[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره مجله :: شماره جاری :: تمام شماره‌ها :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
بانک‌ها و نمایه‌ها::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
اخلاق در پژوهش::
برای داوران::
تسهیلات پایگاه::
تماس با ما::
هوش مصنوعی::
::
Basic and Clinical Biochemistry and Nutrition
..
DOAJ
..
CINAHL
..
EBSCO
..
IMEMR
..
ISC
..
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
..
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
..
enamad
..
:: جستجو در مقالات منتشر شده ::
۶ نتیجه برای نافذ

محمد زارع، داوود آقادوست، مریم حبیبی،
دوره ۱، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۷۶ )
چکیده

سابقه و هدف: با توجه به علل متنوع و متفاوت ترومای چشم که منجر به بستری شدن بیماران در نقاط مختلف جهان و ایران می شود و به دلیل مشخص نبودن علل آن در کاشان، به منظور تعیین خصوصیات بیماران و علل ترومای چشمی در آن ها، این تحقیق در بیماران بستری شده در بیمارستان متینی کاشان طی سال های ۷۶-۱۳۷۰ انجام گرفت.

مواد و روش ها: این پژوهش با روش مطالعه داده های موجود بر روی ۴۰۰ بیمار صورت پذیرفت. پرونده بیمارانی که با تشخیص قطعی ترومای چشمی در بخش چشم بستری گردیده بودند مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته، در آن خصوصیات سن، جنس، شغل، محل سکونت، نوع ضربه (کند، نافذ، سوختگی و ...)، علت ضربه، محل آسیب در چشم، میزان دید چشم آسیب دیده قبل و بعد از درمان مورد بررسی قرار گرفت و با آمار توصیفی ارایه شد.

یافته ها: بیشترین ترومای چشمی در گروه سنی زیر ۹ سال و به میزان ۳۶% مشاهده گردید. میانگین سنی بیماران ۲۰,۷ سال و دامنه سنی آن ها از حداقل ۳ ماه تا حداکثر ۱۰۹ سال بود. هفتاد و نه درصد (۳۱۸ نفر) از بیماران مذکر و ۲۱ درصد (۸۲ نفر) مونث بودند. بیشترین فراوانی صدمات در فصل تابستان به میزان ۳۲.۵% و کمترین آن در زمستان (۱۸.۸%) می باشد. شایع ترین علت صدمه چشمی مربوط به برخورد شاخه درخت و چوب (۲۱.۷%) و کمترین آن صدمات حیوانی (۵%) به چشم بیماران است. پنجاه و هفت درصد از صدمات از نوع کند (Blunt) و ۴۱% نافذ (Penetrating) و دو درصد سوختگی شیمیایی بود. ۲۶.۸ درصد بیماران با خونریزی در اتاق قدامی بیشترین گروه بیماران را تشکیل می دادند و کمترین فراوانی صدمات چشمی سوختگی حرارتی می باشد (۰.۵%). ۵۷.۷ درصد بیماران با روش جراحی و ۴۲.۳% به روش طبی درمان شدند. دید بیماران قبل از درمان در ۴۱.۴% در حد درک نور و تشخیص حرکت دست بود و در (LP-HM) فقط در ۳۱.۲% دید بالاتر از ۴/۱۰ بود و بعد از درمان در ۱۲.۲% در حد درک نور (LP) و ۷۱.۷ درصد بیش از ۴/۱۰ بود.

نتیجه گیری: صدمات چشمی در گروه سنی کودکان شایع تر از بالغین است. بیشتر بیمارانی که به علت صدمه چشمی در بیمارستان بستری می گردند نیاز به درمان جراحی دارند. دید بیماران بعد از بستری شدن و درمان به نحو قابل ملاحظه ای بهبود می یابد.


