سابقه و هدف: ولوواژینیت کاندیدایی دومین واژینیت عفونی شایع در میان زنان است. در این مطالعه، به بررسی هم­خوانی علایم بالینی و نتایج آزمایشگاهی در تشخیص واژینیت کاندیدایی پرداخته شده است.

مواد و روش­ ها: این مطالعه توصیفی تحلیلی بر روی ۲۲۰ بیمار با علایم و نشانه­های واژینیت انجام شد. پس از تشخیص واژینیت کاندیدایی بر اساس علایم بالینی شامل ترشحات سفید رنگ پنیری شکل و التهاب و قرمزی ناحیه ولو و واژن، از هر بیمار دو نمونه از ترشحات واژن گرفته شد. نمونه اول در شرایط استریل بر روی محیط کشت سابورو دکستروز آگار کشت داده شد. نمونه دوم نیز مستقیما بر روی لام منتقل شد و یک قطره از محلول KOH ۱۰ درصد به آن اضافه گردید. سپس نمونه­ ها به سرعت جهت مشاهده میکروسکوپی قارچ به آزمایشگاه قارچ شناسی منتقل شدند. نتایج به ­دست آمده با یافته­ های بالینی مقایسه شد.

نتایج: از بین ۲۲۰ زن مراجعه کننده با شکایت­های واژنی، ۱۲۴ مورد (۵۶/۴ درصد) در معاینه بالینی، ۶۴ مورد (۲۹/۱ درصد) در آزمایش مستقیم و ۷۸ مورد (۳۵/۵ درصد) با روش کشت در محیط سابورو دکستروز آگار، مبتلا به واژینیت کاندیدایی شناخته شدند.

نتیجه ­گیری: صرف ارزیابی ظاهری علایم بالینی و شرح حال شکایات بیماران، ممکن است منجر به تشخیص و درمان نادرست گردد.