۴ نتیجه برای ولیپور دهنو
فاطمه شیراوند، وحید ولیپور دهنو، مهدی عباسی مقدم،
دوره ۲۳، شماره ۴ - ( دوماه نامه ۱۳۹۸ )
چکیده
سابقه و هدف: زنان مبتلا به سرطان پستان، سیستم دفاع آنتی اکسیدانی به ویژه سطح کاتالاز، اکسیداسیون لیپیدی و توان هوازی مطلوبی ندارند. باتوجه به اثر مطلوب تمرینات ورزشی بر این عوامل، هدف مطالعه حاضر، بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات دایرهای با شدت بالا بر سطوح سرمی کاتالاز و مالون دیآلدئید و بیشینه اکسیژن مصرفی زنان نجات یافته از سرطان پستان بود.
مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، ۱۷ زن نجات یافته از سرطان پستان به طور داوطلبانه شرکت کردند و به صورت تصادفی به دو گروه تمرین (۹ نفر) و کنترل (۸ نفر) تقسیم شدند. گروه تمرین به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته تمرینات را انجام دادند. گروه کنترل در این مدت هیچ نوع فعالیت ورزشی نداشتند. ۲۴ ساعت قبل و ۴۸ ساعت پس از اتمام پروتکل تمرینی، نمونه خونی از آزمودنی ها توسط کارشناس آزمایشگاه، در حالت ناشتا بین ساعت ۷ و ۳۰ دقیقه تا ۸ گرفته و سطوح سرمی کاتالاز CAT و مالون دیآلدئید MDA و بیشینه اکسیژن Vo۲max مصرفی اندازه گیری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کوواریانس استفاده و سطح معنی داری ۰/۰۵>P در نظر گرفته شد.
نتایج: نتایج نشان داد که در متغیرهای نسبت دور کمر به دور باسن WHR (۰/۰۹۰=P)، وزن (۰/۲۸۴=P) و MDA (۰/۱۵۴=P) تفاوت غیرمعنادار و در متغیرهای Vo۲max (۰/۰۰۰۵=P) و CAT (۰/۰۳۶=P) تفاوت معناداری بین دو گروه وجود دارد.
نتیجه گیری: پیشنهاد می شود فعالیت های ورزشی کوتاه مدت و کارآمد مانند تمرین HICT باتوجه به سهولت و اثرات مفید برای زنان مبتلا به سرطان سینه به منظور کاهش فشار اکسایشی و بهبود توان هوازی به عنوان یک مکمل درمانی غیردارویی استفاده شود.
مهرزاد شعبانی، وحید ولیپور دهنو، محمدرضا تابنده، مهدیه ملانوری شمسی،
دوره ۲۶، شماره ۳ - ( دوماه نامه ۱۴۰۱ )
چکیده
سابقه و هدف: پروتئین شوک گرمایی ۶۰ (HSP۶۰) یک شاخص استرس میتوکندری است و در بهبود عملکرد میتوکندری نقش دارد. هدف این پژوهش، بررسی تأثیر ورزش استقامتی هوازی بر تغییرات پروتئین شوک گرمایی ۶۰ و مقاومت به انسولین در موش‌های دارای دیابت نوع دو بود.
مواد و روش‌ها: ۳۰ سر موش سوری نر بالغ آزمایشگاهی به‌طور تصادفی و یکسان به سه گروه کنترل (C)، دیابتی (D) و دیابتی - ورزش (DE) تقسیم شدند. دیابت به‌وسیله تزریق درون‌صفاقی استرپتوزوتوسین القا شد. تمرین استقامتی هوازی پنج جلسه در هفته برای هشت هفته انجام شد. ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، مقادیر گلوکز، انسولین و HSP۶۰ و شاخص مقاومت به انسولین اندازهگیری شد.
نتایج: سطوح انسولین و گلوکز خون و مقاومت به انسولین در گروه DE نسبت به گروه D به شکل معناداری کاهش یافت (۰/۰۰۱=P). همچنین، سطوح پروتئین HSP۶۰ گروه DE نسبت به گروه D به شکل معناداری افزایش یافت (۰/۰۵>P) و در گروه D نسبت به گروه C به شکل معناداری کاهش یافت (۰/۰۵>P). همچنین نتایج نشان داد که بین HSP۶۰ و مقاومت به انسولین در هر سه گروه همبستگی منفی وجود دارد (۰/۰۰۱=P،۰/۹۳۰-r= ).
نتیجه‌گیری: دیابت سطوح HSP۶۰ را کاهش و ورزش استقامتی هوازی سطوح آن را افزایش می‌دهد. همچنین، ورزش استقامتی با افزایش بیان پروتئین HSP۶۰ می‌تواند عملکرد میتوکندری مختل‌شده در دیابت را تقویت کند و باعث بهبود شاخص مقاومت به انسولین شود.