شکوفه بزرگ نیا، امیرهوشنگ طالاری، محمدرضا ابراهیم زاده صفار،
دوره ۴، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۷۹ )
چکیده

سابقه و هدف: با توجه به شیوع ترومای غیر نافذ شکم و سرعت، در دسترس بودن، ارزانی و سهولت سونوگرافی در تشخیص ضایعه های شکمی بوجود آمده و تناقض هایی که در مورد قدرت سونوگرافی در این زمینه وجود دارد، به منظور تعیین قدرت سونوگرافی در تشخیص ضایعه های شکمی، این تحقق بر روی مراجعه کنندگان دچار ترومای غیر نافذ شکم به مجتمع درمانی حضرت رسول اکرم (ص) وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران در نیمه دوم سال ۱۳۷۶ تا پایان سال ۱۳۷۷ انجام گرفت.

مواد و روش ها: تحقیق به روش کارآزمایی بالینی از نوع تشخیصی صورت پذیرفت. خصوصیات ضایعه و بیماران ثبت گردید. سونوگرافی در ساعت های روز با دستگاه Aloka SSD-۶۵۰ و در ساعات شب با دستگاه Hitachi EUB-۴۱۰ به عمل آمد. معیار تشخیص قطعی ضایعه ها، یافته های CT Scan و لاپاراتومی بوده و ارزش پیشگویی مثبت و منفی سونوگرافی تعیین گردید.

یافته ها: از ۹۴ بیمار مورد بررسی، ۷۲ نفر (۷۶,۶%) مرد و ۲۲ نفر (۲۳.۴%) زن و در سنین ۱۴.۸±۲۶.۹ سال بودند. مهم ترین علت تروما، حوادث رانندگی (۵۵.۳%) می باشد. بیشترین عضو صدمه دیده طحال (۱۱ نفر) و بعد از آن کبد (۶ نفر) بود. ارزش پیشگویی مثبت و منفی سونوگرافی برای ضایعه های اعضای داخل شکمی به ترتیب ۷۶.۵ و ۸۴.۸ و برای مایع آزاد داخل شکمی به ترتیب ۱۰۰ و ۹۶.۶ بود.

نتیجه گیری: سونوگرافی قدرت لازم در تشخیص مایع آزاد داخل شکمی را دارد ولی قدرت لازم برای تشخیص ضایعه اعضای داخل شکمی را ندارد. تحقیق بیشتر در مورد علل این قدرت کم توصیه می شود.


همایون تابش، اسماعیل فخاریان، ملکه دلجو، اکبر علی اصغرزاده، حسین اکبری،
دوره ۱۱، شماره ۵ - ( ۱۰-۱۳۸۶ )
چکیده

سابقه و هدف: یکی از انواع آسیب­های ناشی از آسیب سر شکستگی­های فرورفته پیچیده­ی جمجمه است. درمان این شکستگی­ها بر اساس روش بازگرداندن اولیه­ی قطعات استخوانی با تخلیه­ی قطعات فرو رفته و عمل ترمیم تاخیری مورد اتفاق نظر همگانی نیست. در این مطالعه میزان عفونت در جایگزینی اولیه­ی قطعات استخوان در آسیب­دیدگان شکستگی جمجمه­ی بستری در بیمارستان نقوی کاشان طی سال­های ۱۳۷۵ تا ۱۳۸۴ صورت گرفت.

مواد و روش­ها: این مطالعه با استفاده از داده­های موجود بر روی ۶۰ آسیب­دیده شکستگی جمجمه با آسیب غیرنافذ انجام شد. سن، جنس، فاصله­ی زمان بستری تا عمل، نوع جراحی، شدت آسیب و مدت زمان بستری ثبت و میزان عفونت مورد بررسی قرار گرفت و یافته­ها به درصد نشان داده شد.

