سابقه و هدف: بررسی خصوصیات پیکرسنجی و ساختار بدنی ورزشکاران از پژوهشهای رایج در علوم ورزشی و طب ورزشی محسوب می‌گردد. این مطالعه به منظور تعیین خصوصیات پیکرسنجی دانشجویان دختر و پسر وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی و وزارت علوم، تحقیقات و فناوری شرکت‌کننده در المپیاد ورزشی انجام گرفت.

مواد و روش‌ها: تحقیق به روش توصیفی روی کلیه ورزشکاران شرکت‌کننده در المپیاد ورزشی انجام گرفت. قد، وزن، اندازه دور کمر و دور باسن و نیز اطلاعات مربوط به پیشینه ورزشی دانشجویان با مراجعه به محل برگزاری مسابقات در پرسشنامه‌ای ثبت شدند. اطلاعات به دست آمده به صورت توصیفی ارائه شد.

یافته‌ها: ۳۷۰۰ دانشجوی ورزشکار در این مطالعه شرکت نمودند که از این تعداد ۲/۴۲% مونث و ۸/۵۷% مذکر بودند. میانگین قد دانشجویان پسر ۸۶/۱۷۷ سانتی‌متر و دانشجویان دختر ۲۴/۱۶۲سانتیمتر بود. متوسط وزن دانشجویان پسر و دختر به ترتیب ۶۳/۷۱ و ۵۱/۵۶کیلوگرم محاسبه گردید. شاخص توده بدنی ( BMI ) دانشجویان پــسر ۶۱/۲۲ و دانشجویان دختر ۴۶/۲۱ کیلومتر بر مترمربع بود. ورزشکاران والیبال بیشترین فراوانی (۵/۱۳%)، BMI بالای ۲۵ را داشتند. در حالی که در کاراته و ژیمناستیک هیچ‌یک BMI بالای ۲۵نداشتند. ۶/۳۰درصد از دانشجویان پسر ورزش اختصاصی خود را در دانشگاه، ۱/۳۱درصد در باشگاههای ورزشی، ۲/۲۷درصد. در دبیرستان و ۶/۱۰درصد در اماکن دیگر آموخته بودند,۱۰درصد از دانشجویان دختر ورزش اختصاصی خود را در دانشگاه، ۴/۱۹درصد در باشگاههای ورزشی۲/۴۴درصد در دبیرستان و ۲۶درصد در اماکن دیگر آموخته بودند. متوسط سابقه فعالیت ورزشی پسران ۲/۸ سال و دختران ۴۸/۵ سال بود.

نتیجه‌گیری: اکثریت دانشجویان رشته‌های مختلف ورزشی در محدوده طبیعی BMI و نسبت دور کمر به دور باسن بودند. با توجه به میزان خصوصیات پیکرسنجی دانشجویان می‌توان اقدام به تهیه لباسهای ورزشی در اندازه مناسب نمود. برنامه‌های تمرین و انتخاب دانشجویان ورزشکار را نیز می‌توان با توجه به شاخصهای محاسبه شده طراحی نمود.

سابقه و هدف: با توجه به فراوانی استئوآرتریت زانو و عوارض و ناتوانی ناشی از این بیماری و عدم آگاهی از وضعیت آن در منطقه کاشان، این مطالعه به منظور تعیین فراوانی استئوآرتریت زانو و عوامل خطرساز آن در بیماران سرپایی مراجعه‌کننده به مراکز درمانی شهر کاشان در سال ۱۳۸۳ صورت پذیرفت.

مواد و روش‌ها: این تحقیق به صورت توصیفی انجام شده است. در این مطالعه کلیه ۱۰۰۰ بیمار با درد زانو مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه‌گیری به روش در دسترس انجام شده است. از بیمارانی که در معاینه بالینی علایم بالینی استئوآرتریت زانو را نشان دادند، عکس ساده رادیولوژی زانو تهیه شد و افراد با یافته‌های بالینی طبق معیارهای بالینی انجمن روماتولوژی آمریکا ( ACR ) و یافته‌های رادیولوژیک دال بر استئوآرتریت زانو مورد مطالعه قرار گرفتند و نتیجه معاینه بالینی و رادیولوژی زانو در فرم اطلاعاتی ثبت گردید. اطلاعات مربوط به بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو از قبیل سن، ‌جنس،‌ قد، ‌وزن، ‌شاخص توده بدنی ( BMI )، سابقه ترومای شدید به زانو، ‌سابقه مصرف سیگار در فرم اطلاعاتی ثبت شد. داده‌های فرم اطلاعاتی استخراج و نتایج به صورت آمار توصیفی گزارش گردید. از آزمون c ۲ و فیشر جهت تحلیل استفاده شد.

