---

سابقه و هدف: با توجه به بومی بودن کژدم ادنتوبوتوس دوریه در کشورهای ایران و پاکستان و اهمیت مطالعات بیولوژی و اپیدمیولوژی آن و این که تاکنون گزارشی از وضعیت آن در کشور ارایه نشده است و به منظور تعیین ویژگی های اسپرماتوفور کژدم ادنتوبوتوس دوریه صید گردیده در مناطق اصفهان و کاشان این پژوهش طی سال های ۷۳-۱۳۶۹ انجام گرفت.

مواد و روش ها: پژوهش به روش توصیفی بر روی ۶۰ کژدم بالغ صید شده از زیستگاه های طبیعی آن ها و نگهداری گردیده در آزمایشگاه صورت پذیرفت. اسپرماتوفورهای حاصل از جفت گیری کژدم های مذبور از نظر طول، عرض و ضخامت در قسمت های مختلف تنه، پایه، فلاژلوم بررسی و ثبت شد و فاصله اطمینانی اندازه های آن در جامعه برآورد گردید.

یافته ها: از ۳۰ جفت نمونه مورد بررسی، ۲۲ جفت گیری به عمل آمد. اندازه پایه تا فلاژلوم اسپرماتوفور ۱,۵±۸.۵، طول پایه ۰.۲۵±۲.۷۵، عرض ۰.۲۵±۱.۷۵ و ضخامت ۰.۱۵±۰.۸۵ میلی متر بود. تنه قسمت اصلی اسپرماتوفور به طول ۱.۵±۷.۵ میلی متر می باشد، قطر قسمت پهن تنه ۰.۴±۱.۴ میلی متر و اندازه فلاژلوم ۰.۵±۲.۵ میلی متر اندازه گیری شد.

نتیجه گیری: خصوصیات مورفومتری اسپرماتوفور کژدم ادنتوبوتوس دوریه با گونه های گزارش شده دیگر متفاوت بوده و پژوهش های بیشتری برای به دست آوردن تعداد اسپرم ها و شکل آن ها پیشنهاد می نماید.

---

سابقه و هدف: با توجه به شیوع بتاتالاسمی ماژور و مشکل هیپوگنادیسم در این بیماران و تاثیر منفی دیسفرال بر میزان روی آن ها و نظر به دخالت عنصر روی در اسپرماتوژنز و برای پاسخ به این سوال که آیا کمبود روی با مشکل بلوغ جنسی ارتباط داد یا خیر و به منظور تعیین تاثیر روی درمانی بر محور هیپوفیز-گناد این تحقیق در مبتلایان به بتاتالاسمی ماژور دارای کمبود روی در سال ۱۳۷۴ انجام گرفت.

مواد و روش ها: تحقیق به روش کارآزمایی بالینی دوسوکور بر روی ۲۳ بیمار دختر و پسر در گروه سنی ۱۴ تا ۱۸ سال صورت پذیرفت. بیماران به طور تصادفی به گروه های شاهد و مورد تقسیم شدند و در گروه مورد به مدت سه ماه کپسول ۲۵ میلی گرمی و در گروه شاهد دارد بخار آن تجویز گردید. بیماران از عدم بلوغ رنج می بردند و همگی کمبود روی داشتند. قبل از تجویز روی و سه ماه بعد از تجویز، پس از گرفتن هورمون های پایه آزمون LHRH انجام گرفت و پاسخ هورمونی در دقیقه های صفر، سی و شصت بررسی گردید.

یافته ها: ۴ بیمار از مطالعه حذف شدند و تحقیق بر روی ۱۹ نفر شامل ۹ نفر در گروه شاهد و ۱۰ نفر در گروه مورد به عمل آمد میزان روی سرم از µgr/dl ۶±۱۵ به µgr/dl ۴۹±۱۲۰ در گروه تحت درمان با روی افزایش یافت (P<۰,۰۰۱)، در حالی که در گروه دارونما افزایشی مشاهده نگردید. هورمون های FSH با LH پایه پس از درمان در دو گروه تفاوتی نشان نداد و همچنین پاسخ به گنادها به تحریک LHRH در دو گروه تفاوتی نداشت.