  نتایج: نسبت مرد به زن ۶/۷ به ۱ و سن ۴/۱۲ ± ۱۹ سال بود. بیشترین تعداد با ۱۹ نفر (۸/۳۱ درصد) در گروه سنی ۲۰-۱۱ بود. بیشترین علت حادثه تصادف با موتورسیکلت در ۴۵ مورد (۷۵ درصد) بود. ۳۹ نفر (۶۵ درصد) پارگی پرده­ی دورا داشتند و بیشترین محل شکستگی در نواحی پیشانی (۳۷ نفر، ۵۳ درصد) بود. ۲۸ نفر (۶/۴۶ درصد) دچار ضربه­ی مغزی خفیف، ۱۳ نفر (۷/۲۱ درصد) متوسط و ۱۹ نفر (۷/۳۱ درصد) شدید بودند. در ۵۴ نفر (۹۰ درصد) جایگزینی اولیه­ی قطعات استخوان انجام شد. ۵۴ نفر (۹۰ درصد) در کمتر از ۲۴ ساعت از زمان حادثه عمل شدند. در پیگیری ۶ ماهه­ هیچ موردی از عفونت زخم و استخوان در بیماران مشاهده نگردید.

نتیجه­گیری: فراوانی عفونت در شکستگی­های فرورفته­ی پیچیده­ از رقم پایینی برخوردار می­باشد، از این رو در مواردی که آلودگی زخم شدید نباشد استفاده از روش جایگزینی اولیه قطعات توصیه می‌گردد.


مسعود ثقفی نیا، ناهید نفیسی، سعید مروتی، یاشار محرم زاده، فرزاد پناهی، صدیقه میرهاشمی، مریم رضایی،
دوره ۱۲، شماره ۵ - ( ۱۰-۱۳۸۷ )
چکیده

سابقه و هدف: شکم یکی از بخش­های مهم بدن است که ارگان‌های متعدد و مهمی دارد و همگی آنها می‌توانند در معرض تروماهای نافذ قرار بگیرند. بررسی تروماهای شکمی در مجروحین جنگی و تعیین خط سیر درمان و نیز تعداد اعمال جراحی انجام شده و در نهایت بررسی میزان بهبودی یا عوارض حاصل از آن، می‌تواند راهنمای ما در راه رسیدن به چگونگی کیفیت سیستم درمانی جنگ باشد.

مواد و روش­ها: در طی این مطالعه توصیفی، تعداد ۱۱۷۶ پرونده‌ آن دسته از مجروحین جنگ تحمیلی که جراحت آنها منجر به ضایعه یا ضایعاتی در داخل شکم شده و به این علت تحت عمل جراحی لاپاراتومی قرار گرفته­اند، بررسی شدند.

نتایج: از تعداد ۱۱۷۶ پرونده مورد بررسی، ۳۵۷۴ ضایعه شکمی به ثبت رسیده بود. مجموع ۱۴۴۰ عمل جراحی برای این تعداد ضایعه انجام شده بود. شایع‌ترین مناطق آسیب‌ دیده به ترتیب فراوانی عبارت بودند از: روده باریک؛ ۴۱۲ مورد (۵/۱۱درصد)، کولون؛ ۲۶۰ مورد (۲/۷درصد)، طحال؛ ۱۳۹ مورد (۸/۳درصد)، دیافراگم؛ ۱۱۹ مورد (۳/۳درصد)، معده؛ ۱۱۸ مورد (۳/۳درصد)، کبد؛ ۱۱۰ مورد (۳ درصد).

نتیجه گیری: بررسی شیوع آسیب به روده باریک و کولون نشان­دهنده آسیب پذیر بودن این ناحیه بوده و لازم است در هنگام عمل جراحی در بیمارستان های صحرایی توسط جراحان مورد باز بینی و دقت قرار گیرد و درپروتکل­های استاندارد شده در سیستم درمانی هر نوع جنگی مورد توجه قرار گیرد.


حسین همتی، منوچهر آقاجانزاده، انوش دهنادی مقدم، پیمان حشکوایی،
دوره ۱۲، شماره ۵ - ( ۱۰-۱۳۸۷ )
چکیده

سابقه و هدف : ترومای شریان پوپلیته می­تواند منجر به آنوریسم کاذب زودرس یا تاخیری شود. این عوارض نادر هستند. در این مقاله مردی با آنوریسم کاذب تاخیری، ۱۷ سال بعد از اصابت ترکش خمپاره معرفی می­شود.

