[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره مجله :: شماره جاری :: تمام شماره‌ها :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
بانک‌ها و نمایه‌ها::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
اخلاق در پژوهش::
برای داوران::
تسهیلات پایگاه::
تماس با ما::
هوش مصنوعی::
::
Basic and Clinical Biochemistry and Nutrition
..
DOAJ
..
CINAHL
..
EBSCO
..
IMEMR
..
ISC
..
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
..
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
..
enamad
..
:: جستجو در مقالات منتشر شده ::
۲ نتیجه برای دکسترومتورفان

نوشین موسوی بیوکی، حسین محمود زاده، علی موافق،
دوره ۱۲، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۸۷ )
چکیده

سابقه و هدف: با توجه به این که مخدرها عوارض زیادی دارند مطالعات زیادی برای یافتن داروهای دیگری که بتوانند مکمل یا جایگزین مخدرها شوند انجام گرفته­اند. با توجه به این که درد پس از عمل اثرات نامطلوبی بر سیر بهبودی بیمار دارد، در این مطالعه اثر دکسترومتورفان بر کاهش درد پس از عمل جراحی برداشت کیسه صفرا باز در بیمارستان دکتر شریعتی تهران در سال ۱۳۸۴ و ۱۳۸۵ بررسی گردید.

مواد و روش­ها: تحقیق به روش کارآزمایی بالینی تصادفی و دوسوکور بر روی ۴۴ بیمار توسط یک تیم واحد جراحی و بیهوشی انجام گرفت. دو ساعت قبل از جراحی به ۲۲ نفر دارونما و به ۲۲ نفر ۴۵ میلی­گرم دکسترومتورفان به عنوان پیش مداوا به صورت خوراکی داده شد. داروهای بیهوشی مورد استفاده برای دو گروه مشابه بود. یک ساعت، ۶ ساعت و ۲۴ ساعت پس از جراحی شدت درد بیماران بررسی و ثبت گردید. شدت درد بیماران بر اساس درجه­بندی VAS ( Visual Analog Scale ) از ۰ تا ۱۰ (۰= بدون درد، ۱۰= شدیدترین درد قابل تصور) اندازه­گیری شد. همچنین مقدار مورفین مصرف شده در طی ۲۴ ساعت ثبت گردید. با توجه به اینکه مقادیر بالای دکسترومتورفان می­تواند باعث خواب­آلودگی و کاهش سطح هوشیاری شود، وضعیت هوشیاری بیماران بر اساس معیارهای رامزی ( Ramsey ) یک ساعت پس از عمل ثبت گردید. شدت درد و وضعیت هوشیاری بیماران و مقدار مورفین مصرف شده در طی ۲۴ ساعت بعد از جراحی بین دو گروه مقایسه شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری از آزمون­های t-test , Mann-Whitney-U-test و Chi-square استفاده شد.

نتایج: میانگین شدت درد یک ساعت پس از جراحی بر اساس VAS در گروه شاهد ۵۵/۹ و در گروه دریافت­کننده ۴۵ میلی­گرم دکسترومتورفان ۳۳/۸ بود. این کاهش درد از نظر آماری معنی­دار اما محدود به زمان کوتاهی پس از جراحی بود و ۶ ساعت و ۲۴ ساعت پس از جراحی تفاوتی در شدت درد بیماران بین دو گروه مشاهده نشد. از نظر میانگین مقدار مورفین مصرف شده در طی ۲۴ ساعت تفاوت معنی­داری بین دو گروه مشاهده نگردید. در مقایسه سطح هوشیاری نیز تفاوتی بین بیماران دریافت­کننده دکسترومتورفان و گروه شاهد مشاهده نشد.

نتیجه­گیری: ۴۵ میلی­گرم دکسترومتورفان به صورت خوراکی ۲ ساعت قبل از جراحی می­تواند باعث کاهش درد در ساعت اول پس از جراحی شود. بنابراین، دکسترومتورفان می­تواند در کنار مخدرها و سایر داروهای مسکن برای کاهش درد پس از جراحی مورد استفاده قرار گیرد. 


حسن جمالی، ا‍ژدر حیدری،
دوره ۲۳، شماره ۳ - ( ۳-۱۳۹۸ )
چکیده

سابقه و هدف: دکسترومتورفان به­ عنوان یک ضدّ­سرفه غیراپیوئیدی، اثرات حفاظت عصبی دارد. ترکیب دکسترومتورفان با کوئینیدین، متابولیزه­شدن سریع دکسترومتورفان به دکستروفان را کاهش می ­دهد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر تجویز حادّ دکسترومتورفان، کوئینیدین و ترکیب دکسترومتورفان/ کوئینیدین بر آستانه تشنجات کلونیک و تونیک ناشی از پنتیلن تترازول (PTZ) در موش سوری می‌باشد.
مواد و روش ­ها: در مجموع، ۸۴ سر از موش ­های سوری نر نژاد NMRI (۲۵-۲۰ گرم، ۷ سر موش در هر گروه) در این مطالعه استفاده شدند. غلظت­ های مختلف دکسترومتورفان (۵، ۱۰، ۲۵ و ۵۰ میلی ­گرم بر کیلوگرم)، کوئینیدین (۱۰، ۲۰ و ۳۰ میلی­ گرم بر کیلوگرم) و ترکیب دکسترومتورفان/ کوئینیدین (۲۰/۵، ۲۰/۱۰، ۲۰/۲۵ و ۲۰/۵۰ میلی­ گرم بر کیلوگرم) ۳۰ دقیقه قبل از القای تشنج به ­صورت داخل‌صفاقی تجویز شدند. از انفوزیون داخل‌وریدی PTZ برای القای تشنج استفاده شد و مدت زمان وقوع کلونوس عمومی و کشیدگی تونیک اندام عقبی، ثبت و به دوز آستانه تشنج تبدیل شد.
نتایج: غلظت ۳۰ میلی­ گرم بر کیلوگرم کوئینیدین آستانه تشنج تونیک را به ­صورت معنی­ داری افزایش داد (۰/۰۵<P). غلظت­ های ۲۵ و ۵۰ میلی­ گرم بر کیلوگرم دکسترومتورفان آستانه تشنج کلونیک (۰/۰۵<P) و تونیک (۰/۰۰۱<P) را به صورت معنی­ داری افزایش دادند. غلظت ۵۰/۲۰ دکسترومتورفان/ کوئینیدین آستانه تشنج کلونیک و تونیک را در مقایسه با گروه دکسترومتورفان کاهش داد (۰/۰۰۱<P).  
نتیجه­ گیری: نتایج نشان داد که اثر متفاوت دکسترومتورفان بر آستانه تشنج کلونیک و تونیک ممکن است به ­خاطر تفاوت در حساسیت مغز قدامی و مغز خلفی نسبت به دکسترومتورفان باشد. همچنین کاهش اثر دکسترومتورفان در حضور کوئینیدین ممکن است به ­خاطر تغییر در متابولیسم دکسترومتورفان باشد. 


صفحه 1 از 1     

مجله علوم پزشکی فیض Feyz Medical Sciences Journal
Persian site map - English site map - Created in 0.06 seconds with 35 queries by YEKTAWEB 4718