---

سابقه هدف: آرتریت روماتوئید (RA) یک بیماری مزمن التهابی و خودایمن است و اینترلوکین   ۱۷ IL-۱۷) ) در پاتوژنز این بیماری نقش مهمی دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط سطح سرمی IL-۱۷ و فعالیت بیماری RA صورت گرفت.
مواد و روش ها: در این مطالعه ی مقطعی ۶۰ بیمار مبتلا به RA با تشخیص بر اساس معیارهای انجمن روماتولوژیک آمریکا بعد از کسب رضایت آگاهانه وارد مطالعه شدند. اطلاعات دموگرافیک آنان شامل سن، جنس، و طول مدت بیماری در پرسشنامه ثبت شد و سپس یک نمونه ی سرمی برای ارزیابی سطح سرمی IL-۱۷ تهیه گردید. فعالیت بیماری با DAS۲۸-ESR سنجیده شد و نمره کمتر از ۶/۲ غیر فعال، نمره ۶/۲ تا ۱/۳ فعال خفیف، از ۳/۲ تا ۵ متوسط و بالاتر از ۵ فعال شدید تلقی شد.
نتایج: از ۶۰ بیمار مورد مطالعه ۲۳ نفر بیماری غیر فعال با میانگین طول مدت بیماری ۳۷/۷۵ ماه و میانگین سرمی IL-۱۷، ng/l ۳۸/۴۷±۸۱/۱۴۴ داشتند ودر ۳۷ نفر بیماری فعال بود و میانگین طول مدت بیماری ۷۸/۱۰۱ ماه و میانگین سرمی n‏g/l ۸/۹۳±۲۳۷ بود. ارتباط سطح سرمی IL-۱۷ با فعالیت بیماری معنی دار بود (۰۰۱/۰P<). بین تعداد مفاصل ملتهب و دردناک، ESR و مقیاس آنالوگ چشمی درد با سطح IL-۱۷ ارتباط معنی دار وجود داشت. در گروه فعال در بیماران شدیدتر، سطح IL-۱۷ بالاتر از بیماران با شدت خفیف و متوسط بود.
نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه بین سطح سرمی IL-۱۷ و فعالیت بیماری RA ارتباط وجود دارد و سطح آن نشان دهنده‌ی میزان فعالیت بیماری است و می‌توان از آن برای پیگیری فعالیت بیماری استفاده کرد.