نتیجه گیری و توصیه ها: درمان با روی در مدت سه ماه تاثیری در پاسخ محور هیپوفیز-گناد ندارد. بررسی های بیشتری لازم است تا مشخص نماید آیا کمبود روی در دراز مدت ضایعه غیر قابل برگشت ایجاد می نماید و یا این که در انسان روی به تنهایی نمی تواند در انسان عامل هیپوگنادیسم باشد.

---

سابقه و هدف : وازکتومی یکی از روش‌های مناسب جهت جلوگیری از بارداری و کنترل جمعیت است. باتوجه به گزارشات ضد و نقیض در ارتباط با تأثیرات وازکتومی روی بافت بیضه و روند اسپرماتوژنزیس و اهمیت بررسی نقش عوامل ایجادکننده تغییرات در بیضه، به منظور تعیین تأثیر دو تکنیک جراحی وازکتومی بسته و باز روی بافت بیضه و نقش افزایش فشار ئیدروستاتیک در ایجاد تغییرات، این تحقیق در سال ۱۳۷۹ در گروه علوم تشریح کاشان انجام گرفت.

مواد و روش‌ها : در این تحقیق تجربی۲۰ سر رت نژاد Sprague Dawely در سنین ۸ الی ۱۲ هفتگی بطور تصادفی انتخاب و در دو گروه وازکتومی بسته و باز تقسیم شدند: در گروه وازکتومی بسته مجرای دفران راست آنها تحت عمل وازکتومی بسته و طرف چپ آنها تحت عمل Sham و در گروه وازکتومی باز که مجرای دفران راست آنها تحت عمل وازکتومی باز و طرف چپ آنها تحت عمل Sham قرار گرفت. بیضه موشها چهار ماه پس از عمل جراحی برداشته شد. وزن و حجم بیضه‌ها و تغییرات ظاهری آنها مشخص شد و پس از فیکس کردن، آماده‌سازی، برش‌گیری و رنگ‌آمیزی تحت میکروسکوپ نوری تغییرات بافتی و قطر مجاری منی‌ساز، درصد حجمی مجاری طبیعی و غیرطبیعی، درصد حجمی بافت بینابینی، تعداد سلولهای اسپرماتوگونیا، اسپرماتوسیت پاکی‌تن، اسپرماتید گرد، اسپرماتید بالغ سرتولی و نسبت اسپرماتید گرد به سلول سرتولی در گروه مورد و شاهد و همچنین بین دو روش جراحی وازکتومی تعیین گردید و با روش آمــاری – test t مورد مقایسه قرار گرفتند.

یافته‌ها : بررسی هیستولوژیک نشان داد که بافت بیضه در گروههای شاهد ظاهر کاملاً طبیعی دارند ولی بیضه گروههای مورد در هر دو روش تغییرات متفاوتی را نشان دادند. در مجاری آسیب‌ دیده تغییراتی از جمله جدا شدن سلولهای نابالغ از اپی‌تلیوم، شکاف و ایجاد واکوئل در اپی‌تلیوم، چین‌خوردگی و ضخیم‌شدن غشای دور مجاری و حذف سلولهای جرم مشاهده گردید. بررسی کمی مجاری با ظاهر طبیعی نشان داد که تعداد سلولهای اسپرماتوگونیا، اسپرماتوسیت پاکی‌تن، اسپرماتید گرد، اسپرماتید طویل، نسبت اسپرماتید گرد به سرتولی، قطر مجاری، وزن و حجم بیضه بین گروه مورد و شاهد در هر دو روش جراحی اختلاف معنی‌داری وجود دارد. در بقیه متغیرها اختلاف معنی‌داری دیده نمی‌شود. مقایسه پارامترهای فوق از نظر دو روش جراحی هیچ اختلاف معنی‌داری را نشان ندادند.

نتیجه‌گیری و توصیه‌ها: تغییرات ایجاد شده در بیضه‌های گروه وازکتومی بسته و باز اختلاف معنی‌داری ندارند و وازکتومی با انتهای باز و بسته روی بافت بیضه تأثیر می‌گذارد و نقش افزایش فشار ئیدروستاتیک در گروه وازکتومی بسته در ایجاد تغییرات کمتر بوده و پیشنهاد می‌گردد در آینده مطالعات گسترده‌تری در ارتباط با بررسی نقش عوامل دیگر از جمله افزایش تیتر آنتی‌بادی آنتی‌اسپرم در ایجاد تغییرات و ساختار غشای دور مجاری منی‌ساز از نظر اولترااستراکچر و ایمنوهیستوشیمی مورد بررسی دقیق قرار گیرد.

