زمینه و هدف: شیوع چاقی یکی از معضل های مهم بهداشتی در جهان است. هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر تمرین مقاومتی تناوبی با شدت های مختلف بر سطوح اینترلوکین-۱۰ (IL-۱۰) و اینترلوکین-۱ بتا (IL-۱β) در مردان چاق بود.
روش‌ها: در این تحقیق ۴۴ مرد چاق (۳۰-۲۰ سال) در ۴ گروه کنترل، تمرین مقاومتی تناوبی با شدت پایین، تمرین مقاومتی تناوبی با شدت متوسط و تمرین مقاومتی تناوبی با شدت بالا تخصیص یافتند. آزمودنی ها به مدت ۱۲ هفته، ۳ جلسه در هفته با ۳ شدت متفاوت (۸۰% ۱RM با ۱۰ تکرار، ۶۰% ۱RM با ۱۳ تکرار و ۴۰% ۱RM با ۲۰ تکرار) تمرین کردند. ۴۸ ساعت قبل از اولین جلسه و ۴۸ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین مقاومتی، شاخص های IL-۱۰ و IL-۱β اندازه گیری شد.
یافته‌ها: اختلاف معناداری درIL-۱۰ و IL-۱β بین گروه های تمرین مقاومتی تناوبی با شدت های مختلف گزارش شد. پس از دوره تمرین نسبت به قبل، IL-۱β در گروه‌های تمرین مقاومتی تناوبی با شدت پایین (۰/۰۰۱=P)، متوسط (۰/۰۱=P) و بالا (۰/۰۰۱=P) کاهش معنی‌داری داشت. در شاخص IL-۱۰ افزایش معنی‌داری در گروه های تمرین مقاومتی با شدت پایین (۰/۰۱=P)، متوسط (۰/۰۱=P) و بالا (۰/۰۰۱=P) مشاهده شد.
نتیجه‌گیری: طبق یافته‌های حاضر ممکن است بتوان تمرینات مقاومتی تناوبی با شدت بالا و متوسط را به عنوان روشی موثر برای درمان چاقی و تاثیر مطلوب در شاخص های آن، توصیه کرد.
_-_Copy.png)
.png){kind=logo}
