سابقه و هدف: دین‌داری ابعاد متفاوتی دارد که براساس مدل دین‌داری Glock و Stark، مناسک دینی یکی از پنج بعد آن به‌شمار می‌آید. پای‌بندی به نماز در دین اسلام بسیار مورد سفارش بزرگان دینی قرار گرفته است. مذهب و ملیت عناصری هستند که مردم به وسیله‌ی آن‌ها خود را شناسایی و تعریف می‌کنند و حسّ مشترک گروهی را به وجود می‌آورند. اگرچه مذهب امری شخصی تلقی می‌شود اما با ایجاد تجربیات مشترک نوع انسان‌ها را به یکدیگر پیوند می‌دهد. این مطالعه به بررسی ارتباط میان پای‌بندی به نماز و هویت‌مندی اجتماعی و ملی جوانان پرداخت.

مواد و روش‌ها: در این پژوهش که در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ انجام شد، تعداد ۲۹۴ دانشجوی دختر و پسر از تمامی مقاطع و رشته‌های موجود در دانشگاه کاشان با استفاده از فرمول کوکران و نمونه ­گیری خوشه‌ای تحت بررسی قرار گرفتند.

نتایج: یافته‌های رگرسیون خطی دومتغیره نشان می‌دهد که تأثیر متغیر مستقل میزان پای‌بندی به نماز بر هویت اجتماعی معنادار است و می‌تواند ۱۸ درصد از تغییرات متغیر وابسته مذکور را تبیین کند و همچنین میزان تأثیر پای‌بندی به نماز بر هویت ملی نیز معنادار می‌باشد و می‌تواند ۱۵ درصد از هویت ملی را تبیین کند.

نتیجه‌گیری: نتایج به دست‌آمده بیانگر این است که افزایش پای‌بندی به نماز، می­تواند باعث افزایش میزان هویت اجتماعی و ملی در جوانان شود. درنتیجه، با ترغیب نوجوانان و جوانان به برپایی نماز، می‌توان احساس هویت اجتماعی، همبستگی اجتماعی و هویت ملی آنان را افزایش داد و کشور را از دام تفرقه دور نگه داشت.