---

سابقه و هدف: با توجه به آلودگی منابع مختلف به فلزات سنگین و عوارض شناخته شده آنها و کاستی‌هایی که در تحقیقات قبلی برای سنجش پارامترهای موثر بر حرکت اسپرم‌ها وجود داشته است، این تحقیق به منظور تعیین تاثیر غلظت‌های مختلف جیوه بر پارامترهای حرکت و اولترامورفولوژیک اسپرم ماهی انجام گرفت.

مواد و روش‌ها: تحقیق به روش تجربی روی اسپرم ۶ ماهی با وزن متوسط ۷۳ ± ۱۰۱۸ گرم انجام گرفت. اسپرم‌ها در غلظت‌های ۰، ۱/۰، ۱، ۵، ۱۰، ۵۰ و ۱۰۰ پی‌پی‌ام جیوه مجاورت داده شدند و تاثیر این تماس با جیوه بر پارامترهای حرکتی اسپرم‌ها بر حسب میکرومتر بر ثانیه تعیین و مورد قضاوت آماری قرار گرفت. به علاوه بررسی های مرفولوژی با استفاده از میکروسکوپ الکترونی اسکن نیز انجام گرفت.

یافته‌ها: تحقیق نشان داد که جیوه تغییرات مرفولوژی قابل ملاحظه‌ای را در اسپرم‌ها ایجاد نکرد، ولی قطع کامل دم در غلظت‌های ۵ پی‌پی‌ام جیوه به بالا مشاهده گردید. در اثر تماس اسپرم حتی با غلظت ۱/۰ پی‌پی‌ام اختلاف معنی‌داری در عوامل موثر بر حرکت اسپرم‌ها نسبت به گروه کنترل مشاهده شد.

نتیجه‌گیری و توصیه‌ها: سم فلز جیوه حتی در غلظت‌های کم نیز ممکن است بر حرکت اسپرم‌ها تاثیر بگذارد. به علاوه از طریق مهار سیستم‌های تنفسی سلول می‌تواند تغییرات مرفولوژی قابل مشاهده‌ای را ایجاد کند. بنابراین توقف کامل و سریع فعالیت حرکتی اسپرم‌ها در اثر تماس با جیوه باعث می‌شود که اسپرم قادر به یافتن تخمک، ورود به آن و بارور کردن آن نباشد.

---

سابقه و هدف: پره‌اکلامپسی یکی از عوامل اصلی منجر به فوت زنان باردار در سر تا سر جهان می‌باشد و بر اساس تئوری ناسازگاری ایمنی، ایجاد تحمل بر علیه آنتی‌ژن‌های پدر در اثر تماس طولانی‌مدت با اسپرم علیه پره‌اکلامپسی محافظت می‌کند . با توجه به تناقضات موجود در این زمینه، مطالعه ­ی حاضر با هدف تعیین ارتباط مدت تماس اسپرم با سرویکس قبل از حاملگی و میزان خطر پره‌اکلامپسی در زنان باردار مراجعه‌کننده به زایشگاه دکتر شبیه‌خوانی کاشان در سال ۱۳ ۸۵-۱۳۸۴ انجام شد.

مواد و روش‌ها: تحقیق از نوع موردی ـ شاهدی بر روی ۱۵۰ مادر که دارای پره‌اکلامپسی بودند (گروه مورد) و ۱۵۰ مادر که فاقد پره‌اکلامپسی بودند (گروه شاهد) انجام شد. تشخیص پره‌اکلامپسی بر اساس وجود فشار خون میلی‌متر جیوه یا بیشتر و پروتئینوری ۱+ و یا بیشتر در نمونه ادرار تصادفی داده شد. نمونه‌های هر دو گروه به لحاظ سایر عوامل تاثیرگذار بر پره‌اکلامپسی مشابه بودند. در هر دو گروه طول مدت تماس‌های جنسی قبل از حاملگی که اسپرم و سرویکس در تماس بوده، میزان استفاده از روش‌های ممانعت‌کننده از تماس اسپرم و سرویکس (روش‌های پیشگیری سدی) و طول مدت استفاده از این روش‌ها ثبت و مورد مقایسه قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون‌های آماری t-test, c ², Mann-Whitney ا ستفاده شد.

