سابقه و هدف: شکم یکی از بخشهای مهم بدن است که ارگان‌های متعدد و مهمی دارد و همگی آنها می‌توانند در معرض تروماهای نافذ قرار بگیرند. بررسی تروماهای شکمی در مجروحین جنگی و تعیین خط سیر درمان و نیز تعداد اعمال جراحی انجام شده و در نهایت بررسی میزان بهبودی یا عوارض حاصل از آن، می‌تواند راهنمای ما در راه رسیدن به چگونگی کیفیت سیستم درمانی جنگ باشد.
مواد و روشها: در طی این مطالعه توصیفی، تعداد ۱۱۷۶ پرونده آن دسته از مجروحین جنگ تحمیلی که جراحت آنها منجر به ضایعه یا ضایعاتی در داخل شکم شده و به این علت تحت عمل جراحی لاپاراتومی قرار گرفتهاند، بررسی شدند.
نتایج: از تعداد ۱۱۷۶ پرونده مورد بررسی، ۳۵۷۴ ضایعه شکمی به ثبت رسیده بود. مجموع ۱۴۴۰ عمل جراحی برای این تعداد ضایعه انجام شده بود. شایع‌ترین مناطق آسیب دیده به ترتیب فراوانی عبارت بودند از: روده باریک؛ ۴۱۲ مورد (۵/۱۱درصد)، کولون؛ ۲۶۰ مورد (۲/۷درصد)، طحال؛ ۱۳۹ مورد (۸/۳درصد)، دیافراگم؛ ۱۱۹ مورد (۳/۳درصد)، معده؛ ۱۱۸ مورد (۳/۳درصد)، کبد؛ ۱۱۰ مورد (۳ درصد).
نتیجه گیری: بررسی شیوع آسیب به روده باریک و کولون نشاندهنده آسیب پذیر بودن این ناحیه بوده و لازم است در هنگام عمل جراحی در بیمارستان های صحرایی توسط جراحان مورد باز بینی و دقت قرار گیرد و درپروتکلهای استاندارد شده در سیستم درمانی هر نوع جنگی مورد توجه قرار گیرد.
_-_Copy.png)
.png){kind=logo}