مهرزاد شعبانی، وحید ولیپور دهنو، محمدرضا تابنده، مهدیه ملانوری شمسی،
دوره ۲۶، شماره ۴ - ( دوماه نامه ۱۴۰۱ )
چکیده
سابقه و هدف: پروتئین شوک گرمایی ۷۰ (HSP۷۰) و لون پروتئاز یک (LONP۱) به‌عنوان شاخص استرس میتوکندریایی در نظر گرفته می‌شود که برای زنده‌ماندن سلول ضروری است. بنابراین، هدف این پژوهش بررسی تأثیر ورزش استقامتی بر تغییرات HSP۷۰ و LONP۱ در موش‌های دیابتی بود.
مواد و روش‌ها: تحقیق حاضر از نوع تجربی بود که در آن ۳۰ سر موش آزمایشگاهی نر بالغ به‌طور تصادفی و یکسان (ده‌تایی) به گروه‌های کنترل (C)، دیابتی (D) و دیابتی - ورزش (DE) تقسیم شدند. دیابت به‌وسیله تزریق درون‌صفاقی استرپتوزوتوسین القا شد. تمرین استقامتی برای ۸ هفته انجام شد. ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، عضله EDL موش‌ها جدا شد. مقادیر گلوکز، انسولین و HSP۷۰، LONP۱ و شاخص مقاومت به انسولین اندازهگیری شد.
نتایج: سطوح انسولین، گلوکز خون و مقاومت به انسولین در گروه DE نسبت به گروه D به‌شکل معناداری کاهش یافت (۰/۰۵>P). همچنین، سطوح پروتئین HSP۷۰ گروه DE نسبت به گروه D به‌شکل معناداری افزایش یافت (۰/۰۵>P) و در گروه D نسبت به گروه C به‌شکل معناداری کاهش یافت (۰/۰۵>P). همچنین تمرین باعث افزایش معنا‌دار بیان سطوح LONP۱ در گروه DE در مقایسه با گروه D شد (۰/۰۵>P). همچنین سطوح LONP۱ در گروه D در مقایسه با گروه C به‌شکل معناداری افزایش یافت (۰/۰۵>P).
نتیجه‌گیری: گزارش‌ها نشان می‌دهد که دیابت می‌تواند سطوح HSP۷۰ را کاهش و LONP۱ را افزایش دهد. همچنین، ورزش استقامتی با افزایش بیان پروتئین‌های HSP۷۰ و LONP۱ می‌تواند عملکرد میتوکندری را که در دیابت دچار اختلال شده است، تقویت کند. همچنین باعث بهبود شاخص مقاومت به انسولین شود.
مژگان گودرزی، مانیا روزبیانی، وحید ولیپور دهنو، رضا گودرزی،
دوره ۲۸، شماره ۱ - ( دوماه نامه ۱۴۰۳ )
چکیده
زمینه و هدف: فعالیت های ورزشی حاد می تواند از طریق ایجاد مواد اکسایشی موجب آسیب هایی به بافت های مختلف بدن، از جمله قلب شود و متعاقب آن سطح تروپونین های I و T افزایش یابد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر دو هفته مصرف مکمل عصاره جینسینگ (پاناکس جینسینگ) بر تروپونین های I و T در پاسخ به فعالیت حاد شنا در موش های صحرایی نر انجام شد.
روش‌ها: در این مطالعه تجربی، ۴۰ سر موش ۸ هفتهای نر با نژاد ویستار (با میانگین وزنی ۶/۷+۲۳۹/۴۸ گرم) به طور تصادفی در ۴ گروه دارونما، دارونما+ فعالیت حاد شنا، مکمل عصاره جینسینگ و مکمل+فعالیت حاد شنا تقسیم شدند. گروه های مکمل ۰/۰۲ میلی لیتر مکمل جینسینگ در روز به مدت ۲ هفته بهصورت گاواژ دریافت کردند. گروه های فعالیت حاد نیز بعد از پایان دوره دریافت مکمل، فعالیت شنا کردن در آب را تا سر حد خستگی انجام دادند. ۲ ساعت بعد از فعالیت حاد، نمونه های خونی برای اندازهگیری پروتئین های تروپونین I و T از قلب موش ها گرفته شد.
یافته‌ها: تروپونین I و T بعد از فعالیت حاد شنا در هر دو گروه نسبت به قبل از فعالیت، افزایش معنی دار داشت (۰/۰۰۱P<). مصرف مکمل عصاره جینسینگ موجب کاهش معنی دار تروپونین I (۰/۰۰۱>P) و تروپونین T (۰/۰۱۹P=) نسبت به گروه دارونما در پاسخ به فعالیت حاد شد.
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج بهدست آمده از مطالعه حاضر، فعالیت حاد شنا می تواند موجب آسیب های قلبی در موش شود و مصرف دو هفته ای جینسینگ ممکن است بتواند از این آسیب ها بکاهد.
_-_Copy.png)
.png){kind=logo}