نتایج: یافته‌های تحقیق نشان داد اختلاف هر دو گروه از نظر سایر عوامل مرتبط با پره‌اکلامپسی و طول مدت تماس به لحاظ آماری معنی‌دار نبود. میانگین مدت تماس اسپرم و سرویکس قبل از حاملگی در دو گروه مورد و شاهد به ترتیب ۸/۱۳ ± ۴/۱۲ ماه و ۱۴ ± ۴/۱۱ ماه بود و آزمون آماری من ـ ویتنی این اختلاف را به لحاظ آماری معنی‌دار نشان نداد. آزمون آماری کای دو ( c ^۲ ) نشان داد بین میزان استفاده از روش‌های ممانعت‌کننده از تماس اسپرم و سرویکس (روش‌های پیشگیری سدی) در دو گروه اختلاف معنی‌داری وجود ندارد (۸۰ نفر در گروه مورد و ۸۸ نفر در گروه شاهد). میانگین و انحراف معیار مدت استفاده از روش‌های سدی در دو گروه مورد و شاهد به ترتیب ۹/۲۱ ± ۸/۲۵ ماه و ۷/۲۳ ± ۷/۲۸ ماه بود و آزمون آماری من ـ ویتنی نشان داد مدت استفاده از روش‌های سدی در دو گروه اختلاف معنی‌داری ندارد.

نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق نشان داد مدت تماس اسپرم و سرویکس قبل از حاملگی، میزان و مدت استفاده از روش‌های ممانعت‌کننده از تماس اسپرم و سرویکس قبل از حاملگی در دو گروه مورد و شاهد تفات معنی‌داری ندارد و احتمالا این عوامل در پیدایش پره‌اکلامپسی بی‌تاثیر هستند، لذا تحق ی قات بیشتر و وسیع‌تر در این زمینه توصیه می‌شود.

---

سابقه و هدف: با توجه به اینکه انسان در معرض تشعشعات گاما ناشی از رادیوتراپی و پرتوهای X تشخیصی قرار می­گیرد، بررسی اثرات تشعشعات گاما بر بافت­های مختلف انسان ضروری به نظر می­رسد. هدف از این تحقیق بررسی اثرات تشعشعات گاما بر فرآیند اسپرماتوژنز در موش صحرایی بالغ و نقش اپی ­ نفرین ب ه عنوان محافظت ­ کننده است.

مواد و روش ­ ها: در این بررسی تجربی دستگاه مولد اشعه ­ی گاما با شدت ۲۵ گری به کار گرفته شد و تعداد ۱۲۰ راس موش صحرایی نژاد Wistar به عنوان مدل آزمایشگاهی در ۴ گروه مساوی انتخاب گردیدند . ۱- گروه تیمار با اپی ­ نفرین، ۲-گروه تیمار با سرم نمکی (کنترل)، ۳ - گروه تیمار با اپی ­ نفرین و تشعشعات گاما، ۴- گروه تیمار با سرم نمکی و تشعشعات گاما با شدت ۲۵ گری. تزریق اپی ­ نفرین به مقدار sub lethal dose (۱ml/kg) به صورت زیرجلدی در ناحیه ­ی شکم صورت پذیرفته است. تعداد ۶۰ راس موش صحرایی برای ب ه دست آوردن Lethal dose (LD۵۰) مورد آزمایش قرار گرفت و LD۵۰ اپی­نفرین به میزان ml/kg ۲ تعیین شد. در پایان پس از تشریح و بیرون آوردن بیضه ­ی حیوانات و عملیات مربوط به آماده ­ سازی اسلاید و مطالعه ­ی آنها، تعداد سلول ­ های اسپرماتوگونی، تعداد سلول ­ های اسپرماتوسیت اولیه، تعداد سلول ­ های اسپرماتید ، تعداد اسپرماتوزوئیدها و تعداد سلول ­ های بینابینی و سلول ­ های سرتولی مورد بررسی و شمارش قرار گرفت.

نتایج: یافت ه­ ها نشان داد که در گروه تیمار با اشعه ­ی گاما با شدت ۲۵ گری لوله ­ های اسپرم ­ ساز از هم فاصله گرفتند و همچنین تعداد سلول ­ های اسپرماتوگونی و سلول ­ های اسپرماتید و اسپرم به صورت معنی ­ دار (۰۵/۰ p< ) کاهش یافت. تعداد سلول­های اسپرماتوسیت اولیه و میزان ترشحات در لوله­های اسپرم­ساز در گروه تیمار با گاما در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی­داری (۰۵/۰ p< ) مشاهده شد.

