سابقه ­ و هدف: یکی از مسائل تهدیدگر سلامتی در جوامع کنونی، تروماها هستند. در حالی که بسیاری از افراد، محیط خانه را امن تصور می­کنند، حدود یک سوم تروماها در منزل اتفاق می افتند. این پژوهش با هدف بررسی همه گیر شناسی حوادث خانگی شهر کاشان در سال ۱۳۸۴ انجام شده است.

مواد و روش ­ ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی بوده که طی آن با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه تلفنی، اطلاعات مورد نظر از ۲۴۰۰ خانواده کاشانی جمع آوری شدند. در پرسشنامه مواردی همچون زمان، محل، علت، نوع صدمه، نحوه درمان و وضعیت حادثه دیدگان قید شده بود. محقق با دسترسی به فهرست شماره تلفن منازل شهر کاشان به طور تصادفی هر ۱۵ روز یک بار با ۱۰۰ شماره تماس گرفته و در صورت وقوع حادثه خانگی، ویژگی های فرد حادثه دیده و حادثه رخ داده در منزل را در فرم مورد نظر درج می نمود.

نتایج: به طور کلی در این مطالعه ۲۴۰۰ خانواده کاشانی در قالب ۱۰۸۰۹ نفر مورد سئوال واقع شدند که از این تعداد، ۲۳۸ نفر تجربه حادثه در منزل را شرح دادند. میزان بروز سالانه حوادث خانگی کاشان ۸/۵۲ درصد بود. از این تعداد، ۸۶ نفر (۱/۳۶ درصد) مرد و بقیه (۹/۶۳ درصد) زن بودند. بیشترین محدوده سنی در بین حادثه دیدگان ۱۱ تا ۲۰ سال با ۶۵ نفر (۳/۲۷ درصد) بود. اکثر حوادث (۹/۳۹درصد) در صبح و در آشپزخانه (۱/۴۴ درصد) به ویژه در بین زنان (۱/۵۷ درصد) اتفاق افتاده بود. فراوان ترین نوع صدمه در هر دو جنس بریدگی با ۷۶ مورد (۹/۳۱ درصد) و پس از آن سوختگی بود. اکثر حادثه دیدگان در منزل و بدون کمک گرفتن از افراد دیگر (۱۴۲ مورد؛ ۱/۶۰ درصد) درمان شده بودند. مصدومین شکستگی و دررفتگی بیشترین مراجعه به بیمارستان (۵/۹ درصد) را داشتند.

نتیجه­گیری: در مجموع نتایج پژوهش نشان داد که شیوع انواع حوادث خانگی در کاشان در مقایسه با سایر پژوهش های انجام گرفته شده در کشور مشابه است .

مقدمه: باتوجه به اینکه سوانح و حوادث یکی از مهمترین دلایل مراجعه به اورژانس و اصلی ترین تابلوی مرگ در کودکان زیر ۱۵ سال می باشد، هدف از این مطالعه بررسی شیوع اپیدمیولوژی کلی راجع به مرگ و میر کودکان و همچنین بررسی تروماهای وارده در این سنین است.

مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی کلیه کودکان تروما دیده ۱ تا ۱۵ سال که طی سال های ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۶ به اورژانس بیمارستان الزهراء اصفهان مراجعه کرده بودند، بررسی شدند. روش نمونه گیری به صورت سرشماری و بررسی کلیه پرونده‌های پزشکی این کودکان بود که شامل ۲۳۰۰ نفر بودند. اطلاعات مربوط به نوع تروما، جنس، گروه های سنی، محل آناتومیک تروما و مرگ ناشی از آن و فشار خون در بدو ورود از طریق چک لیست جمع آوری شدند.

نتایج: از ۲۳۰۰ کودک دچار تروما، ۷/۶۶ درصد پسر و ۳/۳۳ درصد دختر بودند. بیشترین تروماها در محل خانه و مدرسه به وقوع پیوسته بودند. شایع ترین نوع حادثه، سقوط (۳۲ درصد) و پس از آن حوادث ترافیکی (۱/۳۱ درصد) بود. بر اساس مکان آناتومیک، سر (۵/۳۸) درصد، ترومای متعدد (۳/۳۴) درصد و اندام ها (۹/۱۸) درصد شایع ترین مکان های آناتومیک بودند. فراوانی وقوع مرگ ۱/۴ درصد (۹۴ نفر) برآورد شد.

نتیجه گیری: در مجموع به نظر می رسد با توجه به آنکه سقوط و تصادفات از علل اصلی و تروما در کودکان می باشند، برنامه ریزی جهت ارتقاء فرهنگ والدین در این زمینه بتواند مؤثر واقع شود.