---

سابقه و هدف: با توجه به شیوع زخم های پوستی، گزارش های متفاوت از عوامل مولد آن، مقاومت دارویی آن ها و نگرانی از آلودگی عفونت زخم های پوستی در منطقه آب و هوای گرم و مرطوب استان گلستان، این تحقیق به منظور شناسایی میکروارگانیسم های باکتریایی و قارچی مولد زخم های پوستی و مقاومت دارویی آن ها، در کودکان کمتر از ۱۰ سال مراجعه کننده به مطب پزشکان در سه شهرستان طی سال ۱۳۷۷ انجام گرفت.

مواد و روش ها: پژوهش حاضر به روش توصیفی (Descriptive) صورت پذیرفت. نمونه ها پس از تشخیص قطعی زخم های پوستی توسط پزشکان جمع آوری و در محیط اختصاصی کشت و با آزمایش های استاندارد، نوع باکتری و قارچ شناسایی گردید. سپس مقاومت و حساسیت آن ها نسبت به آنتی بیوتیک های معمول مشخص شد.

یافته ها: طی ۶ ماه دوره بررسی، از زخم های پوستی تعداد ۲۷۰ نفر کودک کمتر از ۱۰ سال، نمونه برداری به عمل آمد و در ۹۸ مورد (۳۶,۶%) باکتری ها، در ۱۰۵ مورد (۵۹.۶%) قارچ ها رشد کردند و در ۱۱ مورد (۴.۱%) هیچ میکروارگانیسمی در محیط کشت رشد نکرد. باکتری های گرم مثبت، بیشترین مقاومت را نسبت به آنتی بیوتیک های پنی سیلین، آمپی سیلین و آموکسی سیلین و کمترین مقاومت را به آنتی بیوتیک های وانکومایسین و اریترومایسین نشان دادند. باکتری های گرم منفی، بیشترین مقاومت را نسبت به آنتی بیوتیک های آمپی سیلین و سفالکسین و کمترین مقاومت را به آنتی بیوتیک های کانامایسین نشان دادند. شایع ترین باکتری های حاصل استافیلوکوک و شایع ترین درماتوفیت، میکروسپوروم کانیس و شایع ترین کاندیدا، کاندیدا آلبیکانس بود.

نتیجه گیری: در این بررسی، پاتوژن های عمده باکتریایی و قارچی مشاهده نشد. اکثر باکتری ها، فلور طبیعی بدن بوده و فراوانی میکروسپوروم کانیس نیز به علت وجود میزبان حیوانی در مناطق روستایی می باشد.

---

سابقه و هدف: عفونت ها ی باکتریایی در ضایعات پوستی ناشی از لیشمانیوز جلدی موجب مشکلات مختلفی از قبیل عدم تشخیص و درمان به موقع ضایعات پوستی، هزینه‌های سنگین درمانی و افزایش طول مدت درمان می‌شود. بدین منظور این مطالعه جهت تعیین عفونت ها ی باکتریایی و الگوی حساسیت آ نتی بیوتیکی آنها در ضایعات ناشی از لیشمانیوز جلدی در مرا جعه کنندگان به آزمایشگاه مرکزی کاشان در سال ۱۳۸۲ انجام پذیرفت.

مواد و روش‌ها: این تحقیق به روش توصیفی بر روی ۱۶۴ نفر مشکوک به لیشمانیوز جلدی انجام شد . از ۱۱۷ نفر مبتلا به لیشمانیوز ، سن، جنس،‌ محل ضایعه، تعداد زخم و ماه نمو نه گیری در فرم اطلاعاتی ثبت شد. سپس در شرایط استریل از ضایعات ایجاد شده نمو نه گیری و در محیط ها ی آگار خوندار، ائوزین متیلن بلو آگار، تایوگلی کولات تلقیح و طبق روش استاندارد تعیین هویت گردید و حساسیت باکتری ها ی جدا شده با روش دیسک دیفیوژن انجام گردید . در پایان داده‌های اطلاعاتی ب ا استفاده از آزمو ن های آماری توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج: آلودگی باکتریایی در ۳۲ نفر (۵/۱۹ درصد)‌ وجود داشت . شایع تر ین ارگانیسم جدا شده ، استافیلوکوکوس اورئوس بود که بیشترین حساسیت را به سفتریاکس و ن و ‌ اریترومایسین و کمترین حساسیت را به جنتامایسین نشان داد.

نتیجه گیر ی: شناخت آلودگی ها ی ثانویه باکتریایی در ضایعات ناشی از لیشمانیوز جلدی برای جلوگیری از اختلال در درمان این ضایعات و درمان آنتی‌بیوتیکی مناسب،‌ ضروری به نظر می‌رسد.

---

سابقه و هدف: اوتیت مدیا‌ی افیوژنال (OME) یک بیماری شایع دوران کودکی است که می تواند تکامل شنوایی را تحت تاثیر قراردهد. با توجه به نظریات متعدد مبنی بر دخالت عوامل باکتریال و تناقضات موجود در مورد میزان مثبت شدن کشت‌های مایع اوتیت افیوژنال، هدف از انجام این مطالعه بررسی باکتریولوژیک مایع اوتیت مدیای افیوژنال مقاوم به درمان در بیماران ۲ ‌تا ۱۶ سال و بررسی از نظر نوع پاتوژن‌های احتمالی و میزان مقاومت آنتی بیوتیکی آنها می باشد.
مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی۹۰ بیماری که با تشخیص اوتیت مدیای افیوژنال در بیمارستان متینی کاشان جهت گذاشتن Ventilation tube پذیرش می‌شدند، انجام پذیرفت. پس از تعیین هویت نمونه‌ها، تست حساسیت آنتی ‌بیوتیک بر طبق استانداردهای CLSI انجام شد.
نتایج: در بررسی باکتریولوژیک۹۰ نمونه (با استفاده از محیط کشت و روش دیسک دیفیوژن)، ۵۲/۲ درصد از کشت‌ها مثبت و ۴۷/۸ درصد منفی بودند. بیشترین حساسیت استرپتوکوک‌ پنومونیه به سیپروفلوکساسین (۱۰۰ درصد) و اریترومایسین (۶۶/۷ درصد) به دست آمد. همه موارد به کوتریموکسازول مقاوم بودند و در تست حساسیت آنتی ‌بیوتیکی نمونه‌های فوق بیشترین مقاومت آنتی ‌بیوتیکی مربوط به آمپی ‌سیلین (۸۲/۹۸ درصد) و آموکسی ‌سیلین (۷۸/۷۲ درصد) به دست آمد. هم چنین، حساس ترین آنتی ‌بیوتیک ها سیپرو-فلوکساسین با ۸۳/۶۳ درصد حساسیت و وانکومایسین با ۵۱/۰۹ درصد گزارش شد.
نتیجه گیری: کشت مثبت ۵۲/۲ درصد از بیماران نشان از نقش برجسته باکتری در ایجاد OME ‌دارد. به منظور پیشگیری از مقاومت آنتی بیوتیکی بررسی سالیانه‌ی وضعیت مقاومت آنتی ‌بیوتیکی در اوتیت مدیای اطفال پیشنهاد می‌شود.