سابقه و هدف: با توجه به شایع بودن دردهای میگرنی و اهمیت اطلاع از پاتوژنز ایجاد آن و بر مبنای این نظریه که آیا می توان از پرولاکتین به عنوان یک مارک برای تشخیص افتراق تشنج واقعی از کاذب استفاده کرد. و به منظور تعیین رابطه حملات حاد سردرد میگرنی با تغییرات ترشح پرولاکتین این تحقیق بر روی مراجعه کنندگان به مرکز تحقیقات علوم اعصاب کرمان انجام گرفت.

مواد و روش ها: تحقیق به روش هم گروهی بر روی ۲۰ نفر با تشخیص قطعی میگرن و ۲۰ نفر مبتلا به سردرد غیر میگرنی براساس HIS انجام گرفت. سطح پرولاکتین خون قبل از حمله و بدون درد و مصرف دارو با آزمون hpRL-ELISA و نیز در زمان حمله حاد بررسی و مورد قضاوت آماری قرار گرفت.

یافته ها: از ۴۰ نفر مورد بررسی در دو گروه ۲۰ نفره، میزان پرولاکتین در مبتلایان به میگرن از ۳,۷±۵.۳ به ۲.۴±۴.۴ و در گروه شاهد از ۲.۹±۵.۷ به ۳.۴±۵.۴ کاهش یافت. که میزان این شاخص در قبل و بعد و حتی تغییرات آن در دو گروه به لحاظ آماری معنی دار نبود.

نتیجه گیری و توصیه ها: پرولاکتین سرم در حمله حاد سردرد میگرنی افزایش نمی یابد، انجام تحقیق برای بررسی افزایش فعالیت دوپامینرژیک به عنوان یک بخش کلیدی پاتوفیزیولوژیک میگرن را توصیه می نماید.

سابقه و هدف: نظر به این که اختلال کمبود توجه و بیش­فعالی ( ADHD ) از بیماری­های رایج کودکان است که در ۵ تا ۱۰ درصد آنها حادث شده و یکی از علل شایع مراجعه­ی کودکان به درمانگاه­های اعصاب و روان­پزشکی است، و با توجه به این که این اختلال در کودکان مبتلا به صرع شایع­تر از جمعیت معمول است و مطالعه‌ای در این رابطه در کشور ما صورت نگرفته این تحقیق جهت تعیین فراوانی ADHD در کودکان مبتلا به صرع مراجعه­کننده به مراکز درمانی شهرستان کاشان در سال ۱۳۸۴ انجام شد.

مواد و روش­ها: در این مطالعه توصیفی Cross-Sectional تعداد ۵۰ کودک مبتلا به صرع در محدوده­ی سنی ۳ تا ۱۷ سال مورد بررسی قرار گرفتند، همه بیماران دو پرسشنامه یکی شامل سوالات تشخیصی ADHD و نوع آن مطابق معیارهای استاندارد DSMIV و دیگری حاوی ویژگی­های دموگرافیک از جمله: سن‌، جنس، بعد خانوار، رتبه تولد، نوع تشنج بر اساس نشانه­های بالینی با توجه به نظر فوق تخصص اعصاب کودکان، سابقه­ی تشنج تب، وضعیت هوش کودک بر اساس آزمون وکسلر، وجود نشانه­های ADHD قبل یا بعد از به کارگیری داروی ضدتشنج توسط محقق با کمک والدین تکمیل گردید، همچنین مصاحبه بالینی توسط روان­پزشک کودکان صورت گرفت. اطلاعات حاصله با استفاده از شاخص­های توصیفی و آزمون­های آماری کای دو و فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت.

نتایج: از ۵۰ کودک مورد مطالعه تعداد ۲۱ نفر (۴۲ درصد) مبتلا به ADHD بودند، از دخترها ۸/۴۵ درصد و از پسرها ۴/۳۸ درصد ADHD داشتند. فراوانی ADHD در گروه سنی ۷-۳ سال ۲/۶۹ درصد و بالاتر از آن ۴/۳۲ درصد بود (۰۲۵/۰ = p ). ADHD در فرزندان اول خانواده شایع­تر از فرزندان بعدی بود. تاریخچه­ی تشنج تب در کودکان مبتلا به صرع با ADHD شایع­تر از موارد بدون ADHD بود. وضعیت هوش غیرطبیعی در ۸/۲۳ درصد کودکان با ADHD و ۴/۳ درصد از موارد بدون ADHD دیده شد. نشانه­های ADHD در ۸/۴۲ درصد قبل از پیدایش تشنج وجود داشته و در ۱/۵۷ درصد بعد از پیدایش تشنج شروع شده بود. در ۳۳ درصد از موارد، نشانه­های ADHD بعد از شروع داروی ضد تشنج تشدید شده بود. از بین داروهای ضدتشنج فنوباربیتال نقش عمده‌ای در ایجاد و تشدید نشانه­های ADHD داشت.

