سابقه و هدف: با توجه به اهمیت رعایت اصول تشخیص نویسی در پرونده های بالینی و استفاده های آموزشی، درمانی، تحقیقاتی، قانونی و آماری از آنها و عدم اطلاع از وضعیت موجود، این پژوهش به منظور تعیین میزان رعایت اصول تشخیص‌نویسی در پرونده‌های بالینی بیمارستانهای کاشان در سال ۱۳۸۱ انجام پذیرفت.

مواد و روش‌ها: این پژوهش بر روی داده‌های موجود در پرونده‌های بالینی ۵۱ پزشک متخصص شاغل در بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی کاشان انجام پذیرفت. حجم نمونه ۱۰۷۱ پرونده بود که به روش نمونه‌گیری تصادفی، از هر پزشک ۲۱ پرونده انتخاب گردید. چک لیستی بر اساس اصول استانداردسازی جهانی بهداشت (کتاب ICD-۱۰ ) تهیه شد و داده‌های مربوط به رعایت اصول تشخیص‌نویسی به تفکیک بیمارستان و گروه‌های بالینی به روش مشاهده از پرونده‌ها استخراج گردید. سپس فراوانی موارد رعایت اصول تشخیص نویسی گزارش گردید.

یافته‌ها: اصول تشخیص‌نویسی به میزان ۸۷ درصد، اصول ثبت اقدامات پزشکی به میزان ۷۷ درصد و اصول ثبت علل خارجی حوادث به میزان ۶۵ درصد رعایت شده بود. اصول تشخیص نویسی در بیمارستان متینی با ۹۲ درصد بیشترین میزان و در بیمارستان نقوی با ۸/۷۷ درصد کمترین میزان را دارا بود. اصول اقدامات در بیمارستان شهید بهشتی با ۵/۹۳ درصد بیشترین میزان و در بیمارستان نقوی با ۹/۷۲ درصد کمترین میزان را داشت. اصول ثبت علل خارجی حوادث در بیمارستان شهید بهشتی با ۸/۷۷ درصد بیشترین و در متینی با ۵۰ درصد کمترین میزان را داشت.

نتیجه‌گیری و توصیه‌ها: در مجموع رعایت اصول تشخیص‌نویسی در پرونده‌های بالینی بیماران بستری مطلوب است. به نظر می‌رسد علاوه بر توجه و دقت متخصصین به ثبت تشخیص‌ها و اقدامات، وجود شورایعالی مدارک پزشکی دانشگاه زیر نظر ریاست محترم دانشگاه در این امر مؤثر بوده است. بنابراین توصیه می‌شود شورایعالی مدارک پزشکی در سایر دانشگاه‌ها نیز تأسیس شود.

سابقه و هدف: خودکشی یکی از مشکلات بهداشتی اساسی در کشورهای در حال توسعه بوده و عوامل مختلفی در بروز و شیوع آن تاثیر دارند، که بر اساس منطقه جغرافیایی می‌تواند متفاوت باشد. این مطالعه به منظور بررسی شیوع اقدام به خودکشی و عوامل مرتبط با آن در شهر کاشان در طی یک دوره ۶ ساله انجام گردید.

مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی بر روی تمام موارد اقدام به خودکشی مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر کاشان از ابتدای سال ۱۳۸۲ تا انتهای سال ۱۳۸۷ انجام گرفت. مشخصات فردی، نتیجه، نحوه اقدام و سابقه قبلی خودکشی بر اساس پرسش نامه و از طریق مصاحبه از بیماران یا همراهان وی ثبت گردید.

نتایج: در طول این دوره ۲۸۶۷ نفر اقدام به خودکشی کرده که بیشتر آنها (۲/۳۴ درصد) در گروه سنی ۳۵-۲۵ سال بودند. زنان (۷/۵۹ درصد) و متاهلین (۵۶ درصد) بیشرین افراد درگیر را به خود اختصاص می دادند. سوءمصرف دارو (۷۹ درصد) شایع ترین روش اقدام بود. به طور کلی متوسط میزان اقدام به خودکشی در جمعیت کاشان ۱۱۹ به ازاء صد هزار نفر در سال به دست آمد و میزان خودکشی موفق در بین موارد اقدام فقط ۱/۱ درصد (۲۹ نفر) بود.

نتیجه گیری: علی رغم بسیار پایین بودن میزان خودکشی موفق، موارد اقدام به خودکشی در کاشان زیاد می‌باشد که به همراه علل آن باید مورد توجه مدیران سلامت قرار گیرد.