سابقه و هدف: عفونت مجاری ادراری، یکی از رایجترین عفونت های باکتریایی مشکل آفرین به خصوص در بین زنان می باشد. افزایش مقاومت دارویی، ضرورت تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی، جهت درمان مناسب را ایجاب می کند. بنابراین، هدف از این مطالعه، بررسی شیوع و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی عوامل باکتریایی جداشده از عفونت های مجاری ادراری زنان مراجعه کننده به بیمارستان قائم شهر مشهد می باشد.
مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی بر روی ۲۸۰۰ نمونه ادراری به دست آمده از زنان بیمار سرپایی مراجعه کننده به بیمارستان قائم شهر مشهد، طی یک دوره دو ساله ۱۳۹۵-۱۳۹۴ انجام گرفت. روش نمونه گیری تصادفی ساده و شیوه جمع آوری داده ها، از نوع نمونه برداری میدانی بود. تشخیص باکتری های مورد نظر با استفاده از روش های روتین میکروب شناسی و بیوشیمیایی صورت گرفت و آنتی بیوگرام آنها با روش انتشار از دیسک (کربی- باوئر) در محیط مولر هینتون آگار صورت پذیرفت. نتایج به دست آمده وارد نرمافزار SPSS ویرایش ۲۲ و توسط آزمون آماری ویلکاکسون و مجذور کای آنالیز شدند.
نتایج: از میان ۲۶۰۰ نمونه ادراری، تعداد ۱۱۵۵ نمونه از نظر باکتریایی مثبت بودند. بیشترین میزان شیوع، مربوط به ایزوله های اشریشیا کلی ۶۴۰ (۵۵ درصد)، و کمترین میزان شیوع مربوط به ایزوله های سودوموناس آئروژینوزا ۳۵ (۳ درصد) بود. بیشترین مقاومت ایزوله های جداشده نسبت به آنتی بیوتیک آمپی سیلین (۲۵/۸۴ درصد) و کمترین میزان مقاومت نسبت به سیپروفلوکساسین (۷۵/۲۷ درصد) و به دنبال آن ایمی پنم (۲۵/۲۸ درصد) گزارش شد.
نتیجه گیری: در این مطالعه، میزان مقاومت دارویی به آنتی بیوتیک های مورداستفاده‌ی معمول جهت درمان عفونت های ادراری، بسیار بالا بود. بنابراین با توجه به افزایش سریع مقاومت آنتی بیوتیکی، ارزیابی دقیق الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی باکتری ها ضروری می باشد.
_-_Copy.png)
.png){kind=logo}