نتیجه­گیری: اختلال ADHD در کودکان مبتلا به صرع فراوانی قابل توجهی دارد. توصیه می‌شود در همه کودکان با شروع تشنج، مشاوره روان­پزشکی از نظر وجود نشانه­های ADHD به عمل آمده، همچنین در انتخاب داروی ضد تشنج دقت کافی به کار رود.

سابقه و هدف: بیماران ماستکتومی ادم، درد و محدودیت کارکرد شانه را تجربه می‌کنند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر ماساژ دستی تخلیه لنف و بانداژ کم فشار بر این عوارض انجام شد.

مواد و روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی تعداد ۹۰ بیمار ماستکتومی رادیکال تعدیل یافته از بخش‌های انکولوژی بیمارستان امام خمینی تهران انتخاب شده و به‌صورت تصادفی در سه گروه ماساژ، ماساژ + بانداژ و کنترل قرار گرفتند. به گروه‌های مداخله چگونگی به‌کارگیری ماساژ تخلیه لنف و بانداژ کم فشار آموزش داده شد. سنجش شدت درد و اختلال کارکرد شانه، در روز هفتم و روز سی‌ام و بررسی ادم ۲۴ ساعت بعد از عمل و روز سی‌ام بعد از شروع مداخله انجام گردید. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (آنالیز واریانس یک‌طرفه و آزمون کروسکال والیس) تحلیل شدند.

نتایج: آزمون آماری قبل از مداخله، بین میانگین اندازه دور دست، شدت درد و محدودیت حرکت شانه در سه گروه تفاوت معنا‌داری را نشان نداد. این در حالی بود که کاهش معنادار در اختلاف میانگین محدودیت حرکت شانه و شدت درد بین سه گروه در روز سی‌ام مداخله مشاهده گردید (۰۰۱/۰=P). این اختلاف در مورد میانگین اندازه دور دست معنی‌دار نبود.

نتیجه‌گیری: ماساژ تخلیه لنف و بانداژ کم فشار در کاهش عوارض بعد از ماستکتومی نقش موثری دارد.

سابقه و هدف: با توجه به شواهد مبنی بر تاثیر عناصر کمیاب بر یکدیگر و اهمیت آنها در دوران بارداری، لازم دانستیم تا ارتباط این عناصر را در خون مادر و نیز بند ناف با هم بسنجیم.

مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی‌تحلیلی است که بر روی ۳۴۴ مادر باردار که در بیمارستان مریم و ولی عصر(عج) و اکبرآبادی شهر تهران در سال ۱۳۸۸ زایمان نمودند و نوزادان آن ها انجام گردید و غلظت سرمی روی، مس، منیزیم، آهن و کلسیم خون مادر و بند ناف اندازه گیری شد. اطلاعات مادران نیز به صورت پرسشنامه جمع آوری شد.

نتایج: ۷/۲۶ درصد مادران هنگام زایمان دچار کمبود روی، ۵/۵۳ درصد کمبود مس، ۴/۷۲ درصد کمبود منیزیم، ۶/۰ درصد کمبود آهن و ۴/۴۹ درصد کمبود کلسیم بودند و ۵/۳ درصد از نوزادان دچار کمبود روی، ۶/۴۱ درصد کمبود مس، ۴/۶۷ درصد کمبود منیزیم، ۲/۳ درصد کمبود آهن و ۳/۲ درصد کمبود کلسیم بودند. با استفاده از Spearman Correlation، ارتباط مستقیم معنی داری بین سطح سرمی هر عنصر در خون مادر با همان عنصر در خون بند ناف دیده شد و بین برخی عناصر مادری و بند ناف نیز ارتباطات معنی داری یافت شد. هم چنین، در بررسی ارتباط سطح خونی عناصر مادری با یکدیگر در رگرسیون خطی، بین سطوح مس و آهن، روی و آهن، مس و منیزیم، کلسیم و منیزیم، ارتباط مثبت و بین روی و کلسیم ارتباط منفی معنی دار وجود داشت.

نتیجه گیری: در این مطالعه کمبود منیزیم، مس، روی و کلسیم در مادران نسبتا شایع بود که می تواند منجر به عوارض بسیاری در بارداری گردد و نیازمند مداخلات ویژه می باشد.