجام گرفته در این مرکز هیسترکتومی بود. از نظر سنی، ۴۴.۷% افراد در گروه سنی ۵۵-۴۵ سالگی قرار داشتند و از نظر تعداد زایمان، بیشترین موارد ۵۶.۶% در گروه یک تا پنج زایمان می باشد. از کل افراد هیسترکتومی شده، ۹۰.۶% به روش ابدومینال و ۹.۴% به روش واژینال است. شایع ترین علل منجر به هیسترکتومی برحسب یافته های بالینی به ترتیب شامل لیومیوما ۴۹.۳%، خونریزی غیر طبیعی رحم ۲۸.۶% و شلی لگن ۱۲.۶% بود. در معاینه فیزیکی ۱۱۷ مورد (۷۸%) حداقل یک علت منجر به هیسترکتومی در اعضای داخل لگنی آن ها گزارش شد و در ۳۳ مورد (۲۲%) محل ابتلا مشخص نگردید. ۷۱.۳ درصد دارای آزمایش پاراکلینیکی و ۲۸.۷% بدون آزمایش پاراکلینیکی بودند. در گزارش پاتولوژی بعد از عمل، ۶۰% موارد غیر طبیعی و ۴۰% طبیعی بودند.

نتیجه گیری: علل شیوع هیسترکتومی در زنان لیومیوما، خونریزی غیر طبیعی رحم و شلی لگن می باشد که برای کاهش شیوع افراد هیسترکتومی شده توصیه می گردد، تحقیقات تحلیلی برای تعیین نقش عوامل مختلف به منظور جلوگیری از هیسترکتومی غیر ضروری به عمل آید.


فریبا بهنام فر، طاهره خامه چیان، طاهره فهیمی نژاد، طاهره مازوچی، سید غلامعباس موسوی،
دوره ۶، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۸۱ )
چکیده

سابقه و هدف: با توجه به علل مختلف خون ریزی غیر طبیعی رحمی و اهمیت پیش بدخیمی بعضی از علل و از آنجا که این علل در مناطق مختلف فراوانی های مختلف را به خود اختصاص داده اند، این تحقیق روی بیماران مبتلا به خون ریزی غیر طبیعی رحمی که در سنین پری منوپوز، بودند در سال ۸۰-۱۳۷۹ در شهرستان کاشان صورت گرفت. علل مختلف خون ریزی غیر طبیعی رحمی را بررسی کنیم.

مواد و روش ها: مطالعه به صورت توصیفی بر روی بیماران مبتلا به خون ریزی غیر طبیعی رحمی انجام گرفت. روش جلوگیری از بارداری، BMI، پاریتی، سن، دیسمنوره و شدت آن و الگوی خون ریزی بررسی و ثبت گردید. نمونه گیری به طریق D&C انجام شد. تشخیص قطعی علت خون ریزی غیر طبیعی رحمی توسط پاتولوژیست صورت گرفت. سپس یافته های آن با آمار توصیفی ارائه گردید.

یافته ها: تحقیق روی ۲۰۰ بیمار با میانگین ۶,۲±۴۶.۲ سال انجام گرفت. نمونه های اخذ شده در ۱۱ مورد ناکافی و در ۱۵۶ مورد کافی بود. بیشترین پاتولوژی گزارش شده، اندومتر پرولیفراتیو بود. بیشترین فراوانی هیپرپلازی آدنوماتوز (۰.۶%) در پاریتی ۸ و اندومتر آتروفیک (۰.۶%) در پاریتی ?۹ بود. در گروه منوراژی ۸۴% جواب کافی، در گروه منومتروراژی ۹۸.۱% و در گروه متروراژی ۸۶.۳% جواب کافی داشتیم. در این بررسی شدت دیسمنوره با نوع پاتولوژی اندومتر ارتباط نداشت. بیشترین فراوانی، هیپرپلازی کیستیک (۲۷.۹%) و آدنوماتوز (۲.۳%) در گروه افراد چاق بود.

نتیجه گیری و توصیه ها: موارد پیش بدخیمی سرطان اندومتر (هیپرپلازی کیستیک و آدنوماتوز) در گروه افراد چاق بود. بیمارانی که الگوی خونریزی منومتروراژی داشتند بیشترین درصد جواب کافی را به خود اختصاص دادند.


