سابقه و هدف: مطالعات متعددی به تنظیم هیجان و انعطاف‌پذیری روانشناختی در نوجوانان پرداخته‌اند، اما درمورد تنظیم هیجان و انعطاف‌پذیری روانشناختی در بین نوجوانان دارای اختلال رفتاری درونیسازیشده و نوجوانان عادی، شکاف تحقیقاتی وجود دارد. هدف پژوهش حاضر، مقایسه تنظیم هیجان و انعطاف‌پذیری روانشناختی در نوجوانان دختر دارای اختلال رفتاری درونیسازیشده و نوجوانان دختر عادی بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، نمونه پژوهش، شامل دو گروه ۷۰ نفری از دانش‌آموزان دختر دارای اختلال رفتاری درونیسازیشده و ۷۰ دانش‌آموز دختر عادی از مدارس شهر یزد بود که به شیوه هدفمند انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه سیاهه رفتاری (CBCL)، پرسشنامه انعطاف‌پذیری روانشناختی (AFQ-Y۸) و پرسشنامه تنظـیم هیجـان ERQ-CA)) بود. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون tمستقل انجام شد.
نتایج: مطابق یافته‌های به‌دست‌آمده میانگین ارزیابی مجدد، سرکوبی و انعطاف‌پذیری روانشناختی در نوجوانان دارای اختلال رفتاری درونیسازیشده به‌ترتیب شامل ۲۰/۸۸، ۱۴/۳۸، ۱۶/۵۵ و افراد فاقد اختلال ۶/۹،۲۲/۱۹،۲۵/۷۸ بود. همچنین نتایج نشان داد که متغیر سرکوبی (۶/۱۳-=t) و انعطاف‌پذیری روانشناختی (۱۰/۶۱-=t) در دو گروه دارای اختلال رفتاری درونیسازیشده و افراد عادی تفاوت معنادار دارد (۰/۰۰۱ <P). اما دو گروه در ارزیابی مجدد تفاوت معناداری نداشتند.
نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد نوجوانان دارای اختلال رفتاری درونیسازیشده در مقایسه با افراد بهنجار با سرکوب‌کردن هیجانات خود، از پذیرش و مدیریت صحیح آن‌ها اجتناب می‌کنند. بنابراین، ارتقای انعطاف‌پذیری روانشناختی می‌تواند بر توانایی مواجهه و مدیریت هیجانات آن‌ها مؤثر باشد.
_-_Copy.png)
.png){kind=logo}
