سابقه و هدف: با توجه به شیوع بیماری های قلبی و عروقی بویژه بیماری آنژین صدری ناپایدار و پیش آگهی شناخته شده و قابل کنترل آن و نظر به تناقض های موجود در مورد روش تجویز هپارین، به منظور مقایسه تاثیر هپارین زیر جلدی و داخل وریدی، این تحقیق در مبتلایان به آنژین صدری ناپایدار مراجعه کننده به بیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سال ۱۳۷۴ انجام گرفت.

مواد و روش ها: تحقیق به روش کارآزمایی بالینی (Clinical trial) بر روی ۱۰۰ بیمار در دو گروه هپارین زیر جلدی و داخل وریدی صورت پذیرفت. بیماران به طور تصادفی و مشابه سازی شده به گروه های تجربی (زیر جلدی) و شاهد (وریدی) تقسیم و تاثیر دو روش با اثرات درمانی تعداد حملات درد، ایسکمی مخفی و عوارض را با مرگ و میر، مورد انفارکتوس میوکارد و خونریزی شدید در یک پیگیری حداقل ۵ روز بررسی و با آزمون X² قضاوت قرار گرفت.

یافته ها: تحقیق بر روی تعداد ۵۰ نفر در گروه تجربی و ۵۰ نفر در گروه شاهد که به لحاظ سن، جنس، فشار خون بالا، (NS) دیابت، هیپرلیپیدمی، مصرف سیگار مشابه بودند، انجام گرفت. حملات درد در روزهای مختلف بعد از درمان در گروه ها مشابه بوده و در کل در گروه درمانی وریدی ۱۵,۶% و در گروه زیر جلدی ۱۴% مشاهده گردید ایسکمی مخفی در گروه هپارین زیر جلدی کمتر از گروه هپارین وریدی بوده ولی اختلاف آن به لحاظ آماری معنی دار نیست. مرگ و میر وجود نداشته، در هر گروه دو مورد انفارکتوس میوکارد و در بیماران هپارین وریدی یک مورد خونریزی شدید وجود داشت.

نتیجه گیری: هپارین زیر جلدی همانند هپارین داخل وریدی اثرات درمانی دارد. تحقیقات بیشتر بخصوص برای بررسی نتایج آن با استفاده از آنژیوگرافی و اسکن را توصیه می نماید.