سابقه و هدف: دیورتیک‌ها با افزایش دفع تیامین سبب تضعیف قلبی می‌شوند. هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر مصرف مزمن تیامین و فروزماید به‌عنوان یکی از دیورتیک‌های پر مصرف بر فعالیت مکانیکی قلب به‌روش قلب جدا شده در موش‌های بزرگ آزمایشگاهی می‌باشد.

مواد و روش‌ها: گروه‌های ۸ تایی موش‌های صحرایی شامل، گروه کنترل (C)، گروه (FUR) که به‌مدت ۵۳ روز فروزماید (mg/Kg ۲) دریافت کردند و گروه (FUR+THI) که به‌مدت ۵۳ روز فروزماید (mg/Kg ۲)+ تیامین (mg/Kg ۷۰) هر دو از طریق آب نوشیدنی به‌طور روزانه دریافت کردند، وارد مطالعه شدند. در پایان ۵۳ روز با استفاده از روش قلب جدا شده، ریتم و نیروی انقباضی قلب در حالات پایه و تحریک شده توسط اپی‌نفرین در دقایق اول و پنجم (EP۱, EP۵) با استفاده از فیزیوگراف ثبت گردید.

نتایج: نیروی انقباضی حیوانات FUR+THI در حالات پایه و EP۱ به‌طور معنی‌داری بیش از موش‌های C و FUR بود و در حالت EP۵ نیز افزایش معنی‌داری نسبت به C نشان داد. در حالت‌های پایه و تحریک شده سرعت انقباض و ضربان قلب در گروه FUR+THI به‌طور معنی‌داری بیش از گروه‌های Cو FUR بود، اما سرعت انقباضی گروه FUR تنها در حالت‌های EP۱ و EP۵ افزایش معنی‌داری نسبت به گروه C نشان داد. ضربان قلب موش‌های FUR در حالت پایه نسبت به C افزایش معنی‌داری نشان داد.

نتیجه‌گیری: تیامین همراه با فروزماید اثرات اینوتروپ و کرونوتروپ مثبت بر قلب جدا شده دارد، هرچند شناخت مکانیزم‌های این اثرات نیاز به مطالعات دقیق‌تری دارد.

سابقه و هدف: باکلوفن آگونیست گیرنده گابا- ب و فلومازنیل آنتاگونیست گیرنده­های بنزودیازپینی می­باشد که در ورود کلر از طریق گیرنده­های گابا تسهیل ایجاد می­نماید. هدف این مطالعه بررسی اثر فلومازنیل بر فراموشی القایی توسط باکلوفن در مدل حافظه احترازی غیر فعال در موش صحرایی نر بود.

مواد و روش­ها: ۴۹ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (۲۵۰-۲۰۰ گرم) به ۷ گروه ۷ سری به­طور تصادفی تقسیم گردیدند که شامل گروه­های زیر بودند: کنترل شوک دیده، شوک ندیده و بدون دارو وگروه­های دریافت کننده باکلوفن ( I.P. mg/kg ۱۰) و فلومازنیل ( I.P mg/kg ۵/۰) به تنهایی و بالاخره سه گروه­ دریافت کننده باکلوفن که به­ترتیب فلومازنیل را نیز در زمان­های ۵، ۹۰ و۳۶۰ دقیقه پس از آموزش در یافت کردند. موش­ها توسط دستگاه احترازی غیر فعال آموزش داده شدند و ۴۸ ساعت بعد آزمون به­خاطرآوری انجام شد. زمان تأخیر اولین ورود ( STL )، زمان باقی ماندن در اتاق تاریک و تعداد ورود به اتاق تاریک، در مورد هر یک از موش­ها ثبت گردید.

نتایج: نتایج مطالعه حاضر اثرات القاء فراموشی باکلوفن را تأیید نمود. فلومازنیل به­تنهایی اثری بر حافظه احترازی غیرفعال نداشت؛ هرچند ۹۰ دقیقه بعد از آموزش توانست فراموشی القاء شده توسط باکلوفن را مهار کند.

نتیجه­گیری: فلومازنیل قادر است اثر مهاری باکلوفن را آنتاگونیزه نماید. احتمالا با بالارفتن غلظت فلومازنیل، این ترکیب از طریق اثر بر گیرنده­های گابا-ب می­تواند اثر ماندگاری حافظه را بیشتر نماید.

