سابقه و هدف: به طور کلی تشخیص عفونت های قارچی به روش های مختلف کشت و رنگ آمیزی انجام می گیرد، به همین منظور این پژوهش جهت مقایسه روش های مختلف کشت و رنگ آمیزی در تشخیص قارچ ها صورت پذیرفت.

مواد و روش ها: تحقیق بر روی ۱۰ گونه از قارچهای ساپروفیت (فرصت طلب)، درماتوفیت و مخمر که اغلب از عوامل شایع بیماری های قارچی می باشند، با استفاده از رنگ آمیزی های لاکتوفنل تعیین شده بود، به روش توصیفی در آزمایشگاه قارچ شناسی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان طی سال ۱۳۷۳ به عمل آمد. برای کشت روی لام قارچ ها از محیط های واتر آگار، سابرو دکستروز آگار، میکوبیوتیک آگار، کودن میل آگار و نوترینت آگار و با روش های ریدل، میکرو اسلاید، چاهکی، چسب اسکاچ و روش اصلاح شده واتر آگار مورد بررسی قرار گرفت. لامل های تهیه شده مذکور به طریقه گرم، گیمسا، رایت گیمسا، کاینیون اسید فاست، متیلن بلو، رایت، آکریدین، کالکوفلورسفید، کونگو قرمز، پریودیک اسید شیف (PAS) و لاکتوفنل کاتن بلو رنگ آمیزی و با یکدیگر مقایسه شد.

یافته ها: تحقیق نشان داد عوامل قارچی سپه دونیوم، تریکوتسیوم، میکروسپوروم ژیپسئوم، کاندیدا آلبیکانس، آسپرژیلوس و ریزوپوس در روش اصلاح شده واتر آگار و میکرو اسلاید رشد بیشتری نسبت به سایر روش ها داشتند. در مورد اپیدرموفیتون فلوکوزوم روش اصلاح شده واتر آگار و در مورد تریکوفیتون منتاگروفیتیس روش ریدل مناسب تر بودند. در روش اصلاح شده گرم کاندیدا آلبیکانس، میکروسپوروم ژیپسئوم، اپیدرموفیتون فلوکوزوم، تریکوفیتون منتاگروفیتیس، نوکاردیا و اکتینومایس، در روش گیمسا سپه دونیوم، تریکوتسیوم، میکروسپوروم ژیپسئوم، کاندیدا آلبیکانس، آسپرژیلوس، نوکاردیا و ریزوپوس، در روش اصلاح شده کاینیون اسید فاست نوکاردیا، در روش متیلن بلو کلیه قارچ ها رنگ پذیری متوسط، در رنگ آمیزی رایت کاندیدا آلبیکانس، در روش PAS کاندیدا آلبیکانس و آسپرژیلوس، در روش آکریدین نارنجی و روش کونگو قرمز کاندیدا آلبیکانس، اپیدرموفیتون فلوکوزوم بیشترین رنگ پذیری را داشتند.

نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل، روش های رنگ آمیزی گرم و گیمسا به عنوان بهترین روش رنگ آمیزی و کشت به روش اصلاح شده واتر آگار به عنوان روش های انتخابی در تشخیص عفونت های قارچی تعیین گردید.

سابقه و هدف: عفونت اولیه توکسوپلاسموز در دوران بارداری می تواند با ابتلای جنین به اشکال مختلفی بروز کند. که از سقط جنین و مرگ با عفونت شدید دوران نوزادی تا عفونت بدون علایم بالینی متغیر است. با توجه به شیوع متفاوت آن در کشور و عوارض ناشی از این بیماری و به منظور تعیین شیوع تیتر آنتی بادی بر علیه توکسوپلاسما گوندی در خانم های باردار، این مطالعه در بیمارستان اشرفی اصفهانی خمینی شهر در سال ۷۹-۱۳۷۷ انجام پذیرفت.

مواد و روش ها: این تحقیق به روش توصیفی بر روی ۲۷۰ نفر در گروه های سنی ۴۵-۱۵ سال که به طور سرشماری انتخاب شده بودند، صورت پذیرفت. از هر نفر پنج سی سی خون وریدی گرفته شد و با روش رقت های ۱/۲۰۰ و ۱/۱۰۰ آنتی بادی های سرم بررسی شد. سرم هایی که در رقت ۱/۱۰۰ مثبت بود، برای رقت های بالاتر تعیین تیتر شد. ملاک تعیین آلودگی ۱/۲۰ بود و تیتر ۱/۴۰۰ و بیشتر با ارزش محسوب می گردید.

یافته ها: شیوع توکسوپلاسما در جامعه مورد مطالعه ۳۲,۲% بود. از این تعداد ۱۷.۴% آنتی بادی IgM و ۸۲.۶% آنتی بادی IgG داشتند. بیشترین موارد مثبت IgM و IgG ۳۶.۷% و در گروه سنی ۲۵-۲۰ سال بود.

نتیجه گیری و توصیه ها: نتایج نشان می دهد که شیوع توکسوپلاسما گوندی در خمینی شهر بالا است و با توجه به مستعد بودن خانم ها در سنین باروری و گرانی روش های غربالگری سرولوژیک، برای پیشگیری از عفونت در دوران بارداری، آموزش بهداشت و روش های پیشگیری از آلودگی توصیه می شود.