نتیجه گیری: در پایان، گروه تیمار با اپی ­ نفرین و تشعشعات گاما این عوارض را نشان نداد و عملکرد اپی ­ نفرین به عنوان یک م حافظت ­ کننده به خوبی مشخص شد. به نظر می ­ رسد اپی ­ نفرین با کاهش جریان خون و ایجاد هیپوکسی، سلول ­ ها و بافت ­ ها را از اثرات زیان­بار رادیکال ­ های آزاد که تحت ت ا ثیر تشعشعات گاما حاصل می ­ شوند، حفظ می ­ کند.

---

سابقه و هدف: امروزه انجماد اسپرم انسان به عنوان یک تکنیک رایج برای درمان ناباروری به کار می رود. مشخص شده است که انجماد به روش های مختلف کمابیش سبب کاهش تحرک و قابلیت حیات اسپرم در مردان بارور می شود. اما، هنوز اثر روش انجماد شیشه ای بر روی پارامترهای اسپرم مردان نابارور بررسی نشده است. هدف از این مطالعه، بررسی اثر انجماد شیشه ای بر پارامترهای حیاتی و میزان آپوپتوز اسپرم در مردان نابارور است.

مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی نمونه های مایع منی ۱۷ بیمار مراجعه کننده به مرکز تحقیقاتی درمانی ناباروری یزد، پس از خود انزالی جمع آوری و آنالیز آن طبق استانداردهای سازمان جهانی بهداشت انجام گرفت. سپس از نمونه ها اسمیر تهیه شده و لام ها برای رنگ آمیزی تانل و تعیین درصد مرگ سلولی فیکس شدند. مقداری از مایع منی توسط کرایولوپ برداشته شده و در نیتروژن مایع منجمد شد. پس از گذشت حداقل ۷ روز از انجماد، نمونه ها ذوب شده و پارامترهای حیاتی (تحرک، مورفولوژی، قابلیت حیات و شمارش) آن بررسی شدند. داده های قبل و بعد از انجماد توسط آزمون های t زوجی و ویل کاکسون مقایسه گردیدند.

نتایج: درصد تحرک پیشرونده بعد از انجماد شیشه ای به طور معنی داری کاهش یافت. همچنین، کاهش معنی داری در قابلیت حیات و مورفولوژی اسپرم و افزایش معنی داری در میزان آپوپتوز مشاهده شد. اما، پارامتر شمارش تغییر معنی داری نداشت.

نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که انجماد شیشه ای بر روی پارامترهای حیاتی و میزان آپوپتوز اسپرم مردان نابارور اثر سوء دارد. هر چند میزان آپوپتوز ایجاد شده توسط این روش نسبت به سایر روش های انجماد کمتر است.

---

سابقه و هدف: نواحی حاوی فاکتورهای آزوسپرمی ( AZF ) واقع در بازوی بلند کروموزوم Y دارای ژن­هایی است که نقش و عملکرد خاص آنها در اسپرماتوژنز به­طور کامل مشخص نشده است. از این رو، شناخت ارتباط بین ریز حذف­های نواحی AZF با ناباروری در مردان، تشخیص، درمان و مشاوره ژنتیک را مقدور می­سازد.

مواد و روش­ها: مطالعه توصیفی-تحلیلی حاضر بر روی ۴۷ مرد نابارور مبتلا به آزوسپرمی با دلایل غیر انسدادی مراجعه ­کننده به بخش ناباروری بیمارستان الزهراء تبریز و کاریوتایپ نرمال انجام گردید. غربال­گری مولکولی ناحیه AZF بر روی DNA ژنومی خون محیطی انجام گردید. تکنیک Multiplex PCR و دو مجموعه از پرایمرهای STS برای تشخیص ریز حذف های نواحی AZF و توالی­های ویژه بر روی کروموزوم Y استفاده گردید.

نتایج: از بین ۴۷ مرد نابارور، ۱۷ بیمار (۱۷/۳۶ درصد) دارای ریزحذف­های کروموزوم Y در نواحی AZFc و AZFd بودند (۰۵/۰>P) . از این ۱۷ نفر ۱۴ بیمار در ناحیه AZFc و دو بیمار تواما در دو ناحیه AZFc+d و یک بیمار در ناحیه AZFd دارای ریزحذف بودند. نتایج نشان داد ریزحذف های نواحی AZF تاثیر معنی­داری بر بروز آزواسپرمی در مردان نابارور دارد.

