سابقه و هدف: اثرات آنابولیک فعالیت ورزشی در کودکان و نوجوانان به‌واسطه هورمون رشد (GH) و عوامل رشد شبه انسولینی (IGF-I) روی می‌دهند. مطالعه حاضر به تعیین تاثیر فعالیت ترکیبی استقامتی مقاومتی در مقابل مقاومتی استقامتی بر عوامل رشدی دختران نابالغ غیرورزشکار می‌پردازد.

مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، ۱۶ دختر نابالغ (۱۱-۹ ساله) شهر تبریز پس از همگن‌سازی به لحاظ شاخص‌های توان هوازی و آمادگی عضلانی، به طور تصادفی به دو گروه فعالیت استقامتی مقاومتی (گروه اول) و گروه مقاومتی استقامتی (گروه دوم) تقسیم شدند. فعالیت هر دو گروه شامل یک بخش استقامتی (۲۰ دقیقه فعالیت هوازی با شدت ۷۰-۶۰ درصد VO۲max روی تردمیل) و یک بخش مقاومتی (شامل حرکات جلو بازو، پشت بازو، پرس سینه، پروانه، بازکردن زانو، پرس پا با شدت ۶۰ درصد یک تکرار بیشینه، یک ست با ۱۲-۱۰ تکرار) با ترتیب اجرای متفاوت بود. قبل، بلافاصله و ۲ ساعت بعد از فعالیت مقادیر GH و IGF-۱ اندازه‌گیری شد.

نتایج: سطوح GH در هر دو گروه بلافاصله بعد از فعالیت (۳۹/۳ در مقابل ۸/۱ نانوگرم بر میلی‌لیتر) نسبت به شرایط استراحتی (۷۷/۰ در مقابل ۷۲/۰ نانوگرم بر میلی‌لیتر) افزایش معنی‌داری یافت (۰۱۷/۰=P). با این حال، سطوحGH (۹۷/۰ در مقابل ۱۸/۰ نانوگرم بر میلی‌لیتر) به طور قابل توجهی پس از ۲ ساعت کاهش یافت (۰۱۲/۰=P). افزایشGH در گروه استقامتی مقاومتی بالاتر از گروه مقاومتی استقامتی بود. سطوح IGF-۱ در دو گروه تمرین، قبل، بلافاصله و ۲ ساعت بعد از فعالیت، اختلاف معنی‌داری نداشت.

نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر به نظر می‌رسد تمرین ترکیبی استقامتی مقاومتی گزینه‌ی تمرینی مناسب‌تری برای افزایش ترشح عوامل رشدی دختران نابالغ غیرورزشکار ‌باشد.

سابقه و هدف: فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) یکی از عوامل اصلی است که فعالیت ورزشی تداومی طولانی ­مدت از طریق افزایش آن باعث اثرات مثبت بر مغز می­ شود. هدف مطالعه حاضر مقایسه اثر یک جلسه فعالیت استقامتی تداومی (CEE) و فعالیت تناوبی شدید (HIIE) بر مقادیر BDNF سرمی موش­ های صحرایی می­ باشد.

مواد و روش ­ها: در این مطالعه تجربی ۳۰ سر موش صحرایی انتخاب و به ­روش تصادفی به سه گروه (CEE،  HIIEو کنترل) تقسیم شدند. بعد از آشنایی با تردمیل، آزمودنی ­ها (به­ جز گروه کنترل) یک جلسه فعالیت ورزشی مورد نظر گروه خود اجرا کردند. در انتهای پژوهش نمونه­ خون از تمام آزمودنی­ ها گرفته شد.

نتایج: نتایج نشان داد سطوح BDNF در گروه­ CEE به ­طور معنی داری از گروه HIIE (۰/۰۰۱ P=) و گروه کنترل (۰/۰۰۱ P=) بیشتر است، اما تفاوت معنی­ داری بین گروه HIIE و گروه کنترل مشاهده نشد (۰/۲۳ P=).

نتیجه­ گیری: به ­نظر می­ رسد CEE مداخله مناسب­ تری جهت افزایش BDNF می­ باشد و این فاکتور بیشتر از شدت، تحت تأثیر مدت فعالیت ورزشی می­ باشد. بنابراین، برای رسیدن به فواید فعالیت ورزشی بر روی سیستم عصبی مرکزی احتمالا فعالیت­ های طولانی­ مدت مفید­تر می­ باشند.