سابقه و هدف: با توجه به تنوع ضایعه های پاتولوژیک آپاندیس و نامشخص بودن وضعیت آن در کاشان و به منظور تعیین انواع ضایعه های پاتولوژیک و تعیین ارتباط آن با سن و جنس و تعیین موارد آپاندکتومی مثبت، این تحقیق بر روی نمونه های دریافتی بخش پاتولوژی دانشگاه علوم پزشکی طی سال های ۷۴-۱۳۷۲ انجام گرفت.

مواد و روش ها: پژوهش حاضر با روش داده های موجود و بر روی کلیه نمونه های دریافتی صورت پذیرفت. پرونده بیماران از بایگانی بخش خارج و آن هایی که تشخیص بالینی و سن و جنس بیماران را داشتند مورد مطالعه قرار گرفت. ضایعات در ۷ گروه مستقل طبقه بندی و ارتباط آن ها با سن و جنس بررسی و با آمار توصیفی ارایه گردید.

یافته ها: از ۵۲۲ بیمار، ۵۰۶ نمونه اطلاعات کامل داشتند. براساس نتایج حاصل، ۲۸۱ نفر (۵۵,۵%) زن و ۲۲۵ نفر (۴۴.۵%) مرد بودند. نمای سنی بیماران دهه سوم و سنین ۲۷.۲±۱۳.۶ بود. ۴۴۹ نفر با تشخیص بالینی آپاندیسیت حاد عمل شده اند که موارد آپاندکتومی مثبت، ۳۳۲ مورد (۷۹.۲%) و آپاندکتومی منفی، ۸۷ مورد (۲۰.۸%) می باشد. در بین ضایعه ها، بیشترین فراوانی مربوط به آپاندیسیت چرکی حاد (۳۱.۲%) و بعد از آن آپاندیسیت حاد (۳۲%) داشته اند. هیپرپلازی فولیکولر در ۲۵% موارد دیده شد. ده درصد آپاندیس ها طبیعی بود.

نتیجه گیری: زنان بیشتر از مردان تحت عمل آپاندکتومی قرار می گیرند. شیوع آپاندیسیت در دهه سوم عمر بیشتر بود. شایع ترین تشخیص آپاندیسیت چرکی حاد است و در این گروه بیشترین بیماران را مردان تشکیل می دهند. از مواردی که با تشخیص بالینی آپاندیسیت حاد عمل شده اند، ۷۹,۲% تشخیص صحیح داشتند. موارد آپاندکتومی منفی در زنان بیشتر است که مربوط به بیماری های خاصی می باشد که تشخیص آن با آپاندیسیت حاد اشتباه می شود.

سابقه و هدف: نظر به شیوع عفونت های زخم محل انسیزیون و عوارض شناخته شده آن و وجود این عارضه در آپاندیسیت پرفوره گانگرنه و گزارش های موفق در زمینه استفاده از آنتی بیوتیک های موضعی جهت کاهش میزان پیشگیری از عفونت، به منظور تاثیر شستشو بافت زیر جلد محل انسیزیون با محلول آمپی سیلین در پیش گیری از عفونت زخم در آپاندیسیت های پرفوره و یا گانگرنه این تحقیق صورت پذیرفت.

مواد و روش ها: پژوهش حاضر به روش کارآزمایی بالینی بر روی دو گروه از بیماران که تحت عمل جراحی با برش مک بورنی قرار گرفته بودند، انجام گرفت. کلیه بیماران قبل از عمل یک دوز کفلین وریدی دریافت کرده و سه روز پس از عمل نیز از آنتی بیوتیک های وریدی مترونیدازول و جنتامایسین و سپس تا روز هفتم به صورت خوراکی سپیروفلوکساسین دریافت نموده و تا سی روز پس از عمل از نظر بروز علایم موضعی و شواهد بالینی عفونت پیگیری شدند. زیر جلد در هر دو گروه شاهد در زمان ترمیم زخم با نرمال سالین و گروه مورد مطالعه با نرمال سالین و آمپی سیلین شستشو و ترمیم صورت گرفت.

یافته ها: ۷۴ نفر در دو گروه ۳۷ نفری که با دو روش A و B ترمیم زخم صورت گرفت، بیماران در دو گروه از نظر سن و جنس مشابه بودند. شیوع عفونت در گروه شاهد، ۱۳,۵% و در گروه مورد، ۱۰.۸% بود. سن، جنس و نوع عارضه آپاندیس در بروز عفونت نقش نداشته، در حالی که ضخامت زیر جلد بیشتر از ۲ سانتیمتر عفونت زخم را افزایش می داد (P<۰.۰۷).

نتیجه گیری و توصیه ها: شستشوی زیر جلد با محلول آمپی سیلین در مقایسه با نرمال سالین تنها در پیشگیری عفونت نقش ندارد. تحقیق برای تعیین تاثیر در زخم های با ضخامت زیر جلدی بیش از ۲ سانتی متر را توصیه می نماید. در زخم های با ضخامت کمتر از ۲ سانتی متر در افراد جوان پس از شستشوی ساده به طور اولیه می توان ترمیم انجام داد.

سابقه وهدف: عفونت زخم به دنبال اعمال جراحی یکی از مهمترین علت های مرگ و میر و ایجاد ناتوانی است. علیرغم پیدایش آنتی بیوتیکها در اواسط قرن بیستم, استفاده گسترده از این داروها باعث پیدایش سوشهای مقاوم و پیچیده تر شدن اداره عفونت زخم جراحی شد. بنابراین تعیین و جوب تجویز آنتی بیوتیک بسیار حائز اهمیت است. در این مطالعه میزان عفونت زخم در دو رژیم آنتی بیوتیک تک دوز و چند دوز در بیمارانی که تحت عمل جراحی آپاندکتومی بدون عارضه قرار گرفته اند مقایسه شد.

مواد و روش‌ها: این مطالعه نوعی کارآزمایی بالینی تصادفی شده است که بر ۱۱۸ بیماری که تحت عمل جراحی آپاندکتومی بدون عارضه قرار گرفتند انجام شد. آپاندیسیت بر اساس شرح حال و معاینه بالینی و داده های آزمایشگاهی تشخیص داده می شد. هر دو گروه قبل از عمل یک دوز آنتی بیوتیک شامل مترونیدازول mg/kg ۱۰ و جنتامایسین mg/kg ۵/۱ به صورت وریدی دریافت می کردند. گروه اول شامل ۵۸ نفر بود که بعد از عمل آنتی بیوتیک دریافت نمی کردند. گروه دوم شامل ۶۰ نفر بود که مدت ۴۸ ساعت پس از جراحی آنتی بیوتیک دریافت می کردن. بیماران به مدت ۳۰ روز از نظر عفونت زخم پیگری شدند. یافته‌ها براساس آزمون دقیق فیشر تحلیل شد.

یافته‌ها: در گـــــــروه اول ۲ نفر ( ۵/۳درصد) و در گروه دوم هم ۲نفر (۳/۳درصد) دچار عفونت زخم شدند ( N.S ).

نتیجه‌گیری: انجام تحقق مشابه روی بیماران با اعمال جراحی دیگر توصیه می گردد. تفاوت معنی د اری بین دو رژیم آنتی‌بیوتیکی در پیشگیری از عفونت زخم وجود ندارد.