سابقه و هدف: افزایش چربی خون از فاکتورهای اصلی در پیشرفت بیماری‌های قلبی-عروقی است. گیاه شمعدانی عطری دارای خواص دارویی متعدد است. هدف از این مطالعه بررسی اثر عصاره هیدروالکلی برگ این گیاه بر پروفایل چربی خون موش­ های صحرایی می­باشد.

مواد و روش ­ها: در این مطالعه تجربی تعداد ۳۵ سر موش صحرایی نژاد ویستار در محدوده وزنی ۲۰۰-۱۸۰ گرم به پنج گروه (۷ n=)  تقسیم شدند: کنترل تغذیه شده با رژیم غذایی عادی، شاهد تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب، دریافت­ کننده جیره پرچرب + لواستاتین ۲۰ میلی­گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، گروه­ های تجربی دریافت­ کننده جیره پرچرب + عصاره هیدروالکلی برگ گیاه شمعدانی عطری با دوز کم ۱۵۰ و زیاد ۳۰۰ میلی­ گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به­ مدت ۲۸ روز. در پایان مطالعه اندازه­ گیری چربی­ های سرم خون انجام شد.

نتایج: بر اساس نتایج این تحقیق گروه ­­های دریافت­ کننده عصاره هیدروالکلی برگ گیاه شمعدانی عطری کاهش معنی­ داری در میزان کلسترول، تری گلیسیرید، لیپوپروتئین با دانسیته پائین و افزایش معنی­ دار لیپوپروتئین با دانسیته بالا در مقایسه با گروه شاهد نشان دادند (۰/۰۰۱>P).

نتیجه‌گیری: مصرف هیدروالکلی برگ گیاه شمعدانی عطری نقش مهمی در کاهش سطح کلسترول و سایر چربی­ های خون در مقایسه با لواستاتین ایجاد می­ نماید. این عملکرد احتمالا مربوط به وجود آنتی اکسیدان­ های موجود در گیاه و مکانیسم مهار ساخت کلسترول است.

سابقه و هدف: سموم شیمیایی موجب اختلال عملکرد کبد، و التهاب و نکروز هپاتوسیت­ ها می­ شود. هدف این بررسی مطالعه اثر محافظتی عصاره هیدروالکلی گیاه زنجبیل روی کبد موش­ های صحرایی تیمار شده با تتراکلرید­کربن می ­باشد.

مواد و روش ­ها: در این مطالعه تجربی ۳۵ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در محدوده وزنیg  ۲۵۰-۲۳۰ به ­طور تصادفی به ۵ گروه مساوی تقسیم شدند که عبارت بودند از: گروه کنترل (سالین نرمال، روزانه ۵/۰ میلی­ لیتر)، گروه شم (روغن زیتون روزانه ۰/۵ میلی­ لیتر)، گروه شاهد (تتراکلریدکربن با نسبت ۱:۱ با روغن زیتون، ۲ میلی­ لیتر به­ازاء هر کیلوگرم وزن بدن، یکبار)، گروه های تیمار ۱ و ۲ (تتراکلریدکربن با نسبت ۱:۱ با روغن زیتون، ۲ میلی ­لیتر به­ازاء هر کیلوگرم وزن بدن، یکبار و تیمار با عصاره هیدروالکلی ریزوم زنجبیل با دوز ۳۰۰ و ۶۰۰ میلی­ گرم به­ازاء کیلوگرم وزن بدن به­ مدت چهار روز متوالی). تزریقات داخل صفاقی انجام شد. در پایان آزمایشات نمونه ­های خون به­ طور مستقیم از قلب جهت بررسی آنزیم­ های کبدی تهیه شد. و بافت کبد جهت مطالعات میکروسکوپی رنگ ­آمیزی H&E استفاده شد.

نتایج: تتراکلریدکربن بافت کبد را دچار التهاب و نکروز نمود. گروه­ های تیمار شده توسط عصاره زنجبیل نسبت به گروه شاهد التهاب کمتری را نشان دادند (۰/۰۱<P). آنزیم ­های کبدی سرم در گروه شاهد نسبت به کنترل افزایش معنی­داری داشت (۰/۰۰۱<P). در گروه ­های تیمار شده آنزیم ­های کبدی کاهش معنی­ داری پیدا کرد (<۰/۰۱P).

نتیجه­ گیری: عصاره ریزوم گیاه زنجبیل موجب محافظت از بافت کبد در برابر تتراکلریدکربن می­شود.