نتایج: از ۱۰۰۰ بیمار با درد زانو مکانیکی مورد مطالعه، ۳۵۰ نفر (۳۵ درصد) مبتلا به استئوآرتریت زانو بودند. از این تعداد ۳۰۷ نفر (۷/۸۷%) زن و ۴۳ نفر (۳/۱۲%) مرد بودند. BMI در ۳/۵۶% از این افراد بیش از kg/m۲ ۹/۳۹-۳۰ بود (چاق) و در ۲/۰% کمتر از kg/m۲ ۱۹ بود. ۲۸ نفر (۸%) در گروه سنی ۳۹-۳۰ سال و ۱۲۴ نفر (۴/۳۵%) در گروه سنی ۵۹-۵۰ سال قرار داشتند. این دو گروه کمترین و بیشترین گروه سنی افراد مبتلا به استئوآرتریت را شامل می‌شدند. در بین بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو ۳۷ نفر (۶/۱۰%) سابقه ترومای شدید به زانو داشتند. شایع‌ترین یافته بالینی کریپتاسیون (۸/۸۸%) و حساسیت در لمس زانو (۲/۶۳%) و شایع‌ترین یافته رادیولوژیک کاهش فاصله مفصلی و استئوفیت (۱۰۰%) بود.

نتیجه‌گیری: در بین عوامل خطرساز ایجادکننده استئوآرتریت زانو مهمترین عامل بعد از سن، چاقی می‌باشد، لذا به منظور کاهش وزن، آموزش و حرکات ورزشی و تغییر عادات غذایی توصیه می‌گردد تا ‌از میزان بروز استئوآرتریت و ناتوانی ناشی از آن کاسته شود.

سابقه و هدف: ابتلا به چاقی مرضی باعث بروز عوارض زیادی در بیماران می شود که تسریع در درمان آنها می تواند منجر به کاهش این عوارض شود. یکی از روش های درمان این افراد جراحی محدود کننده به نام گاستریک باندینگ می باشد.

مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی روی ۳۰ بیمار که BMI بیشتر از ۳۵ داشته، به بیماری زمینه ای همراه با آن مبتلا بوده و در نهایت کاندید جراحی گاستریک باندینگ شده بودند، صورت گرفت. BMI و بیماری های زمینه ای همراه، قبل و بعد از عمل و عوارض زودرس و دیررس بعد از عمل تعیین شده و در فرم اطلاعاتی مربوط ثبت گردید. نتایج: از ۳۰ بیمار مورد مطالعه، ۲۷ نفر (۹۰ درصد) زن و ۳ نفر (۱۰ درصد) مرد بودند. با گذشت یک ماه ۷/۶ درصد افراد مبتلا به عوارض زودرس و پس از آن ۷/۲۶ درصد افراد مبتلا به عوارض دیررس شدند. هیچ مورد مرگ و میر در افراد مطالعه دیده نشد. میانگین وزن اولیه بیماران ۲/۲۲± ۳/۱۲۳ کیلوگرم و BMI اولیه آنها ۱/۷± ۹/۴۶ کیلوگرم بر متر مربع بود. بعد از گذشت یک سال، BMI افراد ۶/۶± ۸/۱۶ کاهش یافت و به ۱/۵±۵/۳۱ کیلوگرم بر متر مربع رسید (۰۱/۰=P).

نتیجه گیری: با توجه به اینکه جراحی گاستریک باندینگ باعث کاهش وزن، BMI و بهبود بیماری های زمینه ای در مبتلایان به چاقی مرضی شده و عوارض محدودی دارد، این روش جراحی جهت درمان چاقی مرضی توصیه می شود.

سابقه و هدف: تحقیقات اخیر در مورد عوامل خطرزای بیماری­های قلبی­عروقی پیرامون شاخص­های جدید التهابی نظیر CRP متمرکز شده است. این تحقیق، با هدف بررسی تأثیر فعالیت بدنی هوازی دویدن بر تغییرات حساس­ترین شاخص التهابی پیشگویی کننده بیماری قلبی­عروقی ( HS-CRP ) در دختران دارای اضافه وزن انجام شده است.

مواد و روش­ها: تعداد ۲۶ دانشجو دارای اضافه وزن با میانگین وزن ۶/۵ ± ۵/۸۲ کیلوگرم، قد ۴/۶ ± ۱۶۶ سانتی­متر، سن ۱/۲ ± ۲/۲۱ سال و شاخص توده بدن ( BMI ) بزرگتر یا مساوی ۴/۲۸ کیلوگرم بر متر مربع به­صورت هدفمند انتخاب شدند. آزمودنی­ها به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرین به­صورت ۲ جلسه در هفته و به­مدت ۸ هفته شامل دوهای فزاینده هوازی با ضربان قلب مشخص و با استفاده از ساعت ضربان سنج پولار اجرا گردید. ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، خون­گیری ثانویه و اندازه­گیری­های آنتروپو­متریک در شرایط مشابه پیش آزمون تکرار شد.

نتایج: داده­ها نشان دادند ۸ هفته تمرین اینتروال با فشار و شدت مشخص تأثیر معنی­داری بر کاهش سطوح CRP دختران دارای اضافه وزن دارد (۰۰۰۱/۰ =P). به­علاوه، اختلاف میانگین CRP بین گروه تجربی و کنترل نیز معنی­دار بود (۰۴۷/۰= P)، حال آنکه این کاهش در گروه کنترل معنی­دار به­دست نیامد (۲۸/۰= P).

نتیجه­گیری: با توجه به ارتباط قوی بین شاخص­های التهابی و شیوع بیماری­های قلبی­عروقی، هر گونه عملی که باعث کاهش این شاخص­ها شود، کاهش حوادث قلبی­عروقی را موجب می­گردد.