سابقه و هدف: عود در بیماران مبتلا به لوسمی به عنوان دلیل عمده شکست درمان و کاهش میزان بقا به شمار می رود. هدف از این مطالعه تعین میزان بقا بیمار بر اساس وضعیت عود در بیماران مبتلا به لوسمی نوع ALL (Acute Lymphoblastic Leukemia) و AML (Acute Myeloid Leukemia) مراجعه کننده به بیمارستان شهید فقیهی شیراز می باشد.

مواد و روش ها: در این مطالعه هم گروهی گذشته نگر، کلیه بیماران (۲۴۳ مورد) زیر ۱۵ سال مبتلا به سرطان لوسمی مراجعه کننده به بیمارستان شهید فقیهی شیراز بین سال های ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۸ وارد مطالعه شدند. تحلیل داده ها با استفاده از روش های کاپلان مایر، آزمون لگاریتم رتبه و مدل رگرسیونی کاکس و با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش ۱۶ انجام شد.

نتایج: میزان بقا ۱ و ۵ ساله در بیمارانی که سابقه عود نداشتند، ۹/۹۶ و ۹/۷۶ درصد به دست آمد؛ در حالی که میزان بقا در بیمارانی که سابقه عود داشتند به ترتیب برابر با ۴/۸۲ و ۶/۲۸ درصد برآورد گردید که نشان گر وجود ارتباط معنی داری بین سابقه عود و میزان بقا بیماران می باشد (۰۰۱/۰=P).

نتیجه گیری: سابقه عود به عنوان یکی از مهم ترین عوامل تاثیر گذار در میزان بقا بیماران مبتلا به لوسمی می باشد و در این مرکز میزان بقا ۵ ساله در این گروه از بیمارن کمتر از ۳۰ درصد است.