داریوش مهاجری، غفور موسوی، میرهادی خیاط نوری، علی آصفی،
دوره ۱۲، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۸۷ )
چکیده

سابقه و هدف: امروزه بهبود سریع زخم‌های جراحی به‌منظور کاهش عوارض زخم از جمله درد، مورد توجه محققین می‌باشد. یکی از روش‌های موثر در بهبود و التیام سریع زخم‌ها، استفاده از داروهای صناعی می‌باشد . هدف از این مطالعه، بررسی هیستوپاتولوژیک اثرات داروی ایبوپروفن به عنوان یک مهار کننده‌ غیر اختصاصی آنزیم سیکلواکسیژناز I و II ، بر روند ترمیم متعاقب ترومای ایجاد شده توسط جراحی در نسج نرم معده است.

مواد و روش‌ها: برای انجام این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، ۱۵ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در سه گروه ۵ تایی توزیع گردید. به منظور ایجاد تروما یک برش گاستروتومی یک سانتی‌متری در خم بزرگ معده هر یک از موش‌ها ایجاد، سپس در دو لایه بخیه زده شد. بعد از عمل جراحی، موش‌های گروه تیمار با دارو، روزانه و به‌مدت ۱۵ روز داروی ایبوپروفن را با دز ۳۰ میلی‌گرم به‌ازای هرکیلوگرم وزن بدن که در ۱۰ میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن DMSO ۵% حل شده بود، به صورت خوراکی دریافت کردند. موش‌های گروه دارونما، DMSO ۵% و موش‌های گروه کنترل، سرم فیزیولوژی به میزان ۱۰ میلی‌لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت خوراکی به مدت ۱۵ روز دریافت کردند. مطالعه آسیب‌شناسی برای ارزیابی التیام در موش‌های مورد آزمایش که پس از ۱۵ روز تیمار، یوتانایزه گردیده بودند، با استفاده از روش‌های رنگ‌آمیزی هماتوکسیلین ـ ائوزین و تریکروم ماسون انجام شد. التیام موضع جراحی در گروه‌های مورد مطالعه با در نظر گرفتن فاکتور‌های مؤثر در ترمیم نظیر پرولیفراسیون فیبروبلاست‌ها، تشکیل عروق نوساز، نوزایش بافت پوششی و ایجاد کلاژن موجود در نسج ترمیمی با هم مورد مقایسه قرار گرفت. داده‌های به‌دست آمده، به صورت mean±S.E.M ارائه و اختلاف معنی‌دار بین گروه‌ها توسط آزمون ANOVA و آزمون تعقیبی Bonferroni در سطح معنی‌داری ۰۵/۰ P< توسط نرم‌افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج: تعداد فیبروبلاست‌ها و جوانه‌های مویرگی در گروه تیمار با داروی ایبوپروفن به طور معنی‌داری کمتر از گروه‌های کنترل و حلال دارو ( DMSO ) بودند (۰۵/۰> P ). اندازه رخنه و شکاف باقی‌مانده موجود در دهانه زخم ( Epithelial gap ) نیز در گروه تیمار با ایبوپروفن به‌طور معنی‌د‌اری بیشتر از دو گروه‌ دیگر بود (۰۵/۰ P< ). همچنین اختلاف معنی‌داری از لحاظ نسبت کلاژن موجود در نسج ترمیمی، مابین گروه تیمار با ایبوپروفن و گروه‌های شاهد و کنترل حلال دارو برآورد گردید (۰۵/۰ P< ).

نتیجه‌گیری: نتایج این بررسی نشان داد که داروی ایبوپروفن اثر ممانعت‌کننده در ترمیم زخم جراحی معده دارد و بنابراین به‌عنوان یک داروی انتخابی برای استفاده بعد از اعمال جراحی بافت معده حتی به‌عنوان ضد درد نیز پیشنهاد نمی‌گردد. 


غفور موسوی، داریوش مهاجری، حمزه میرزائی، رامین کفاش الهی،
دوره ۱۴، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۸۹ )
چکیده

سابقه و هدف: پلاسمای غنی از پلاکت یک فرآورده خونی اتولوگ می باشد که حاوی مقادیر فراوانی از فاکتورهای رشد بوده و به منظور تسریع در التیام نقایص به کار برده می شود. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی تاثیر پلاسمای غنی از پلاکت در التیام نقیصه ایجاد شده در استخوان اسفنجی ران خرگوش می باشد.

