سابقه و هدف: فرسودگی زناشویی یکی از مشکلاتی است که به ­دلیل اثرات نامطلوب و مخرب آن بر سیستم زوجی و ایجاد فاصله روانی-عاطفی در زوجین از دلایل اصلی کاهش کیفیت روابط زناشویی بوده و درصورت عدم درمان، زمینه را برای طلاق آماده می­ کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان کوتاه­ مدت راه ­حل­ محور بر کاهش فرسودگی زناشویی و بهبود کیفیت روابط زناشویی در زنان متاهل انجام شد.

موادر و روش ­ها: برای انجام مطالعه نیمه ­تجربی حاضر از طرح پیش ­آزمون_- پس ­آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. در این پژوهش از شیوه انتخاب نمونه هدفمند و جایگزینی تصادفی استفاده شد. ابزار گردآوری داده ­ها در این پژوهش پرسشنامه فرسودگی پاینز (Couple Burnout Measure) ۱۹۹۶ و مقیاس کیفیت روابط زناشویی گلوم بوگ راست (Inventory of Marital State) ۱۹۸۸ بود که توسط آزمودنی­ ها در مرحله پیش ­آزمون تکمیل شد. سپس، گروه آزمایش به­ مدت ۸ جلسه یک ­و نیم ساعته به شیوه گروهی و گام­ به ­گام و با توالی هر هفته یک جلسه در معرض درمان کوتاه ­مدت راه­ حل­ محور قرار گرفتند، اما برای گروه کنترل مداخله­ ای انجام نشد و پس از پایان جلسات درمانی دو گروه مجددا پرسشنامه­ ها را تکمیل کردند.

نتایج: تحلیل کواریانس چند متغیره و تک متغیره نشان داد درمان کوتاه ­مدت راه­ حل­ محور بر کاهش فرسودگی زناشویی و بهبود کیفیت روابط زناشویی زنان شرکت ­کننده در پژوهش موثر است (۰/۰۵ P<).

نتیجه گیری: درمان کوتاه­ مدت راه­ حل­ محور می ­تواند توسط مشاوران و درمانگران خانواده به ­عنوان روشی موثر در کاهش فرسودگی زناشویی و بهبود کیفیت روابط زناشویی زنان و پاسخ به نیازهای درمانی آنان  به­ کار گرفته شود.