معرفی مورد: یک مرد ۴۰ ساله، ۱۷ سال پیش دچار اصابت ترکش خمپاره در ناحیه پشت زانوی راست گردید. از ۴ ماه قبل از مراجعه متوجه وجود یک توده در حفره پشت زانوی راست شد که این توده به تدریج کل حفره پشت زانو را پر کرد و باعث محدودیت حرکتی در زانوی مذکور گردید. در آ نژیوگرافی عروق این ناحیه آنوریسم کاذب گزارش شد. بیمار تحت عمل جراحی رزکسیون آنوریسم قرار گرفت و ۵ روز بعد از جراحی با حال عمومی خوب مرخص شد. در مراجعه یک سال بعد نیز بیمار مشکل نداشت.

نتیجه گیری: بروز آنوریسم کاذب پوپلیته حتی بعد از گذشت ۱۷ سال متحمل است، بنابراین سابقه‌ی تروما در همه بیماران با ضایعات ناحیه پشت زانو بایستی با دقت جستجو شود.


راضیه اقتصادی، معصومه عابدزاده کلهرودی، دکتر اسماعیل فخاریان، حسین اکبری، قاسم پهلوان زاده،
دوره ۲۵، شماره ۴ - ( ۵-۱۴۰۰ )
چکیده

سابقه و هدف: شکستگی لگن می‌تواند با خونریزی، شوک و افزایش مرگ‌و‌میر همراه باشد و تشخیص صحیح آن ضروری است. رادیولوژی نقش مهمّی در ارزیابی اوّلیه بیماران با ترومای لگن ایفا می‌کند. هدف از این مطالعه، بررسی اندیکاسیون‌ها و یافته‌های رادیوگرافی لگن در بیماران ترومای غیرنافذ مراجعه‌کننده به بیمارستان شهید بهشتی کاشان بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی گذشته‌نگر پرونده ۲۹۲ بیمار دچار ترومای غیرنافذ که در سال ۱۳۹۸ به اورژانس بیمارستان شهید بهشتی کاشان مراجعه کرده بودند، به‌منظور دستیابی به اطلاعات مربوط به اقدامات رادیولوژیک شامل تعداد گرافی‌های انجامشده، اندیکاسیون‌های انجام گرافی لگن و سی‌تی‌اسکن، یافته‌های گرافی لگن و سرویس درخواست‌کننده گرافی مورد بررسی قرار گرفت. داده‌ها توسط SPSS نسخه ۲۲ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج: اکثریت بیماران (۶/۵۸%) مرد بودند. سقوط (۶۱%)، شایع‌ترین عامل بروز تروما بود. در حدود ۸۸% از بیماران بیش از دو گرافی ساده لگن درخواست شده بود. شایع‌ترین اندیکاسیون درخواست گرافی، تندرنس لگنی و شایع‌ترین نوع شکستگی، شکستگی اینترتروکانتریک (۳۸%) بود. در ۲۶% از بیماران علاوه‌بر گرافی، سی‌تی‌اسکن لگن نیز انجام شده بود که در این بیماران بین یافته‌های گرافی و سی‌تی اسکن توافق وجود داشت (۷۶۹/۰=Kappa).
نتیجه‌گیری: سقوط، شایع‌ترین عامل بروز ترومای لگن و تندرنس، شایع‌ترین اندیکاسیون برای درخواست گرافی بودند. با توجه به درخواست گرافی‌های متعدد توسط سرویس‌های تخصصی مختلف، طراحی و اتخاذ یک پروتکل واحد برای درخواست‌های تصویربرداری به‌منظور کاهش هزینه‌های درمانی و پرهیز از دوز بالای اشعه و همچنین اصلاح روند موجود در اورژانس، ضروری به‌نظر می‌رسد. 

صفحه 1 از 1     

مجله علوم پزشکی فیض Feyz Medical Sciences Journal
Persian site map - English site map - Created in 0.08 seconds with 39 queries by YEKTAWEB 4714