مواد و روش ها: این مطالعه تجربی روی ۱۶ سر خرگوش نر سفید نیوزلندی انجام گرفت. خرگوش ها به دو گروه شاهد و مورد تقسیم شدند. بعد از انجام بیهوشی عمومی، سوراخی به قطر ۴ و عمق ۵ میلیمتر توسط یک مته دندانپزشکی در قسمت میانی کندیل ران اندام حرکتی چپ ایجاد گردید. در گروه شاهد محل نقیصه به صورت خالی رها گردید و در گروه مورد، سوراخ ایجاد شده با پلاسمای اتولوگ غنی از پلاکت پر شد. در پایان ۱ و ۲ ماه پس از جراحی، روند التیام در حیوانات هر دو گروه، مورد ارزیابی هیستوپاتولوژی قرار گرفت؛ همچنین، ارزیابی هیستومورفومتری در مقایسه با استخوان سالم اندام حرکتی مقابل، در نمونه هایی که ۲ ماه پس از جراحی جدا نشده بودند، انجام گرفت.

نتایج: در گروه شاهد، پس از گذشت ۱ ماه از جراحی، محل نقیصه توسط بافت همبند و لخته خونی پر شده بود. پس از گذشت ۲ ماه، فعالیت استخوان سازی کم به همراه مقداری استئوبلاست قابل مشاهده بود. در گروه مورد، ۱ ماه پس از جراحی، استئوبلاست فراوان و عروق خونی جدید در محل نقیصه استخوان دیده می شد و با گذشت ۲ ماه، مقادیر فراوان ترابکول های جوان متراکم استخوانی دیده می شد. ارزیابی نتایج هیستومورفومتری نشان دهنده معنی دار بودن تغییرات مابین گروه شاهد و گروه مورد می باشد (۰۰۱/۰>P).

نتیجه گیری: نتایج به دست آمده در این مطالعه نشان می دهد که پلاسمای غنی از پلاکت باعث تسریع در روند التیام استخوان می شود و با خصوصیات استخوان‌سازی و القای استخوانی می‌تواند در شکستگی ها مورد استفاده قرار گیرد.


نرجس تمدن، حمدحسین رضویان، محسن اسلامی،
دوره ۱۶، شماره ۷ - ( ۱۲-۱۳۹۱ )
چکیده

سابقه و هدف:ارتباط انسان با شغل‌هایی که با فلز منگنز در ارتباط است می‌تواند باعث بروز بیماری منگانیسم شود. برای تشخیص اینکه مسمومیت با منگنز علاوه بر آسیب‌های مغزی در بافت‌های دیگر چه اثراتی به‌دنبال دارد، در این پژوهش، تغییرات هیستوپاتولوژیک و فاکتورهای بیوشیمیایی کبد موش‌های صحرائی منگانیسمی مورد ارزیابی قرار گرفته است.

مواد و روش‌ها: این مطالعه روی ۱۰ سر موش صحرائی نر بالغ ویستار با وزن ۲۶۰-۲۸۰ گرم در دو گروه ۵ تایی (گروه کنترل و آزمون که به‌ترتیب سالین و کلرید منگنز دریافت نمودند) صورت گرفت. تزریق داخل صفاقی کلرید منگنز به میزان mg/kg۸ به‌مدت یک هفته برای ایجاد مسمومیت صورت گرفت. سرم برای بررسی فاکتورهای بیوشیمیایی و لوب میانی کبد برای بررسی‌های هیستوپاتولوژیک و طی مراحل پاساژ، قالب‌گیری، برش‌گیری، رنگ آمیزی هماتوکسیلن– ائوزین جداسازی شدند. عکس‌هایی از بافت کبد با دوربین CMOS HDCE-۱۰A و نرم افزار DN۲ گرفته شد و مورد ارزیابی توصیفی قرار گرفت.

نتایج: افزایش معنی‌دار (۰۵/۰>P) کلسترول و بیلی روبین مستقیم در گروه آزمون نسبت به کنترل مشاهده شد. OT در گروه آزمون کاهش و PT, ALP تغییر محسوسی نداشتند، ولی نسبت PT به OT افزایش داشت. افزایش این نسبت آنزیمی و بیلی‌روبین می‌تواند نشانه‌ی آسیب کبدی باشد. به‌علاوه، آلبومین، پروتئین و گلوبولین در گروه آزمون افزایشی خارج از سطح معنی‌دار نشان داد. تخریب هپاتوسیت‌های گروه آزمون در بررسی‌های هیستوپاتولوژیک نیز دیده شد.

نتیجه‌گیری: مسمومیت با منگنز باعث آسیب‌های کبدی‌صفراوی و تخریب بافت کبد در موش صحرائی می‌شود.


