سابقه و هدف: امروزه روش های مختلفی جهت تشخیص فوری و دقیق اعتیاد به مواد مخدر توصیه می گردد. از آن میان می توان به روش های غربالی و آزمون های تاییدی اشاره نمود. گزارشات متعددی مبنی بر تاثیر احتمالی قرص های ضد بارداری خوراکی (OCP) بر افزایش کلیرانس و دفع مورفین وجود دارد. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی دقیق اثر داروهای OCP بر دفع مورفین و اهمیت بالینی آن است.

مواد و روش ها: در این مطالعه دو روش تجویز مزمن مورفین (تولرانس و وابستگی) مورد استفاده قرار گرفت. همچنین دو داروی هورمونی استروژن (mg/kg۱۰) و پروژسترون (mg/kg۲۰) دو روز قبل و همزمان با تجویز مورفین در هر دو روش به حیوانات تزریق گردیدند. سپس نمونه های ادراری (با توالی ۶ ساعته) به مدت ۲۴ ساعت گرفته شد. و از روش HPLC به منظور شناسایی و اندازه گیری کمی مورفین در ادرار موش صحرائی استفاده شد. نتایج با استفاده از آزمون آماری اندازه گیری مکرر ((Repeated Measures ANOVA مورد بررسی قرار گرفتند.

نتایج: این مطالعه نشان داد که متابولیسم مورفین ۶ و ۱۲ ساعت بعد از قطع مورفین در مقایسه با گروه کنترل افزایش می یابد، در حالی که ۱۸ و ۲۴ ساعت بعد از قطع تجویز مورفین تفاوت معنی داری دیده نمی شود.

نتیجه گیری: نتایج فوق بیان گر آن است که تاثیر هورمون های استروژن و پروژسترون بر متابولیسم و دفع مورفین گذرا بوده و در نهایت دفع مورفین کونژوگه در دو گروه دارو و کنترل به یک اندازه می رسد. لذا، در مصرف داروهای ضد بارداری به لحاظ بالینی تاثیر قابل توجهی بر آزمون های تشخیص اعتیاد ندارند و نمی تواند به عنوان تقلب در آزمون های تشخیص اعتیاد محسوب گردد.