نتیجه­گیری: تجزیه و تحلیل ریزحذف­های کروموزوم Y به­عنوان یک آزمایش مولکولی با اهمیت برای کسب اطلاعات ژنتیکی قابل اعتماد در مردان مبتلا به ناباروری، قبل از استفاده از تکنیک­های کمک باروری توصیه می­شود؛ این امر به کاهش هزینه­ها و مشکلات این تکنیک کمک خواهد نمود.

---

سابقه و هدف: ایجاد شرایط بهینه جهت کشت سلول های بنیادی اسپرماتوگونی در محیط آزمایشگاه، به کشف تمامی مکانیسم های مولکولی دخیل در اسپرماتوژنز و دستورزی در ژن ها کمک شایانی می نماید. هدف از انجام مطالعه ی حاضر بررسی تاثیر داربست نانو-رشته پلی ال لاکتیک اسید بر تکثیر سلول های اسپرماتوگونی منجمد یخ‌گشایی شده گوساله در محیط آزمایشگاه می باشد.
مواد و روش ها: استخراج و تخلیص سلول ها از بیضه گوساله ۳ تا ۵ ماهه با روش هضم آنزیمی دو مرحله ای و حذف تمایزی صورت پذیرفت. سلول ها پس از انجماد و یخ گشایی در دو گروه مجزا کشت داده شدند: ۱- گروه شاهد: کشت سلول‌ به صورت ساده ۲- گروه تیمار: کشت سلول ها بر روی نانورشته. سلول ها در محیط کشت DMEM حاوی FBS ۵ درصد و در حضور ng/ml GDNF۴۰ به مدت ۲ هفته کشت داده شدند. ارزیابی کلونی های اسپرماتوگونی در روزهای ۴، ۷، ۱۰ و ۱۳ کشت صورت پذیرفت. بیان ژن های (PLZF, GFRα-۱, VASA, Itgα۶, BCL۶) با روش RT-PCR در روز پایانی کشت در تمامی گروه ها ارزیابی شد. نتایج: درصد حیات سلول ها پس از جداسازی و افزودن محلول انجماد به ترتیب ۲/۴±۸۷/۴ و ۳/۱±۸۱/۸ درصد بود که پس از یخ گشایی این میزان به ۷/۱±۶۵ درصد کاهش یافت (۰/۰۱>P). مساحت کلونی های مشتق از اسپرماتوگونی گروه تیمار در مقایسه با گروه شاهد در روز ۱۳ افزایش معنی‌دار داشت (۰/۰۵>P). در پایان کشت تمامی ژن های اختصاصی اسپرماتوگونی بیان شد.
نتیجه گیری: آن گونه که از نتایج حاصل از این مطالعه برمی آید نانورشته پلی ال لاکتیک اسید، ریزمحیطی مناسب در جهت کشت سلول های منجمد- ذوب شده اسپرماتوگونی در محیط آزمایشگاه فراهم می آورد.

---

سابقه و هدف: سلول­ های بنیادی اسپرماتوگونی کاربردهای فراوانی در طب تولید مثلی و زیست­فناوری دارند. جهت نگهداری طولانی­مدت این سلول­ ها از تکنیک انجماد استفاده می­ شود. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر غلظت­ های مختلف FBS و ساکاروز روی درصد حیات اسپرماتوگونی بره بود.

مواد و روش ­ها: سلول­ های بیضه­ بره های نابالغ با روش هضم آنزیمی دو مرحله­ ای استخراج شده و با حذف تمایزی خالص­سازی گردید. سپس، سلول­ ها به ۶ گروه آزمایشی تقسیم بندی شدند. در گروه­ های ۱، ۲ و ۳ از FBS با غلظت ۱۰ درصد و از ساکاروز به­ ترتیب با غلظت­ های ۰/۰۷، ۰/۱۴ و ۰/۲۱ مولار و در گروه­ های ۴، ۵ و ۶ از FBS با غلظت ۲۰ درصد و از ساکاروز به­ ترتیب با غلظت ­های ۰/۰۷، ۰/۱۴ و ۰/۲۱ مولار استفاده شد. درصد حیات سلول­ ها در گروه ­های مختلف آزمایشی در سه مرحله مختلف (بلافاصله پس از استخراج، متعاقب افزودن محیط انجماد و پس از یخ­گشایی) مورد سنجش قرار ­گرفت. جهت شناسایی سلول‌‌های اسپرماتوگونی تیپ A از رنگ‌آمیزی ایمنوسیتوشیمی علیه PGP۹,۵ استفاده شد.