محمدرضا شریف، حمیدرضا طالاری، حسین محمدی، حسین اکبری، محمدجواد آزادچهر،
دوره ۲۵، شماره ۶ - ( ۹-۱۴۰۰ )
چکیده

سابقه و هدف: ریفلاکس معده به مری در نوزادان، شیوع بسیار بالایی دارد و از طرفی تشخیص آن، نه ازطریق علائم بالینی بلکه ازطریق تست‌های تشخیصی به‌خصوص سونوگرافی است. هدف از این مطالعه تعیین شیوع ریفلاکس فیزیولوژیک و پاتولوژیک معده به مری در نوزادان متولدشده در شهرستان کاشان می‌باشد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی تعداد ۲۱۴ نوزاد جهت بررسی وجود ریفلاکس تحت سونوگرافی قرار گرفتند. به این‌صورت که ابتدا نوزاد یک‌ساعت ناشتا بود و سپس شیر مادر یا شیر خشک در حدّ تمایل به او داده می‌شد و درنهایت ۱۵ دقیقه به حالت upright  در بغل مادر بود و سونوگرافی انجام شد. داده‌های جمع‌آوری‌شده ازطریق نرم‌افزار SPSS نسخه ۱۶ و با استفاده از آزمون‌های کای‌اسکوئر و تی‌ مستقل مورد تجزیه‌و‌تحلیل قرار گرفتند.
نتایج: ۱۸۰ نوزاد (۱/۸۴ درصد) مبتلا به ریفلاکس بودند که از این تعداد، ۱۲۵ نوزاد مبتلا به ریفلاکس فیزیولوژیک و بقیه پاتولوژیک بودند. همچنین نوع ریفلاکس با متغیرهای مرتبط با نوزاد (جنس، وزن و نوع تغذیه) و مادر (سن، سنّ بارداری و نوع زایمان) رابطه معناداری نداشت (۰/۰۵>P).
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که شیوع ریفلاکس (فیزیولوژیک و پاتولوژیک) معده به مری در نوزادان بالا بوده، بنابراین به‌نظر می‌رسد که غربالگری ریفلاکس نوزادان با سونوگرافی و پیگیری سیر ریفلاکس فیزیولوژیک نوزادان به سمت بهبودی و همچنین پیگیری درمان ریفلاکس پاتولوژیک در کاهش عوارض درازمدت ریفلاکس مفید باشد.

زهرا هرسینی، سید محمد حسینی، فرشته پورعبدالحسین،
دوره ۲۷، شماره ۵ - ( ۹-۱۴۰۲ )
چکیده

زمینه و هدف: قارچ‌کش تیوفانات متیل که برای کنترل شایع‌ترین بیماری‌های قارچی در محصولات کشاورزی استفاده می‌شود، از طریق تغییر در هموستاز فیزیولوژیکی، اثرات سیتوتوکسیک بالایی در سلول‌ها ایجاد می‌کند. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی تغییرات هیستوپاتولوژیکی متعاقب مصرف قارچ‌کش تیوفانات متیل در بافت مغز موش صحرایی ویستار انجام شد.
روش‌ها: در این مطالعه تجربی ۳۲ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به ‌صورت تصادفی در ۴ گروه ۸ ‌تایی، یک گروه کنترل و سه گروه دریافت‌کننده سم تیوفانات متیل حل ‌شده در روغن ذرت با دوز‌های ۱۳۲۸ (گروه A)، ۹۹۶ (گروه B) و ۶۶۴ (گروه C) (میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن) تخصیص یافتند. در پایان برای ارزیابی آسیب‌های ایجادشده در بافت مغز، رنگ‌آمیزی نیسل و هماتوکسیلین-ائوزین انجام شد.
یافته‌ها: ارزیابی‌ها بر روی بافت مغز، طیفی از تغییرات پاتولوژیکی در ناحیه قشر مغز گروه A و نکروز نورون‌ها در تمامی گروه‌های دریافت‌کننده سم تیوفانات متیل و به دنبال آن کاهش تراکم نورونی هیپوکامپ و قشر مغز را نشان داد که میزان این کاهش در تمامی نواحی از جمله ناحیه CA۲,۳ دو گروه A (۵/۱۲±۱۰۶/۴) و B (۱۰/۲۲±۱۲۶/۵) نسبت به گروه C (۳۰/۷۹±۱۶۱/۶) بیشتر بود (۰/۰۵P<).
نتیجه‌گیری: قارچ‌کش تیوفانات متیل از طریق آسیب به سلول‌های قشر مغز و نواحی اصلی هیپوکامپ باعث کاهش تراکم نورون‌های این نواحی در سیستم عصبی مرکزی می‌گردد که پس از افزایش دوز این قارچ‌کش شدت آسیب‌ها نیز افزایش پیدا کرده است.


صفحه 1 از 1     

مجله علوم پزشکی فیض Feyz Medical Sciences Journal
Persian site map - English site map - Created in 0.11 seconds with 40 queries by YEKTAWEB 4714