نتایج: نتایج این مطالعه نشان می ­دهد مواد محافظ در برابر انجماد اثرات سمی روی اسپرماتوگونی بره ندارند. هم ­چنین، درصد زنده­مانی این سلول­ ها در محیط حاوی ۱۰ درصد FBS به­ طور معنی ­داری بیشتر از درصد زنده ­مانی آنها در محیط حاوی ۲۰ درصد FBS بود. علاوه بر این، افزایش غلظت ­های ساکاروز (۰/۰۷، ۰/۱۴ و ۰/۲۱) تاثیر مثبتی روی درصد زنده­ مانی اسپرماتوگونی نداشت.

نتیجه ­گیری: در مجموع به ­نظر می­رسد استفاده از محیط انجماد حاوی ۱۰ درصد DMSO توام با ۱۰ درصد FBS و ۰/۰۷ مولار ساکاروز برای انجماد  اسپرماتوگونی بره مناسب است.

---

سابقه و هدف: سلول­ های بنیادی اسپرماتوگونی با حفظ تعادل بین خودنوسازی و تمایز سبب تداوم روند اسپرماتوژنز می­ شوند. هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی تاثیر غلظت­ های مختلف تستوسترون بر کلونی‌زایی سلول­ های بنیادی اسپرماتوگونی گوسفند می‌باشد.

مواد و روش‌ها: سلول­ های اسپرماتوگونی بیضه گوسفند نابالغ با روش هضم آنزیمی دو مرحله‌ای جدا و به­روش حذف تمایزی خالص­ سازی شدند. سپس، به­ مدت ۱۳ روز به چهار روش تیمار شدند: گروه شاهد شامل کشت ساده سلول­ های اسپرماتوگونی در محیط DMEM حاوی ۱ درصد آنتی­ بیوتیک و ۵ درصد FBS بود و به تیمارهای ۱، ۲ و ۳ علاوه بر محیط بالا به­ ترتیب ۶۰، ۱۲۰ و ۲۴۰ میکروگرم بر میلی ­لیتر تستوسترون اضافه شد. تعویض محیط کشت هر ۷۲ ساعت انجام شد. ماهیت سلول­ ها با استفاده از رنگ­آمیزی ایمونوسیتوشیمی علیه آنتی­ژن PGP۹,۵ تائید گردید. در نهایت درصد حیات سلول‌ها بلافاصله پس از جداسازی، و هم­ چنین تعداد و مساحت کلونی ­های تشکیل شده در روزهای ۵، ۹ و ۱۳ پس از کشت به­ وسیله میکروسکوپ معکوس بررسی شد.

نتایج: درصد حیات سلول ­های اسپرماتوگونی بعد از جداسازی ۳/۶۳±۸۶/۷۷ درصد بود. کاهش تعداد و مساحت کلونی­ های اسپرماتوگونی تیمار ۲ و ۳ نسبت به کنترل و تیمار ۱ معنی­ دار بود (<۰/۰۵P). به­ علاوه، تعداد و مساحت کلونی‌ها در روز ۱۳ در مقایسه با روزهای ۵ و ۹ افزایش معنی‌داری داشت (<۰/۰۵P).

نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان می­ دهد تستوسترون در القاء کلونی­زایی سلول­ های بنیادی اسپرماتوگونی در محیط آزمایشگاه نقش مثبتی نداشته و با افزایش دوز باعث کاهش تعداد و مساحت کلونی ­ها در محیط کشت می‌شود.

---

سابقه و هدف: تاکنون گیاهان زیادی در درمان ناباروری مورد استفاده قرار گرفته ­اند. مطالعات نشان داده­اند که کرایزین به ­عنوان یک متابولیت فعال موجود در شهد برخی گیاهان عملکرد تولید مثلی حیوانات را بهبود می­ بخشد. بنابراین، هدف این پژوهش بررسی اثر کرایزین بر روی سلول ­های بنیادی اسپرم­ساز موش کوچک آزمایشگاهی است.

مواد و روش ­ها: در این پژوهش تجربی سلول­ های بنیادی اسپرماتوگونی موش سوری در محیط DMEM/F۱۲ کشت شده با غلظت­ های مختلف کرایزین (۵/۲، ۵، ۱۰، ۲۰ و ۴۰ میکروگرم بر میلی­ لیتر) به ­مدت ۶ و ۱۲ روز تیمار شدند. سپس، سمیت توسط آزمون­ های MTT، اکردین اورنج/ پروپودیوم ایداید، DAPI و ظرفیت آنتی ­اکسیدانی توسط آزمون DCF-DA مورد بررسی قرار گرفت.

نتایج: کرایزین در غلظت­ های زیر ۵ میکروگرم سمیت معنی ­داری بر سلول­ های بنیادی اسپرم­ساز اعمال نکرد (۰/۰۵>P). در مقابل زیستایی این سلول­ ها تحت تاثیر دوزهای ۱۰، ۲۰ و۴۰ میکروگرم بر میلی­ لیتر کرایزین در روز ۶ پس از کشت به میزان ۳۰، ۴۵ و ۵۶ درصد (۰۵/۰P<* و ۰۰۱/۰P<***) و در روز ۱۲ به میزان ۴۴، ۵۶ و ۶۵ درصد کاهش معنی­ دار یافت (۰/۰۵<P، ۰/۰۱<P و ۰/۰۰۱P<). نتایج آزمون DCF-DA نشان داد که کرایزین در غلظت­ های ۵، ۵/۲ میکروگرم دارای ۸۰ درصد خاصیت آنتی ­اکسیدانی است.

نتیجه­ گیری: کرایزین در غلظت­ های پایین می­ تواند اثر حفاظتی روی سلول­ های بنیادی اسپرم­ساز موش سوری داشته باشد که از طریق افزایش زیستایی سلول ­ها، کاهش آپوپتوز سلول­ ها و مهار رادیکال ­های آزاد اثر خود را ایفا می ­کند.

---

---

---

---

---

---

سابقه و هدف: هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثرات محافظتی احتمالی آسکوربیک­اسید بر سمیت ناشی از منکوزب بر پارامترهای اسپرم و ساختار بیضه فرزندان نسل اوّل موش بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی تجربی، موش‌های ماده‌ی باردار نژاد NMRI به‌طور تصادفی به چهار گروه شامل: کنترل، شم، منکوزب (۵۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم) و آسکوربیک‌اسید + منکوزب (۱۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم آسکوربیک‌اسید + ۵۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم منکوزب) تقسیم شدند. تیمارها از روز اوّل بارداری شروع شد و تا پایان شیردهی ادامه داشت. فرزندان نر هر گروه تا سنّ بلوغ (۱۰-۸ هفته) نگهداری شدند. وزن بیضه چپ اندازه‌گیری و ساختار آن مطالعه شد. سپس اپیدیدیم چپ فرزندان جدا و پارامترهای اسپرم (تعداد، حیات، تحرک و مورفولوژی) مطالعه شد.
نتایج: کاهش معنی‌داری در پارامترهای اسپرم گروه منکوزب نسبت به گروه کنترل و شم مشاهده شد (۰۰۱/۰> P) و مصرف همزمان آسکوربیک‌اسید اثرات منفی ناشی از منکوزب را بهبود بخشید. همچنین پارامترهای بیضه شامل وزن، شاخص گنادوسوماتیک، قطر لوله‌های اسپرم‌ساز، نمره جانسون، و نیز تعداد سلول‌های زایا از جمله اسپرماتوگونی، اسپرماتوسیت، اسپرماتید و سرتولی در گروه منکوزب در مقایسه با گروه‌های کنترل و شم کاهش معناداری را نشان داد (۰۱/۰> P)؛ در حالی‌که مصرف همزمان آسکوربیک‌اسید اغلب این پارامترهای آسیب‌دیده‌ی بیضه و اسپرم را بهبود بخشید.
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که مصرف آسکوربیک‌اسید در دوران بارداری و شیردهی اثر محافظتی در مقابل اثرات مخرب منکوزب بر پارامترهای اسپرم و ساختار بیضه فرزندان نر نسل اوّل موش دارد.

---

---